𝐒𝐓𝐎𝐍𝐄 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓 < 𝐓𝐌𝐑

0.3

Elena Amaris Harris'den

Uyandığımda başımın ağrısıyla yüzümü buruşturdum. Hafif doğrulmaya çalıştım.

Birden fazla yatak ve beyaz duvarlarıyla revirede olduğumu fark ettim. 

En son ne olduğunu düşünmeye çalıştım.

Aklıma yasak orman, firenze, kehanet ve babamı öğrendiğim aklıma gelince kendimi tekrar yatağa atıp gözlerimi kapadım.

Büyük kapının açılma sesiyle gözlerimi hafif ve belli olmayacak şekilde araladım.

İçeri giren müdür dippet ve dumbledore hararetle yanıma doğru geldi.

"Albus kız öğrendiği şeyle bu duruma geldiyse daha fazlasını öğrenirse ne olur sen düşün"

Daha fazlası?!

Daha ne kadar şey olabilir diye düşündüm.

"Belki de hiç bir şey söylemeyiz, en azından olanları idrak edebilecek bir yaşa gelene kadar"

Müdür Dippet'in iç çekişini duydum. Ardından kısık bir sesle Dumbledore'u onayladı.

Konuşmaları birince revirden ayrıldılar.

Gittiklerine emin olduktan sonra gözlerimi açtım. Yataktan kalkmaya çalıştım.

Soğuk zemine deyen ayaklarımla tüm vücudum titredi.

Biraz ilerideki aynaya doğru ilerledim. Kendime baktığımda ölmüş gibiydim!

Ellerimi yüzüme götürüp kendime dokundum. Yaşıyor olduğuma emin olmak ister gibi...

Dakikalar boyu kendimi aynada incelerken büyük kapı tekrar açıldı.

İçeri giren arkadaşlarımla yüzümde hafif bir tebessüm oldu.

Kollarını hemen bana saran euphomia ile sarsıldım.

Ardından diğerleri de sarılınca sevgi topuna döndük.

...

Bir hafta sonra

Diğerlerinden öğrendiğime göre beni revire götüren riddledı ve ben buna şaşırmıştım.

Biri söyleseydi riddle seni taşıycak, yardım edicek hayatta inanmazdım.

Ama içimde bir teşekkür etme isteği vardı. Tabii onu görebilseydim teşekkür edebilirdim.

Parşömen ve bir kaç kitapla kütüphaneye gittim. Profesör slughron'un verdiği ödevi yapmak için kendimi bir masaya attım.

Etrafa yaydığım kitaplarımla iksir ödevine odaklandım.

Kitaplardan kafamı kaldırdığımda gördüğüm kişiyle ayaklandım.

Karşısına oturduğumda bakmaya bile tenezzül etmemişti. Galiba bu umursamaz ve sert tavrına alışmalıydım.

İlk önce riddle diyecek iken fikrimi değiştirip ismiyle seslenmeye karar verdim.

Evet bi yakınlığımız yoktu ama dikkatini cekmek için yapabilirdim?

"Hey tom, teşekkürler"

Kafasını kitaptan kaldırıp bana baktı.

"Ne için?"

"Beni revire kadar taşımışsın onun için."

Gözlerine bakmak istesem de yapamadığım için dikkarimi elime verdim.