FEDA

9. Bölüm

Ben bu bölümü yazarken okuma sayımız 1.55k Dı  buraya okuma sayınızı yazarsanız çok sevinirim ☘️☘️
Ne kadar şimdi az bir okuma sayımız olsada eminimki bir gün hak ettiği değere ulaşacak 💧💧
    

  🥂   🥂   🥂

İçimdeki damarlarımda fokur fokur kaynayan sadece kanım değil ona bu hızlılığı yaşatan korkumdu. Vucudumun artık bu kadar aksiyonu kaldıramamış olacakki iki saattir acilin girişindeki hasta yatığında yatıyordum.

O gittikten sonra artık güçsüzlüğümü kabullenen omuzlarımda bana ihanet edip çökmüştü. Lina ile ela yanı başımda oturup pür dikkat beni izlerken tek bir kelime konuşmuyorlardı. Konuşmasınlardı zaten. Omuzumu yaralayan kesici aletin bu kadar derin keseceğimi düşünmemiştim. Benim omzum böyleyse o adamcağızın elleri ne haldeydi şimdi? Asıl düşünmem gereken buradan çıktıktan sonra hesap vermem gerek kişilerin oluşuydu. Tek temennim dedemin burada olmayışı. Annem öğrenirse çok kötü olurdu. Onun öğrenmemesi güzel olurdu aslında ama öğrenirsede pek korkmam. Annem o benim. bir kızar iki kızar üçüncüde affeder.
"sana bir şey olacak diye çok korktum manyak."
"sensin manyak. Hem iyiyim ben"
Ela Gözleri kıp kırmızı olmuş halen arada burnunu çekiyordu.
"yusuf zor tuttu. Az kalsın yanına gelecekti."
Linanın sözleri ile elaya dönen bakışlarım ile
"bırakmadı. Ellerinden kurtulmaya çalıştım, ısırdım yinede Bir santim kıpırdamadı. Hayvan herif"
Kıkırtım onuda gülümsetmişdi. Aralarında bir şey olma durumunu düşündüğümde irkilerek başımı iki yana salladım.
Onların hayatı silah ile birdi.
Ela yapamazdı ki. Korkardı o.
Lina bana öyle bir bakıyordu ki ona biraz daha bakarsam ağlayacaktı.
"o adam seni öldüre bilirdi dila. Ne kadar o senin hastanda olsa o adama gücün yetmezdi "

Hızla başımı iki yana salladım. Bu durumda ne kadar suçum olsada o benim hastamdı.
"ona yardım etmeliydim. Şu an nerede"
"müşahede altına alındı. Elleri büyük yara almış ve çok yıpranmıştı."
Hafiften doğrulmaya çalıştım.
"hastamı görmek istiyorum."
Onun sözleri çalındı o an kulağıma

'sen işini düzgün yapmıyorsun. Dila yaman'

Haklıydı, Allah kahretsinki haklıydı.
Hastamı anlayamamış ona yardımcı olamamıştım.

Lina beni geriye yavaşca iterek geri yatmamı sağladı.
"malesef yasak"

"ne? Nasıl?"

"hastanın yanına giriş yapman yasak. Emir bu konuda çok sert bir şekilde uyardı"

Ela ya dönen bakışlarım ile ela ellerini iki yanına kaldırarak dudak büzdü.
" malesef ikizim  mücahit bey artık hastan değil"
Vücudumu saran sinir kıvılcımları ile gözüm seğirmişti.
Hastanenin sahibi olması benim hastamı elimden almasını açıklamıyordu.
Yerimden hızla doğrularak  serumu hızla çektim. Asla ama asla benim işime karışmaya hakkı yoktu. Omzumdaki  acıyı yok sayarak sporlarımı acele ile yarım yamalak giyindim.
"dila ne yapıyorsun. Yatman gerekiyor. Dilaaa sakın aklımdan geçeni yapacağım deme"
Hızla ona dönerek
"tamda onu yapacağım."
Acele ile  önümü kestiğinde
"hayır hayır buna izin veremem onu tanımıyorsun sana zarar verir lütfen dila"
Onu dinlemeden yanından geçtim.
"beni dinlemelisin. Sana çok öfkeli bu sefer gerçekten zarar verir sana gitme dila"

Ela da önüme geçtiğinde derince  bir nefes aldım.
"sadece bir açıklama isteyeceğim Lina ona karşı koymayacağım tamammı?"

"tamam değil? Sen sadece soru sormak istiyorsun anlıyorum ama zamanı değil gerçekten öfkeli. Helede sana"

Öfkesi için ondan korkacak halim yoktu hepimiz eşittik ve benim hakkımda verdiği kararların açıklamasını yapacaktı. Öfkesi gram umrumda değil şu  an.