Compathy

Regrets

"Hoy! Tapos mo na ba yung mga projects? Pagaya naman!" Ginulo niya ang buhok ko at kinuha ang mga libro sa lamesa. I rolled my eyes then sighed.

He's Drake,my best friend. We're best friends for almost 5 years,since elementary. Now we're both in senior high school,same school,same strand. Stem. Graduating na kami,and hopefully magkasama parin kami until college.

"Hoy tara,gala?" He smiled then ruffled my hair. Inirapan ko lang siya at pumikit.

Nandito siya ngayon sa bahay namin,wala namang kaso yun kila mama kasi kilala na din siya. Besides,magkaibigan ang mga magulang namin. Na minana rin namin.

"Hoy tara na kasi, may bagong bukas na coffee shop sa bayan. Balita ko masarap daw ang mga kape nila." Sabi niya habang hinihila ang kamay ko.

"Fine,basta ikaw magbabayad ha?" He smiled, then smirked.

"Kung mahabol mo'ko." At tumakbo na siya palabas. Bwisit na yan.

Tinawagan ko si Drake para magpabili ng napkin. Meron ako ngayon eh. Bwisit na yun antagal sumagot. Inis na napahawak ako sa puson ko nang bigla itong sumakit.

"Oh,anyare sayo?" Agad niya akong dinaluhan at pinaharap sa'kaniya. Worry etched his handsome face.

"Can't you see moron,meron ako ngayon! Bwisit!"Umiling iling lang siya at ngumisi.

"Here, put some hot compress on that. Then here, some meds for dysmenorrhea. Andyan na din yung pads. Hintayin kiya dito." Padabog na kinuha ko ang paper bag at inirapan siya.

I saw him fixing my bed. Tumingin siya sa'kin at ngumiti. Inismiran ko lang siya.

"Tsk tsk,ansungit ha?" Pinaghahampas ko siya at galit na tiningnan.

"Dun ka na nga!" He just chuckled.

"Sure,my queen."

It's our graduation day. Nakaputing toga kami ni Drake at binabati ng ilang mga teachers at students. Nagulat ako ng bigla niya akong hilahin hanggang sa garden ng school.

"Hoy ano ba?" But he just smiled and kneeled in front of me. He hold my hand then looked at my eyes.

"Ayesha, ewan ko ba kung tanga ka-

"Hoy bobo,mas tanga ka!"

"- pero mahal kita. " Napatulala ako nang sabihin niya ito. Seryoso siyang nakatingin sa'kin.

"Mahal na mahal kita. Hindi ko alam kung kailan,kung pano o kung bakit,pero alam kong ikaw lang talaga. Simula 'nung mga elementary pa tayo,gustong gusto na kita. Ayesha, pwede ba kitang ligawan?" Pumatak ang luha sa mga mata ko,at tinangal ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko at umiling.

"Sorry,pero hindi pa ako handa. May mga pangarap pa ako." I ran away, away from school,away from him.

"We are now heading to Ninoy Aquino International Airport. Local time is 12:20 in the afternoon. In behalf of the Singapore Airlines and the crews,we would like to thank you for joining us on this trip. We're looking forward in seeing you again! Thank you so much!"

The plane landed safely on the ground, I'm back again. After the confession of his feelings, Drake and started to have a big gap. I- as my family wanted- studied on abroad. Pero kahit nandun ako,alam kong ang puso ko nandito. Napangiti ako sa naisip. Handa na akong buksan ang puso ko para kay Drake.

"Hey couz, where are you na?" Kumaway ako sa pinsan ko nang makita ko siya.

"Dang antagal mong nawala." She hugged me tight.

"Yeah, at ngayon alam kong hindi na ako aalis pa."

After few hours,we reached our home. It was black and white before but now it was repainted by cream and white color. I closed my eyes. Nostalgic.