Can't Get Over With It

CHAPTER 20

PAALALA: Kahit walang nagtatanong sasabihin ko pa rin na mula Chapter 16-20 ay puro Flasbacks means Pov ito ng mas batang Chandria and then kung may lumabas man na flashbacks mula sa ibang chapter it's a Pov ng mas matandang Chandria. Yun lang! Enjoy reading!

Chapter 20

"MUKHANG MALAKI- laki makukuha natin dito boss ah? Tiba- tiba tayo dito." Dinig kong sabi ng isang lalaki.

"Manahimik ka diyan, Taupe." Sabi naman nung boss. I can't see them. I am still blindfolded.

"Pero boss hindi ba pwedeng patikim?" Mapanuyang sabi nung Taupe. Gusto kong magwala pero hindi ako tanga para gawin iyon dahil alam kong lalala lang ang sitwasyon.

"Hindi pwede, Olive. Manahimik kayo tularan niyo si Licorice na nanahimik lang." Seyosong sbai ng boss nila ngunit parang nang- aasar s atinatawag nilang Licorice.

I think mga hindi nila totoong mga pangalan ang sinasabi nila dahil wala naman atang kriminal na gagamit ng totoong pangalan nila.

I flinched when I heard an explosion. I am scared. Who the hell wouldn't be scared if you heard an explosion? After an explosion, I heard gunshots. Oh my gosh. I'm not going to die here.

"Tangina boss sino ang mga iyon? Natunugan ata tayo!" Sabi ng isang lalaki.

"Puntahan niyo ang mga iyon gunggong! Huwag niyong hayaan na malapit dito nag mga iyon!" Narinig kong kumilos na ang mga tauhan niya at lumabas na dahil narinig kong nagbukas at nagsara ang pinto.

Nakarinig pa ako ng putkan at palakas ng palakas ito sa bawat sandaling lumilipas. Nanginginig ako sa takot pero wala akong magagwa. Sana naman ay tulong na ang dumating para makaalis na ako dito.

"Licorice, dito ka lang bantayan mo ang bihag. Hindi pwedeng makuha iyan ng walang kapalit. Naiintindihan mo ba?" Matigas na sabi ng boss nila.

"Yes." Simpleng sabi ng Licorice. Narinig kong umalis na ang boss nila at natira na lang kami ng lalaking tumulong sakin kanina

Naramdaman kong naglakad ito palapit sakin ngunit hindi ako nagpatinag. Naramdaman kong may humawak sa ulo ko at tinanggal ang piring ko sa marahas na paraan. Napaigik ako dahil nahila niya din ang ibang buhok ko. Ansakit sa anit non.

He has this rugged look but attractive. He has blank eyes while staring at me having his smirk on his face. I was stunned not because of his features but his eyes. You can't see any emotions in his eyes even if you stare at him. His cold voice reflects his expression

"You're awake huh?" Nakangising sabi nito. Sunod nitong tinanggal ang duct tape sa bibig ko.

"Ouch! Pwede bang dahan dahanin mo lang." Ansakit ng mukha ko dahil sa marahas na pag alis niya ng duct tape sakin.

"Be nice, princess. Or else I won't help you to escape." Nabuhayan naman ako ng loob sa sinabi niya. Akala ko hindi niya tototohanin yung sinabi niya kanina.

"But why? Bakit gusto mo kong tulungan? Wala naman akong ginawa sayo." Dahil alam kong hindi lang basta pagtulong ang gagawin niya. HIndi ako nag aaral para maging bobo sa ganitong sitwasyon.

"You're wise huh? Well, I want you to take care of someone because I will surrender to the police after this." His eyes gave me emotion like he remembers someone but it doesn't last long.

Tinanggal niya na rin ang tali ko sa paa at sa katawan pati na rin sa kamay. He gave me a picture of a girl. She is pretty and gorgeous that all I can say because she really is. I keep it in the back pocket of my pants.

"At the back of that picture is her name and address. I want you to secretly take care of her and don't mention me on her if ever she finds out okay?" Naninigurong tanong niya ngunit wala na namang emosyon ang mga mata niya. I want to see those eyes again. Tinanguan ko lamang ito at tumayo na kami.

"Now let's go. I'll guide you to go out." But before we take a step. Someone suddenly entered the room. It's a man in his black suit with a gun.

"What the hell are you doing Licorice?" Dahil nagsalita ito ay nakilala ko ang boses nito. Ito yung boss nila. Mabilis na itinago ako ni Licorice sa kanyang likod at bumunot ng baril sa likod din niya. Paimpit na napatili ako nang mabilis na pinaputukan ni Licorice ito sa balikat dahil ang boss niya ay naguguluhan pa rin.

Mabilis na hinila ako ni Licorice paalis ng kwrtong iyo ngunit hindi namin inaasahang may nag aabang na lalaki at nagpaputok sa gawi namin. Napapikit na lamang ako nang marinig ko ang putok ng baril.

"Licorice!" May tama siya sa balikat. Naluluha akong nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"I'm okay." Malamig na sabi nito saka pinaputukan ulit ang boss nila sa kamay at sa tuhod na nasa likod namin. Pagkatapos saka kami tumakbo habang hila hila niya ako.

Kita kong hirap na hirap na siya kahit isa lang ang tama pero masyadong malala ang tama niya. Marami ng dugong nawawala sa kanya. HInila ko ang kamay ko saka hinila sa isnag gilid.

Pinunit ko ang dulo ng shirt ko saka inilagay sa sugat niya para mabawasan ang magdurugo nito.

"Nakita ko na to sa tv. Ganito yung ginagawa nila kapag may duguan o kaya may sugat yung tao eh kaya ayos na siguro yan para mabawasan yung pagdurugo ng sugat mo." Sabi ko sa kanya saka nginitian siya.

"You really act like her." Sabi niya habang nakakunot ang noo. Napangiwi naman ako dahil sa sinabi niya.

"Let's go. Something is going to explode here at kung hindi tayo makakalabas dito maglalasog lasog ang katawan natin." Sabi niya pa saka ako hinila paalis sa tinataguan namin.

Malapit na kami sa hagdan ng makaramdam kami ng pag yanig at pagsabog mula sa pinagkulungan sakin. Napatigil kami saglit dahil doon. Narinig ko ang mahina niyang pagmumura saka kami ulit tuumakbo pababa sa hagdan. Nang makakababa kami sa ikalawang palapag ay may sumalubong na naman samin ngunit hindi ako ang tinutukan nila kundi si Licorice.

Agad kong hinarang ang sarili dahil hindi naman siya ang kalaban.

"Kasama ba kayo nila mommy?" Tanong ko saka sila nagtanguan. Tinuro ko ang taas. " Nandoon ang kalaban hindi itong kasama ko." Sabi ko saka ako naman ang humila kay Licorice paalis sa palapag na iyon.

Ngunit nang pababa na kami sa hagdan nakarinig kami ng mas malakas na pagsabog mula sa likod. Hindi ko alam kung bakit kumalabog ang puso ko dahil sa pagsabog na iyon pero kinabahan ako sa di malamang dahilan.

"Pwede ba tayong bumalik doon? Masama ang kutob ko sa pagsabog na iyon eh." Sabi ko kay Licorice habang tumatak bo kami at siya naman ay nakikipag barilan sa mga nakakasalubong namin.

"Hindi pwede baka lalo ka lang mapahamak doon." Ngunit dahil sa kagustuhan kong bumalik doon ay kumalas ako sa hawak niya at tumakbo papunta sa pasilyo kung saan nanggaling ang pagsabog.

"Charice!"

"Chandria!"

Iyon ang huli kong narinig kasabay ng pagsabog ilang metro sa kinatatayuan ko.

Humahangos na nagmulat ako ng mata dahil sa ala alang iyon. Hindi. Hindi pwede. Iyon lamang ang sinasabi ko habang umiiyak ako ng umiiyak.

"Hindi! Hindi pwede!" Sigaw sa pinagkakalas ang nakakabit sa pulsuhan ko.

"Nurse! Nurse! Gising na ang pasyente!" Narinig ko sabi ng isang hindi pamilyar na boses mula sa gilid ko.

Narinig ko may pumasok ngunit patuloy lamang ako sa ginagawa kong pagkalas ng mga nakakabit sakin.

"Hindi! Ayoko!" Sabi ko dahil hinawakan ako ng isang nurse saka ako nakaramdam ng kirot sa aking kabilang braso.

Unti- unting bumagsak ang talukap ng aking mata ngunit patuloy pa rin sa pag iyak. Hindi pwede. Hindi.

-End Of Chapter-