Can't Get Over With It

CHAPTER 14

Chapter 14

I AM JUST here alone in this room waiting for him to get back because he is preparing for his magic kuno niya. Noong una ay pinipilit niya akong matulog pero hindi ko ginawa dahil ayoko. Ayokong malaman na may nangyayari na pala sa paligid ng hindi ko nalalaman. You can call me praning but if you are in my situation, what would feel? Relaxed? Of course not.

Hindi ko pa rin makalimutan ang tungkol doon sa narinig ko habang nag uuspan sila ng kausap niya sa phone. It's too intriguing for me because why the hell he needed that many bodyguards? Okay pa sana kung isang battalion dahil hindi ako mangingiming magpadala rin ng bodyguards ko kung may gulo na dapat asahan o kung hindi ligtas.

Narinig kong tumunog ang phone ko kaya tumayo ako mula sa pagkakahiga sa malambot na couch sa living room upang kuhanin ito sa ibabaw ng coffee table. Nakita kong si Francisco ang tumatawag.

Napakunot naman ang noo ko dahil sa pagtataka. Bakit naman tumatawag itong babaitang to?

"Why do you need to call me?" Pambungad ko sa kanya kasi hindi ito ganito.

"Oh my gosh, bebs. You won't believe what I just found out." Nagugulantang sabi niya mula sa kabilang linya.

"Ano ba yon?" Naiinip na tanong ko.

Narinig ko suminghap siya at tsaka nagsalita. "The girl that is to be promised to me was involved in my brother's past. Last night we had a freaking family dinner and this brother of mine just lashed out at my parents. Oh my god. I can't believe it." He hysterically said.

"That's it?" Nagtatakang tanong ko dahil parang yun lang itatawag niya pa.

"Of course not. There's more. But I don't want to tell you this by phone. For now, don't trust anyone around you. If you have one then don't fully give your trust because I know you. I know what you can about it." He warned me. It gave me chills because why do I need to do that? Why do I need to hear that from him while I am opening up to someone?

"But-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng bumukas ang pinto ng hotel room at humahangos na pumasok doon si Denver. Inikot niya ang tingin niya sa kwarto at nang matagpuan ako ng mata niya na nasa sofa lang na nakaupo ay nawala ang pag aalala sa mukha niya.

Lumapit siya sakin at hinalikan ako sa ulo. "Fuck. You make me so worried."

"Hoy! Babaeng malandi! Kakasabi ko lang na huwag kang magtitiwala ah! Sino yan?!" Pasigaw na tanong ni Francisco mula sa kabilang linya. Nailayo ko naman ang phone ko sa tenga ko dahil patuloy pa rin siya sa pagsigaw.

"Who's that?" He mouthed at me.

"Francisco." I mouthed at him.

Ibinalik ko na sa tapat ng tainga ko nang wlaa na akong mairnig na pagsigaw mula sa kabilang linya.

"Alam mo bang nakakabingi ka?" Naiinis na tanong ko sa kanya. Si Denver naman ay nakatingin lang sakin habang kausap ko si Francisco. He doesn't know Francisco in person.

Nababanggit ko lang ang pangalan nito minsan at ganun din kay Francisco.

"Sino ba iyang kasama mo? Lalaki? Kailan ka pa natutong lumandi?" Dire-diretsong tanong niya. Napailing na lang ako dahil sa iniisip niya.

"Tanga ka talaga, Francisco. Hindi ka pwedeng i-pang pageant. Si Denver yon." Nang- aasar na sabi ko pa sa kanya.

"Eh kung sampalin kaya kitang bruhilda ka. Anong Francisco? At tsaka bakit kasama mo iyang Denver na iyan? Hindi ba't dati ay inaayawan mo pa yan?" Mapang- usisang tanong pa niya.

Napatawa naman ako. "What do you want me to call you? France? You're like a bodybuilder in a gym it doesn't suit you. Tsaka nakasama ko lang tong asungot na to dahil napilit lang ako." Napabusangot naman ang mukha ni Denver nang sabihin ko iyon.