𝐒𝐓𝐎𝐍𝐄 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓 < 𝐓𝐌𝐑

3.4

Elena Amaris Grindewald'dan

"Neden cevap vermiyorsun?"

Kendimi toparladıktan sonra gözlerimi kaçırdım.

"Evet, öyle denilebilir."

Fısıltıdan da az çıkan sesimi ben bile zor duymuştum.

"Pekâla, elena riddle'ın senin için iyi olduğunu sanmıyorum."

"Yani?"

"Demek istediğim, mutluluğun için riddle'dan ayrılman."

Ne?

Ne zamandır yaptıklarıma karar veriyo?

"Buna karışamazsın!"

"Elena baban seni bana bıraktı biliyorsun-"

"Bu benim ile ilgili kararlar alabileceğin anlamına gelemz! Sen babam değilsin sonuçta değil mi?! Ayrıca babam olsaydı sonuna kadar beni desteklerdi."

Albus ayağa kalkarak karşıma geçti.

"Evet baban değilim ama senin ile ilgili kararlar verebilirim."

"Veremezsin! Kimse veremez! Bu konuşma burda bitiyor ve sende bir daha bu konuyu açıp hayatıma karışmaya çalışmıyorsun!"

Dedim ve arkamı döndüm. Odadan çıkarken arkamdan seslensede durmadım.

Durmamı bekleyemezdi değil mi?!

Kesinlikle şaka olmalıydı, başka açıklaması olamazdı.

Evet, tom harika değil ya da kötü yanları yok diyemem ama bu benim yerime karar verebilceği anlamına gelmiyordu!

Gryffindor ortak salonuna büyük bir sinirle girip septimus'un yanına oturdum. Flea ve mia da gelmişti.

"Elena?"

"Ne var!"

Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştım. Albus'a olan sinirimi arkadaşlarımdan çıkarmam çok yanlış olurdu.

"Albus ne dedi?"

"Bu konu hakkında konuşmasak olur mu?"

"Sorun değil."

Mia yanıma oturup kollarını sardığında karşılık verdim. Kafamı mia'nın omzuna koyduğumda sessizce ağlamaya başladım.

Başka kimse duymasada mia ağladığımı anlamıştı.

Şefkatle saçlarımı okşadığında kulağıma fısıldadı.

"Geçti elena, biz yanındayız."

...

"Elena gelmeyeceğinden emin misin? Dünden beri düzgün hiç bir şey yemedin."

"Ben iyiyim, sen git."

Yorganımı biraz daha çekerek gözlerimi tekrar kapattım.

Mia ile yalnız kaldığımızda albus'un dediklerini anlatmıştım. Tabii ki de beni haklı bulmuştu.

Ama banada kızıyordu. Kızmakta haklıydı. Çünkü ne zaman bir şey olsa kendimi üzüyor, yemek yemiyordum.

Ama mutsuzken yemek yemek içimden gelmiyordu. Bu da iyice alışkanlığım oldu.

Saati kontrol ettiğimde yemek saatinin başladığını fark ettim. Yemeği düşününce karnım guruldasa da takmayıp gözlerimi kapadım.

...

"Kendine eziyet etmesine dayanamıyorum."

"Evet, ve hiç bir zaman akıllanmayacak. Ayrıca tom'da merak etti. Böyle olunca elena'nın bencil biri olduğunu düşünüyorum."