𝐒𝐓𝐎𝐍𝐄 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓 < 𝐓𝐌𝐑

1.5

Elena Amaris Grindewald'dan

Kehanet sınıfının merdivenlerini çıkmayı bitirince soluklandım.

Neden bu kadar merdiven vardı bu okulda!

Şurda 7 yıl okuyacaksak zamanımızın çoğu merdiven çıkmak!

İllallah geldi be!

Sınıfa girip boş yer var mı diye bakındım.

Çoğu yer doluydu.

Bunlar ne ara geldi sınıfa ya! Yoksa kısa yolu mu vardı? Daha neler ben bilmeyeceğim başkaları mı bilecek ha ha ha!

"Oturmayı düşünüyor musun amaris?"

Arkamdan gelen alayla sese döndüm.

En son bıraktığımda hırpalanmıştı ama şimdi çok iyi gözüküyor.

"Beraber oturmaya ne dersin marvolo?"

Cevap vermeyip yanımdan geçip gitti. Ben de peşinden gidip yanına oturdum.

Aslında kabul etmemişti ya da her hangi bir şey dememişti. Ama umrumda değil!

İçeriye profesör çatlak girince yüzümü buruşturdum. Bu kadın acaba saçını tarıyor muydu?

"Evet çocuklar hızlıca başlayalım! Bugün bakanlığın bize vermiş olduğu kehanetleri inceliyeceğiz, aramızda kalsın bunları almak için çok uğraştık."

Dedi ve göz kırptı. Bunun neresi aramızda kalıcaktı? Bu düşüncemden hemen kurtuldum çünkü bu kadının çatlak olduğunu hatırladım.

Acaba yanlışlıkla benim kehanetimi almış olabilirler miydi. Hani bir ihtimal?

Sahi hiç üstünde durmamıştım. Ki artık merak da etmiyordum. Yani bunca şeyin arasında kehanetle uğraşmak! Yok ben almayayım!

Ayrıca nasıl bakanlık neden herhangi bir kehaneti sınıfta göstermek için izin versin ki! Palavracı.

"Profesör bakanlığın kehanetleri sınıfta göstermeyeceklerine eminim. Bu kadar basit olsaydı gidip kehanetime bakabilirdim değil mi?"

Sanırım bunu dememeliydim!

Riddle kolumu tutup ona dönmemi sağladı.

"Ne kehaneti!"

"Hiç..."

Dedim ve kolumu çektim.

"Ah çocuğum eminim hakkında bir kehanet olsaydı gösterirlerdi."

Dedi ve o iğrenç gülümsemesini yaptı.

Kesin gösterirler! Ben zaten biliyorum demi kehaneti!

Hiddetle ayağa kalktım. Dersden çıkmak için hareket ettim.

"Miss Grindewald nereye?"

"Kusura bakmayın ya da bakın, ben yalan söyleyen birinin dersine giremem!"

Sanıyorum ki bu yıl sürekli ceza alıcam.

Önceki senelerde de almıştım elbette ama hiç birine girmemiştim. Bu yıl da girmem olur biter!

Günün son dersi kehanet olduğu için içim bir an rahatladı ama bir an. Çünkü merdivenleri gördüm. Burdan inmek lazımdı şimdi...

Salına salına merdivenlerden inmeye başladım.

Aklım sürekli kehanetteydi. Nedense içimi merak sarmıştı.

Acaba albus'a sorsam söyler miydi? Hayır hayır söylemezdi.