Shattered Souls

Chapter 27

Chapter 27: False Truth

I hate endings.

But everything has to.

You can't stop it in a time that favors you.

I have no idea what the ending has for us but if I could wish one thing, I wouldn't ask for a happy one. I would rather have a justified ending  than a happily ever after.

An acceptable ending was all I wanted.

Brix fell asleep. I should, too. Pero hindi ako dinadalaw ng antok. Tila mas pinili ng katawan ko ang manatiling mulat at pagmasdan ang tanawin sa harapan ko.

Inabot ko ang kanyang mukha at hinaplos.

"You are the best man I've ever met..."

I hope you know how much you mean to me. I don't say it often, but I would give the world for you. You deserve it the most. You deserve every drop of happiness.

Yumakap ako sa kanya at siniksik ang sarili sa didbib niya. Naramdaman kong gumapang naman ang braso niya sa likod ko at mas diniin ako sa kanyang dibdib.

We were both naked so we could feel each other.

Suminghap ako.

"Sleep, Astra..." he whispered in a hoarse voice.

"Brix?"

"Uhm?"

"Know that I am always here for you..."

He chuckled and tightened the grip.

That's when I closed my eyes.

I fell asleep.

Nagising ako sa ingay sa labas. May mga nagsisigawan at dinig na dinig ko ang mga yapak ng mga kawal na tila nagmamadali. Bumangon ako sa kama. Napagtanto ko na hindi pa rin sumisikat ang araw.

Bumaling ako sa tabi ko. Wala na si Brix.

Sumilip ako sa labas ng bintana. Nakita kong nagkukumahog ang mga kawal. It's so unusual for Severus to act like this. They have never shown aggressiveness towards us.

What's happening?

Nagmadali akong nagpalit ng damit at lumabas ng kwarto. Sumalubong sa akin si Erikson. Mukhang nagbabantay ito sa labas ng kwarto ko. Naabutan ko siyang tila malalim ang iniisip.

"Hey. What's happening?" untag ko.

Napatingin ito sa akin.

"Sunog sa kastilyo."

"Paanong nagkasunog?"

"It's not an accident. Someone lit the fire..."

Magpapatuloy sana ako sa paglabas nang hawakan ni Erikson ang braso ko. Umiling ito sa akin. "You better stay here..."

"Pero—"

"Stay. It's not safe."

Mapait na napangiti ako. "I was never safe..."

"You are. Habang nasa tabi mo ako, ligtas ka. So, please? Can you just stay inside?"

Bumuntonghininga ako bago tumango. Bumalik ako sa loob ng kwarto ko... at kinandado ang pinto.

Bumaling ako sa bintana. I can't just stay here.

"I'm sorry..."

Dali-dali kong binuksan ang bintana at tumalon pababa. Sumabay ako sa mga kawal na tumatakbo papunta sa kastilyo. Sandali pa akong natigilan nang matanaw ang malaking apoy.