EN- Series 1: Loving Mr. Park (Completed And Edited)

At Last!

JAY'S POV

"Let's Sleep" yaya ko sa kanya. Our son was already on his bed next door.

"Alam mo may pakiramdam ako na ito ang huling bagay na ayokong gawin. If I could stay awake all night I would." malungkot na sabi nya.

"It's ok, hon. I won't get tired of making you remember everything the next morning." sabi ko.

Malungkot syang ngumiti sa akin. Kung pwede lang talaga na ako na lang ang nasa sitwasyon nya. Pero alam ko naman na darating dn ang araw na normal na ulit ang lahat. Iyong walang na syang amnesia

"I know. But I want to get through this. I dont want this." sabi nya.

" You'll get better soon. Don't worry, ok?" she just nodded and I hugged her tight.

Late na akong nakatulog kagabi pero maaga pa din ako nagising. Wala pang liwanag sa labas pero gising na ako.

"Hmmmm" she stirred at nagsumiksik sakin bago ako niyakap...napalingon ako kay Mycah na katabi ko matulog. nasanay na ako na magugulat sya kapag nakita nya na katabi ako.  It's because of her condition.

Nanatili akong nakahiga samantalang sya ay tulog pa. Ilang minuto lang ay unti unti nang lumiliwanag sa labas. hanggang sa....

"Hmmm. Good morning..." paos ang boses na bati ng katabi ko sa akin.

"Morning" wala sa loob na sabi ko. Not until ma-realize ko ang nangyayari.

Gulat akong napalingon sa kanya at pinakatitigan ko sya.

"mm...what?" paos ang boses na tanong nya.

"You... you... wh-why...h-h-how?" nangunot ang noo nya nang hindi ko matapos-tapos ang sinasabi ko.

Tuluyan na akong bumangon at umupo sa kama paharap sa kanya.

"Did you cheated on me and expecting that the woman sleeping beside you is your mistress?" ha? anong paratang yun?

"N-No. You remember me?" takang tanong ko.

"Fortunately yes, why? you want me to forget that you're my husband?" hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap ko na sya.

"What's with your reaction, anyway? it's like I've been in a comma or amnesia for a long time" sabi pa nya.

" Yes, you've been there. And it's almost six years now, Honey. So I'm happy knowing that you're ok now. I love you. I always will" naiiyak na sabi ko sa kanya. Sobrang saya ko kasi.

"Mommy?" napalingon kami sa Anak namin na nasa may pintuan at nakasilip. Nilapitan ko sya at binuhat bago dinala sa kama kasama naming mag asawa.

" Oh my God! I thought it was just some kind of dream. But it's true. You're here" tumingin sya sakin bago nilipat ang atensyon sa bata. "You too, baby. I love you. I love the both of you" nangingilid na ang luha na sabi nya. Niyakap ko na lang silang pareho. Sa dami ng gusto kong sabihin ay hindi ko na alam kung ano ang uunahin.

Later that day ay dinala namin si Mycah sa ospital for a check up. Gusto namin makasigurado na maayos na talaga sya. And no single thing that happened remain unremembered.

Mycah's POV

Hindi ko alam na ganun pala katagal ang paglimot ko. I mean, akala ko talaga panaginip lang ang lahat.

Nagising ako na akala ko normal ang mga nangyari ng mga nakaraang araw at taon. I didnt know that I suffered from amnesia and they've doing this video presentation-thingy everyday para hindi ako disoriented everyday.

" Everything's ok. I told you. We'll get through these" napangiti ako sa sinabi ni Jay. Indeed, we made it.

"Mommy, I love you" napangiti ako sa anak ko. I love him too. I love them both.

We take that day as a celebration for my recovery. Hindi nman na kailangan but they insisted. Jay promised me na pagbalik nya sa Korea for Enhypen's Comeback ay isasama nya kami ng anak nya.

Iyon ang magiging muling pagkakataon na makikita ko ang iba pang members. I want to meet the godfathers of my son.

THE END

A/N:

ending na talaga ito. wala ng epilogue or bonus chapters. Sana nagustuhan nyo. Stop.muna ako sa pagsusulat pero mag ieedit ako ng mga stories na nasa drafts ko, but, hindi ko muna sila ipo-post.

About my another fanfic story entitled "I found a girl" wala pa akong will na isulat or ipagpatuloy sya sa ngayon kasi nalulungkot ako everytime na nakikita ko'ng di naman nadadagdagan yung reads nya.

Hindi ko naman kayo mapipilit so thank you pa din. Atleast may sumuporta dito sa story ko na ito.