Just a Coincidence

Epilogue

⚜️

The ambience of the countryside life embraced me as I walked outside the house.

"Good morning Dad." Bati ko habang nag grill ito ng meat para mamaya.

It was a fresh start for us. Ilang taon na rin ang nakalipas simula ng mangyari at ng tumira kami sa Australia. Noon nag adjust pa ako sa environment lalo na sa pag-aaral.

Mom had a surgey and we are all grateful kay Tita Florine ng siya ang nagbigay ng kidney nito na pinsan lang din ni Mommy. Mom had diagnosed a Kidney enlargement at kailangan ito ng operahan bago ito lumala at pumutok. Ang tagal na rin noon kung maalala ko pa.. it's almost 9 years since it all had happened. I looked at the scenery infront of me. The sunrise always looks beautiful as always. Dala ko ang cup ng coffee na ginawa ko kanina at ang isa rin.

"Dad tingin mo magustuhan iyan ni Mommy? Ayaw niyang umiinom ka naman ng beer kapag maaga." Saway ko kay Dad na nakaupo sa silya habang binabantayan ang ginawang barbeque nito.

Logan called last night na makahabol pa siya ngayon dahil sa trabaho nito. He had been busy with his business and partnership with some companies. Ako naman ay nag take ng day off ngayon sa shift ko. Minsan kailangan ko rin magpahinga sa trabaho lalo na ang araw na ito.

"Wala ka bang pasyente nagong inaasikaso?"

"I'm on leave Dad. Binigyan ko naman ng instruction ang secretary ko kung baka sakali na may tumatawag na manganganak."

Tumango lang ito at bumalik sa ginagawa niya. Malapit lang kasi sa lake ang bahay namin at napakaganda talagang tingnan ang presko ng umaga at pagsikat ng araw. Bagong panimula na naman.

"Oh! Gising na pala kayo? Boses pa lang ninyo alarm clock ko kada umaga." Birong bungad ni Mommy sa amin.

"Happy Birthday Mom!" Ibinigay ko sa kanya ang isang ginawa kong kape kanina.

"Naku! Salamat anak." I gave her a morning hug.

"At bakit ka naman umiinom ng beer sa umaga aber?" Nagalit tuloy ito ng makitang may dalang isang icebag na naglalaman ng beer.

"Hindi ko naman iyan ininom eh hindi pa naman..."

"Ang tigas ng ulo mo talaga! At ano naman kapag magkasakit ka at tumaas naman iyang blood pressure mo ha?"

At iyon na naman magsisimula ang umaga namin. Thinking about what happend before and for the past years I was still holding to what he had said. Kahit na wala man akong balita tungkol sa kung ano na ang nagyari sa kaniya ay masaya pa rin ako kung ano man ito.

Napatingin ako kay mommy at dad na nagkaayos na rin at nagsamang umupo sa silya at napatanaw sa ganda ng tanawin sa ilog at pagsikat ng araw na matatanaw rin sa mga bulubundukin.

It was a blessing in disguise kung ano man ang napagdaanan namin noon. Mom become strong as those though times in our lives I had witnessed. During that time I couldn't even function properly ng sabihin ng Doktor na lumala ang kondisyon nito at di na makayanan. Pero sa gitna ng mga pangyayari at sa pananalig sa Diyos at nalagpasan naman ito. Ito rin ang isa sa dahilan kung bakit gusto ko mag pursue na maging Doktor. I want to help people as best I can and part of that is to heal the sick and wounded and also save lives to those who are badly hurt.

I then decided to be an obstetrician-gynecologist as I wanted to hear of a new born baby coming to life and seeing how strong our moms can be. They gave us birth and manage all the labor pain they experienced. It is such a heart whelming as I see how happy mothers are to see their child in their arms.

~
~

I prepared the leafy salad at adobo. I set the table inside the dining kitchen habang hinihintay namin si Kuya na makarating.