Kuleye gelir gelmez herkes kendi köşesine çekilmişti.
Steve, Natasha ve Sam antreman yapmaya gitmişlerdi, Tony ve Bruce laboratuvarda çalışmaya gitmişlerdi, Thor ve Carol hala dışarıdalardı, Clint odasına gitmişti, Loki'nin ise nerede olduğunu bilmiyordum-kimse bilmiyordu-
Ben ise mutfakta biraz atıştırdıktan sonra pijamalarımı giyip terasa çıkmıştım. Genelde burada kimse olmadığı için kendime göre düzenlemiştim, benim yerim gibi bir şey olmuştu. Her gece buraya gelip kafamı dinliyordum. Burada uyuduğum bile oluyordu.
Serin hava vücuduma çarptığında gözlerimi kapattım ve derin bir nefes çektim. Soğuğu oldum olası severdim. Bana iyi geliyordu. Belki ke Hydra'da bulunduğum o sıcak oda yüzündendi. Bilemiyordum.
Yeni bir hayata başlamaya çalışırken geçmişim peşimi bırakmıyordu. Hydra, güçlerim, gördüğüm kabuslar derken hayatım fark etmeden içinden çıkamayacağım bir yola sapmıştı. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. İçimde kötü bir his vardı. Yaklaşan kaosu hissedebiliyordum.
Aniden irkildim ve etrafa göz attım. Kimse yoktu. Pekala, biraz sakinleşmem gerekiyordu sanırım. Koltuğa oturup arkama yaslandım ve derin nefesler alarak hızlanan kalbimi sakinleştirmeye çalıştım.
Bu his beni korkutuyordu. Benim başıma bir şey gelip gelmemesi umrumda değildi. Umrumda olan şey ailem gibi gördüğüm ekibim ve geç kavuştuğum kardeşimdi. Eğer bir şey olacaksa onlar için kendimi feda ederdim.
"Seni de uyku tutmamış anlaşılan." Sesin geldiği yere baktığımda kapıya yaslanmış bana bakan Bucky ile karşılaştım.
Yanıma geldi ve oturdu. Özellikle yüzüne bakmamaya çalışıyordum. Tanrım! Tam bir ergen gibi davranıyordum! Natasha bu tavrımı görseydi muhtemelen ömür boyu dalga konusu olurdum.
"Üzgünüm." Ah! Ses tonu o kadar tatlıydı ki ifademi stabil tutmakta zorlanıyordum.
"Ne için?"
"Bunu biliyorsun."
"Senden duymak istiyorum." Ona bakmadan soğuk bir ses tonuyla konuştuğumda sessizce güldüğünü işittim.
"Pekala. Son günlerde sana tam bir göt gibi davrandığım için özür dilerim Valeriya." Dediği şey ile gülmemek için kendimi sıksam da ağzımdan küçük bir kıkırtı kaçmıştı.
"Steve bunu duymasın." Dediğim şeyle güldü ve arkasına yaslandı.
"Oh! Bir an beni affetmeyeceğini düşünmüştüm."
"Affettiğimi kim söyledi?" Şaşkınca bana baktı.
"Hadi ama Valeriya!" Omuzlarımı silkerek bakışlarımı ondan çektim.
"Vicki'yle baya yakın gibiydiniz."
"Aramızda bir şey yok."
"Sormadım." Şu ana kadar gardımı indireceğimi düşünmüştü ama o kadar kolay değildi.
"Her neyse, ben uyumaya gidiyorum." Onu terasta bırakıp odama gittim.
Uyuyamayacaktım, biliyordum. Gördüğüm kabuslar yüzünden güçlerim kısa süreliğine de olsa kontrolden çıkıyordu.
Ama onun bunu bilmesine gerek yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sister • natasha romanoff
Fanfiction𝐒𝐈𝐒𝐓𝐄𝐑| ❝Sadece bir şeyler hissetmek istiyorum. Normal bir insan gibi.❞ Korkularıyla yüzleşmek için her şeyin başladığı yer olan Red Room'a giden Natasha, kendi dosyasına bakarken bir kız kardeşi olduğunu öğrenir. Peki Natasha kardeşini bulabi...
