Monasterio Series #4: A Romance Blossomed In Sirao

Kabanata 24

Kabanata 24

The sadness flowed through my veins and deadened my mind. It was a poison to my spirit, dulling me killing off my other emotions until it was the only one that remained. It was as if a black mist had settled upon me and refused to shift, and no matter how bright the day was I feel no sun and hear no bird song.

"I will try."

"Naiintindihan ko. Masiyado ka na rin kasi talagang nagtagal dito. Nakalimutan mo nang hindi lang naman ito ang negosyo ninyo."

No words have escaped his lips from the next few seconds. Isang malalim na paghinga ang pinakawalan niya hindi kalaunan.

"Are you mad?" he asked.

Malungkot akong ngumiti habang sinasala ang tubig ng talon mula sa aking kamay.

"Bakit naman ako magagalit? Naiintindihan ko kung hindi ka makakadalo, Dashiel. Ayos lang iyon. Walang problema."

"Hindi pa sigurado.. Pipilitin kong tapusin ang magiging lakad namin ni Papa at pagkatapos ay uuwi kaagad ako sa'yo."

Somehow, behind this immense sadness, I couldn't help but to smile just by hearing those words from him.

Ngumiti ako na akala mo ay magagawa niya akong makita.

"Uuwi ka sa akin?" tanong ko pa.

"Yes, Dreya," he whispered huskily. "You are my home, remember?"

Mas lalong lumawak ang ngiti sa aking labi. It's been almost a year of being in a relationship with Dashiel and none of those days that I found dull and tiresome. Ni minsan ay hindi kami nag-away ng seryoso. Nagkakatampuhan pero agad rin namang nagkakaayos.

Simula nung naging insidente kung saan muntik na akong magahasa ni Marcus at ng mga kaibigan niya, mas lalo pang nagtibay ang relasyon naming dalawa. He made me feel that he'd be always here beside me and I shouldn't feel scared towards anything or anyone because I have someone who's willing to protect me at all cost.

And that made me fall in love with him even stronger. And just like what he feels for me, he's also my home.

***

"Proud na proud kami sa'yo, anak. Sa wakas ay nagbunga na ang pagsisikap namin ng tatay mo na mapagtapos ka."

Hindi ko mapigilan ang manatiling kalmado habang pinagmamasdan si nanay na umiiyak habang inaayos ang bestidang suot ko. Ilang sandali na lang ay paalis na rin kami ng bahay para sa graduation ko. Kanina pa ako nakaayos at naghihintay na lang ng tamang oras. Ayaw ko sanang magkaroon kami ng ganitong klase ng paguusap ni nanay pero mukhang wala akong lusot... iiyak at iiyak rin talaga ako.

"Matagal natin hinintay na dumating ang araw na ito, nay." tugon ko, pinapahid ang papasilip pa lang na luha mula sa gilid ng mata ko.

Mula sa aking tabi ay niyakap niya ako.

"Salamat dahil hindi mo kami binigo. Aaminin kong nung una ay natatakot akong baka hindi ka makapagtapos dahil sa relasyon ninyo ni Sir Dashiel. Inisip kong bata ka pa at maaaring maging mapusok pero hindi ka nakalimot sa pangako mo."

I embraced her back as my tears finally fall down. Humikbi ako sa balikat niya, naaalala ang mga panahon na palagi niya akong pinagsasabihan tungkol sa pagkakaroon namin ng ugnayan ni Dashiel. She admitted that she didn't like our relationship at first because I might receive different prejudices from other people which really did happened.

Marami akong pangiinsulto na sinalo para kay Dashiel at sa pagmamahal ko para sa kanya. It's actually me and him against the world but those were all worth it.