Αισθησιακή θυσία

ο άνδρας στο πάτωμα

Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, δεν ήταν η Νουλιφέρ αυτή, αυτήν δεν την ήξερα. Δεν είχα αγνότητα, δεν είχα μαντήλα, δεν είχα τους γονείς μου. Με έκαναν νύφη με το ζόρι και τώρα με έντυσαν όπως ήθελαν αυτοί ..

   ....

   Είχα φορέσει μια μαύρη ολόσωμη φόρμα που κολλούσε στο κορμί μου από τη μέση και πάνω ενώ από κάτω ήταν φαρδύ, δεν ένιωθα άνετα μέσα σε αυτό το ρούχο.

- Επιτρέπεται;

  Μου έκοψε την χολή! Σήκωσα αμέσως τα μάτια μου και είδα τον Κάαν.

Καθόμουν στο σκαλιά, μέσα στον κήπο αλλά πολύ μακριά από το σπίτι. Εκεί δεν φοβόμουν μην μπει ο Μποράν και με κοιτάξει με βρώμικο πονηρό τρόπο. Εδώ είχα μια κάποια ελευθερία

- Τι σκέφτεσαι τόσην ώρα;

  Έκατσε δίπλα μου. Στα χέρια του κρατούσε ένα μεγάλο μπλοκ ζωγραφικής, είδα το σχέδιο ενός άγγελου , ένα πανέμορφο σχέδιο.

- Τίποτα... Συνηθίζω τη νέα Νουλιφέρ...μου πήραν την μαντίλα μου.

  Του έδειξα το ακάλυπτο κεφάλι μου.

- Σε αυτό το θέμα η οικογένεια μου είναι μοντέρνα. Μόνο στις παραδώσεις κολλάει. Ο κόσμος μας αλλάζει τόσο γρήγορα και θέλουμε να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα πρέπει να ακολουθούμε την μόδα.

  Κι αυτή τη φορά μου έδειξε ο ίδιος το ντύσιμο του και το χτένισμα του. Δεν ήταν ένας άντρας της Αραβίας, ήταν ένας άντρας ντυμένος μοντέρνα όπως κι όλοι οι Ραχμάν εξάλλου.

- Δεν πειράζει Κάαν... Έτσι κι αλλιώς μου πήραν τα πάντα, δεν θα κάτσω να κλάψω για την μαντίλα.

    Δυστυχώς όμως τα δάκρυα με έκαιγαν σε υπερβολικό βαθμό. Σκεφτόμουν αυτό που μου πήρε ο Μποράν, ήταν κάτι που δεν θα σταματήσει ποτέ να πονάει .

- Όλοι με βλέπουν σαν ένα φίδι που τους δηλητηριαζω τον κληρονόμο τους.

  Καθάρισα το δάκρυ που μου ξέφυγε και ρούφηξα την μύτη μου

- Δεν ταιριάζω εδώ μέσα δεν θέλω να ταιριάξω εδώ μέσα. Θέλω να πάω σχολείο.

    Ο Κάαν πολύ διστακτικά ακούμπησε το χέρι του στο κεφάλι μου. Έγειρα αμέσως στο στήθος του κι ας μην τον ήξερα καθόλου. Μέσα σε αυτό το σπίτι ήταν ο μοναδικός που φέρθηκε ανθρώπινα και μίλησε μαζί μου χωρίς να με προσταξει.

- Δεν μπορώ άλλο εδώ μέσα.

  Ξέσπασα σε πιο δυνατούς λυγμούς. Ο Κάαν χάιδεψε τα μαλλιά μου τρυφερά, είχε πολύ απαλό χέρι, καμιά σχέση με το άγγιγμα του Μποράν που μπορούσε να σε ξεριζώσει το χέρι με μια του κίνηση.