FEDA

7.Bölüm

Ben bu bölümü yazdığımda okuma sayımız 1.42 k Di.
Siz okurken kaç olduğunu buraya yazarsanız çok mutlu olurum...💜💜
Bölüm kelimelerim gid gide artıyor ve en güzel bölümler sizi bekliyor.

🥂   🥂   🥂

Güzel bir serinlik, Biraz sessizlik
Hayatım boyunca en çok hoşuma giden şeylerden biri olmuşdu. Sessizlik derken tek başıma olmaktan bahsetmiyorum. Yanımda biri olacak ve sessizliği dinliğeceğiz.
Elimde sıcak bir kahve hafif bir ay ışığı. Sanki şu an benim için uyarlanmışdı.
Sessizliği dinlemek okadar iyi geliyorduki. Ruhumdaki yükler azalıyordu zanki.
Elanın da keyfi yerindeydi. Oda bir nevi içini döküyordu sessizliğe. Benim asıl merak ettiğim Linaydı. Ona döndüğümde gözlerini yummuş hareketsiz duruyordu.
Konuşmak hiç içimden gelmiyordu. Bir yük vardı  sanki üstümde. Lina sol gözünü hafiften aralayarak
"kızlar artık bunu hep yapacağım. Mükemmel bir şey bu. Dur dila'nın ağzından söyleyeyim meditasyon gibi bir şeydi bu benim için."
Bu sözleri bizi güldürürken sert bir soluk verdim.
"başım büyük dertte dimi?"
Lina hiç istifini bozmadan.
"ah bebeğim bir bilsem. Ama bu dostun hep arkanda."
"hiç gitmemeliydim yanlarına. Onları gördüğüm an arkama bakmadan kaçmalıydım"

Korkuyordum. Göktuğ Korhan benimle tanışmak istiyordu. Sadece benimle bitseydi keşke. Ela da bu işin içine girmişti
"saçmalıyorsun. Sen-"
Bi müddet durmuşdu. Dudağının kenarını kemiriyor, ellerini sıvaçlıyordu.
"sen yıllardır yapamadığımızı yaptın"
Söylediği sözler beni şaşırtmışdı.
"ben bir şey yapmadım. Sadece bütün doktorların bile bileceği basit bir tedavi uyguladım sakinleşmesi için"

Yüzünü hüzünlü bir gülümseme kaplamışdı.
"sen öyle sanıyorsun. Sana sadece şunu diye bilirim. Sekiz yılın sonunda umudumuzu tükendiği süreçte mucizevi bir şey gerçekleştirdin."

Dumura uğramışdım. Böyle bir cevap beklemiyordum.
"nasıl oluyor bu?hiç tedavi görmedimi sekiz yıl boyunca?"

Tedirgindi
"lütfen bu konuştuklarımızı unutun sizin için söylüyorum. Emirin çok düşmanı var ve hastalığını kimse öğrenmemeli. Helede o gün gördüğün yaşlı adam dila"

Bu sözleri beni daha çok korkutmaya başlamıştı.
"babamda seninle bu yüzden tanışmak istiyor. Benim söyleyemediklerimi o açıklar belki"
Bu sözleri beni biraz rahatlatması gerekirken halen çok gergindim.
"hastalığına tedavi uygulanması gerekiyor. O zaman bu gibi bir korkunuzda kalmaz"
Elanın sözlerine karşı bende onaylarcasına başımı sallayıp
"hastalığı çok ilerlemiş. İlk tedaviyi uyguladığımda bana uyup sakinleşmesi bile çok şaşırtıcı. Bu gibi ilerlemiş vakalarda ilaç tedavisi ve farklı tedaviler uygulanması şart"

"biliyorum. Sen onu gel bide emire anlat. Umutsuz vaka kızım o"
Alaya alarak söylediği sözlerlere karşı söyleyecek hiç bir sözüm yoktu.

"balkonunuz çok güzel. Bulmuşken bırakmam burayı ama şimdi gitmem gerekiyor. Her şey için çok teşekkür ederim kızlar"

Bazen gerçekten çok şaşıyorum. Linayı tanıyalı sadece bir kaç ay olmuşdu. Onda farkettiğim en güzel özellik küçücük bireyden bile mutlu olmasıydı. Fazlasını istemiyordu.
Sıra sıra içeri geçtiğimizde sessiz Bi şekilde merdivenleride bitirmiştik.
Oturma  odasında olan dedem ne kadar sessiz olsakta varlığımızı fark ediyordu.
"misafirimiz gitmeden önce sonkez görmek isterim."
Lina büyük bir gülümseme ile
"iyi akşamlar Kenan amaca, her şey için teşekkür ederim melek teyze. Her şey çok güzeldi. Bu gidişle evinizden kopamayacağım."

Dedem hafiften öksürerek
"her zaman bekleriz"
Güzel bir vedalaşmanın sonunda gitmeden önce son kez arkasını dönerek
"o zaman yarın akşam bekliyorum"
Son kez söylediği sözler  can acıtıcı olmuştu. Dedem ile büyük bir konuşma yapmış en sonundada ikna etmişdi.
Sadece Yorgun bir tebessüm suna bilmiştim ona.
Sıkıntıyla kendimi koltuğa attığımda,
Annemin neşeli sesi doldurmuştu odayı.
"bu kızda şeytan tüyü var. Babamı nasılda ikna etti ama"
Resmen Nuh diyen peygamber demeyen dedemi ikna etmişdi. Annem çok haklıydı sözlerinde. bu kızda şeytan tüyü vardı.
Dedem ağır adımlarla içeri girdiğinde
Hepimizin üzerinde gezinen çatık bakışları dahada çatıldı.
"göktuğ Korhan. Ünlü bir iş adamı. Çalıştığınız hastanede ona ait. Lina evin tek çocuğu. Deyilmi kızlar?"
Bir şeylerden emin olmak istiyordu.
Ela sakin bir ses tonu ile cevabını vermişti
"evet dedeciğim."
"halen nasıl evet dediğime şaşmıyor değilim hani. Ama iyi kız. Babası göktuğ Korhanı önceden bir kaç kez görmüştüm. Bilgilerim üzerine zararlı bir aile değiller"
Halen tam tadmin olmuş gibi değildi.
Kafasını kurcalayan bir şeyler vardı.
"neyse. Çok dikkat etmenizi istiyorum. Ha bide bir kere izin verdim diye bu başka defa olacağı anlamına gelmez.şimdi odalarımızda çıkabilirsiniz" bize söyleyecek söz bırakmamışdı. Usul usul odadan çıkarak merdivenlere yöneldik.
"seninde başını derde soktum. Özür dilerim kardeşim" sessizden dilimden dökülen sözcükler elaya ulaşdığında  bir anda durmuştu. suçlu olduğumu kabul ediyordu galiba.
Kolunu boynuma atarak sol eliyle iki yanağımıda sıkarak dudağımı büzüştürdü.
"o küçük diline söyle biraz sussun. Odaya çıkalım söyleyeceklerim var."
Ellerinden kurtulamadan odasının önüne kadar gelmiştik.
İçeri girdiğimizde
Biraz daha fazla çırpınıp kurtulmuştum elinden.
"delimisin kızım sen? Ne ağzımı büzüştürüyorsun"
"haksız olduğun için olabilirimi? Senin yüzünden çağırmıyor beni. Yusuf ile aramda geçenlerden haberdar o yüzden"