Judge keran (Savage Love Series #2)

Chapter 4

Rosell

"What are you doing here Mr.Keran"

Kakapasok ko pa lang sa hospital ay agad sumalubong sa akin ang seryosong mukha ng kapatid ni Joy. It seems like he already expected me coming here and he is ready to stop me from barging into his sister's room.

I looked at him seriously. "Let me see your sister"

"Wala ka nang rason para makita siya.."

"Your sister killed my daughter!" I spat at him. "That b*tch is a murderer!"

As soon as those words left my mouth, a hard punch landed on my face. I spitted out blood pero walang katumbas nito ang sakit na nararamdaman ko nang makita ang anak kong walang buhay.

I looked at him deadpan, at inalis ang kamay niyang nakakwelyo sa'kin.

"Dont you ever call my sister names!, I've known your pain but it's all just an accident. Walang kasalanan ang kapatid ko!"

I laughed by his remark. "You're a piece of sh*t rosell" he spatted angrily.

"Wala pa nga akong ginagawa ganyan ka na ka tense, paano nalang kung sisimulan ko na. I bet your loving sister can't take it all"

"Dont you dare touch my sister, asshole!"

I wont, I'll make sure she will come to me on her own accord. And I'll make sure she will pay the price pretty well.

*******
Joy

"Miss Malbago, please look at me"

Para akong asong sumusunod sa sinasabi ng doktor. Nagising nalang akong nakahiga sa hospital bed, naka hospital gown, may benda sa ulo at naka dextrose.

Kanina lang laging tahimik sina mama at tanging ang doktor lang ang kumakausap sa akin. Hindi ko alam kung ako lang ba ang walang alam sa nangyayari sa akin o may hindi sinasabi sina mama sa akin.

Ni hindi nga nila sinasagot ang mga tanong ko. And i am getting frustrated, bumibigat ang dibdib ko at pakiramdam koy may nagawa akong mali na hindi ko matandaan.

"Wala na bang masakit sa iyo miss Malbago? Any headaches? Chest pains? " usisa uli ng doctor. Tanging pag iling lang ang naisagot ko.

Tumango naman ang doctor at ngumiti. "You're fine, pero mag momonitor pa rin kami sa kalagayan mo. You'll be staying here for a few days and ill give you a go signal kung pwede na kayong umuwi"

"Salamat po doc" i answered.

May ilang itinugon pa ang doktor kila mama bago ito umalis at iniwan kami. Natuon ang paningin ko kay mama.

"Ma.." Tawag ko ng pansin, agad naman siyang tumayo at tumabi sa akin.

"Bakit? May masakit ba sayo?" Agaran niyang tanong na tanging ikinailing ko.

"May nangyari ba? Bakit ako nandito? Bakit may benda ang ulo ko?" sunod sunod kong tanong pero tanging pag himas lang ni mama sa aking buhok ang nai konsidera kong sagot galing sa kanya.

Napasimangot ako at hinawakan ang braso niya.

"Ma naman... Bakit pakiramdam ko may hindi kayo sinasabi sa akin" ungot ko pero marahan lang siyang umiling.

Alam kong may mali, ngunit napapansin ko ring hindi pa handa sina mama na sabihin sa akin, kaya papalipasin ko nalang muna. Mamaya nalang ako magtatanong kapag handa na sila.

Mahina nalang akong napabuntong hininga at umayos ng higa at matutulog nalang sana ulit nang makarinig ako nang komosyon galing sa labas.

"Just let me in, goddamnit!" rinig kong sigaw ng isang lalaki sa labas.