"ထပ္မေျပးပါနဲ႔ေတာ့လား ခန္႔ပိုင္...။ ေဟာဟဲ~~~ေဟာဟဲ"
ထြက္ေျပးေနတဲ့ ခန္႔ပိုင္ကို လိုက္ဖမ္းေနရင္းပဲ
မင္းထက္သာတို႔ အေမာစို႔ေန၏။
"မင္းလည္း ဟဲ~~~ ဟဲ ထပ္မလိုက္လာနဲ႔ေတာ့ အ!!!"
ထိုခ်ိန္ ခန္႔ပိုင္တစ္ေယာက္ ေျပးေနရင္းကေန အေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ခဲလံုးကို မျမင္ဘဲ တက္နင္းမိလို႔ ေရွ႕သို႔ ဘိုင္းခနဲ ပစ္လဲသြားေလေတာ့သည္။
"ခန္႔ပိုင္! "
မင္းထက္သာဟာ စိုးရိမ္တႀကီးပဲ ခန္႔ပိုင္ဆီကို ေျပးလာခဲ့ေလတယ္။ ေမွာက္ယက္ကေလး လဲေနတဲ့ ခန္႔ပိုင္ကို ဆြဲထူလိုက္ေတာ့ တံေတာင္ဆစ္နားမွာ ေသြးေလးေတြစို႔လို႔။
"ဒီလိုျဖစ္မွာဆိုးလို႔ ငါမင္းကို ထပ္မေျပးနဲ႔ေတာ့လို႔ ေျပာေနတာေလ။ က်စ္! အခုၾကည့္ မင္းမွာ ထိခိုက္ကုန္ၿပီမလား"
"အဲ့တာ မင္းငါ့ေနာက္က လိုက္ဖမ္းေနလို႔ ျဖစ္တာေလ။ ဘာလို႔ ငါ့ကို လာေအာ္ေနရတာလဲ "
ခန္႔ပိုင္က မင္းထက္သာကို ျပန္ေအာ္လိုက္ကာပဲ ၊ ေခ်ာ္လဲထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ လူကထံုထံုႀကီး ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ ၊ ဆြဲထူေပးထားေသာ မင္းထက္သာလက္ထဲကို မရရေအာင္ တြန္းဖယ္၍ ထလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ေတာ့ ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ နဲ႔ပဲ ဆက္သြားေနျပန္၏။
ဤအခ်င္းအရာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ မင္းထက္သာတို႔ ေပါက္ကြဲကုန္ၿပီေလ ။ ခန္႔ပိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သည္းသည္းလႈပ္တတ္တဲ့ အက်င့္က အခုထိကို စြဲေနတုန္းမလို႔ထင္တယ္ ။ သူနာက်င္ေနတာျမင္ရေတာ့ လူက အလိုလို ေဒါသထြက္လာမိၿပီရယ္။
"ဟာ...ဟာ မင္းထက္ ။ မင္း အဲ့တာ ဘာလုပ္တာလဲ ။ လႊတ္စမ္း ငါ့ကို အခုလႊတ္ေပးစမ္း"
တဇြတ္ထိုးေလးခန္႔ပိုင္ကို သူ႔ပုခံုးေပၚ ေကာက္တင္၍ ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ေလေတာ့ ထိုသို႔ အတင္းေတြပဲ ေအာ္ဟစ္ ရုန္းကန္လာေလေတာ့သည္။
"မင္းထက္...မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ တျခားလူေတြ မျမင္ခင္ ငါ့ကို ျမန္ျမန္လႊတ္ေပးစမ္း ။ အား...မင္းထက္လို႔"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရင္ ေအာက္ျပန္ခ်ေပးမယ္ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းအိမ္အထိ ဒီအတိုင္း ျပန္ေခၚသြားမွာ"
VOUS LISEZ
ME AFTER YOU
Roman d'amour❤ မင္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ခ်စ္ျခင္းအစစ္အမွန္ကို ခံစားခဲ့ရတယ္... ကိုယ္တို႔ေတြ အတိတ္မွာ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရပါေစ... တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မခ်စ္မိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဆိုတာေတာ့ မရွိခဲ့ၾကပါဘူးေလ... ❤ မင်းနဲ့တွေ့ပြ...
