Chapter 25

37 15 0
                                    

Agad akong napatayo nang biglang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko at bumagsak ang kanyang katawan sa upuan na siyang gumising sa kanya.

"Oh you're done already? Sorry I fell asleep." Aniya na para bang walang nangyaring kakaiba at kinusot ang mga mata.

Oh right, he's asleep so how would he ever found out, nor feer about what happen?

"No, it's fine." I smiled and acted as if nothing happened. "Parang pagod ka ata ah, sure ka bang lalabas tayo?"

"Ah yeah." Tumayo siya sabay pagpag sa sarili. "I already invited you of course. Bihis ka na nga oh kaya matutuloy talaga tayo and sanay na akong kulang ang tulog ko. I'm born with it." He laughed with it and I lightly chuckled, still drowned on what happen earlier.

I know it's only an accident and it wasn't a kiss because her lips unintentionally landed on my neck after all. But the tingling sensation, the feels, aaaahhh it's making my senses crazy. But, I acted like nothing happened.

"Ilang oras ka ba kadalasang natutulog?" Tanong ko sa kanya habang nagdadrive siya patungo sa restaurant kung saan raw kami kakain.

"Ever since," he paused to think, "I think I only slept for 5 or 6 hours depending on the work. Pero when I was still innovating Chasing Zen, I have no sleep. I was very curious to the point that I would never left Chasing Zen hanging."

"So wala kang tulog buong paggawa mo ng laro?" To think of it, he's only 15 that time and he already had no time to sleep because of the game? Well, hindi nga naman palpak ang paggawa niya nito, but still, health is wealth.

"I slept for 2 hours as the longest one." Sagot niya at hindi ko magawang isipin na nakaya niya iyon. Kasi kapag ako yun, for sure I'm always annoyed in my entire life.

"Hala airplane." Wala sa sarili kong bulong nang makita ang maglaland na na eroplano mula sa sasakyan.

"You like planes?" Bigla niyang tanong habang diretso pa rin ang tingin sa daan.

"I dreamed of being a pilot once, but I can't afford. So accountancy ang bagsak ko." I laughed at it as if it was a joke. "Ikaw ba?"

"I'm aerophobic." He simply said that made my jaw dropped.

"You are?!" Gulat kong sabi.

"Bakit parang gulat na gulat ka?" Tumawa siya.

"Sino ba naman kasing hindi magugulat na aerophobic ka, eh palagi kang nakasakay sa eroplano dahil madami kang business in the country and even out of the country?" Bulalas ko na mas lalong nagpatawa sa kanya. Anong nakakatawa doon?

"Bakit? Bawal?" Pambabara niya sa akin at pinaningkitan ko siya ng mata.

"Bakit? Sinabi ko bang bawal?" Pamimilosopa ko pabalik.

Tumawa naman siya ulit. "Pero hindi, I mean, yeah I do travel a lot by air, pero hindi pa rin ako sanay sa ingay ng eroplano." Sumeryoso na ang boses niya.

"Remember the buzz everytime the plane took off and even it lands? It cause panic on my senses that made me aerophobic. Kaya nga sa bawat sakay ko ng eroplano, magsusuot ako ng earphones to cover my ears and prevent hearing the buzz of the plane." He added and now I understand.

"Ah kaya wala kang private plane?"

"Hindi ka pa rin makamove-on sa private plane no?" Muli na naman siyang tumawa. I stan this person for being cheerful. "But yeah, that is why."

"For 10 years you've been riding the plane pero hindi ka pa rin masanay?" Patuloy kong pagtatanong. Kasi kahit ako na minsanan lang makasakay ng eroplano, maybe once in a year nga lang depende sa occasion, nasanay nga ako sa tunog ng eroplano, pero itong lalaking ito parang andaming kinatatakutan sa mundo.

 A Deferred AssetWhere stories live. Discover now