''Nereye baksam yalan, kime güvensem ihanet!
Ben Arsen HÜRŞAH. Tıpkı ünlü başkomiser Agâh HÜRŞAH aynı zamanda benim babam gibi ben de bir polisim. Daha doğrusu polistim. Kimliğimi elimden aldıkları gün birdaha onu asla geri edi...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
____....____
ANT İÇERİM!
____....____
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
On beş yıl sonra;
''Sivas Polis Amirleri Eğitim Merkezi! Esas duruşa... Geç!''
Bu duyguyu yaşadığım günlere gidiyorum da ne çok heyecanlıydım o zamanlar. Bize İstanbul Polis Amirleri Eğitim Merkezi diye hitap edilmişti ama ne fark eder? Sonuçta görev her zaman kutsaldı değil mi? Önce diplomalar tek tek isimler okunarak takdim edilir.
''Komiser yardımcısı Arsen Hürşah''
''Komiser Yardımcısı Arsen KORGÜÇ''
Sonra okulunu bitirmiş ve mezun olmuş polis adayları büyük salondaki yaklaşık beşer metre boyundaki açık mavi örtülü, üzerinde Kuran-ı Kerim olan masaların yanlarına dizilirler. Onlar için gelen tam karşılarındaki stadyumda oturan ailelerine, sevdiklerine dönerler yüzlerini. Ah o üniformaların içinde olmanın verdiği emsalsiz onur...
Kızımın yüzündeki o gurur, takdim edilen diplomayı alırken titreyen o elleri... O her şeyiyle aynı ben gibi.
Az sonra bütün adaylar ellerini masaya koymuş amirlerinin söylediği yemin metnini tekrar ediyorlardı.
