𝐒𝐈𝐒𝐓𝐄𝐑|
❝Sadece bir şeyler hissetmek istiyorum. Normal bir insan gibi.❞
Korkularıyla yüzleşmek için her şeyin başladığı yer olan Red Room'a giden Natasha, kendi dosyasına bakarken bir kız kardeşi olduğunu öğrenir.
Peki Natasha kardeşini bulabi...
'Şu an burada olan her Avengers üyesi için bir beden. Umarız ki hediyemiz hoşunuza gitmiştir. Unutmayın bir kafa kesilirse yerine iki tane çıkar.'
Nefes nefese kalktım ve etrafıma baktım. Kabuslarım tekrar kendini belli etmeye başlamıştı. Bu da tekrar uykusuz kalacağım demek oluyordu.
Yataktan kalkıp lavaboya gittim ve yüzümü yıkadım. Ter içinde kalmıştım.
Aynadan kendime baktım önce. Sol gözümden akan bir damla yaşı hızla sildim.
Canım acıyordu. İstesem de istemesem de nereye gidersem gideyim kötülüğü de peşimde getiriyordum. İnsanlar ölüyordu ve elimden bir şey gelmiyordu.
Belki de bir Avenger olmamalıydım. Buralardan gidersem her şey daha güzel olur muydu? Hydra artık masum insanların canını almayı bırakır mıydı?
Kafamı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalıştım. Bunları sonra düşünecektim. Terasa gitmek istiyordum.
Gözyaşlarımı silip odadan çıktım. Terasa girecektim ki terasın karşısındaki oda durmama neden oldu.
Belki o uyumamda yardımcı olabilirdi. Geçen onunla uyuduğum zaman kabus görmemiştim.
Ses çıkarmamaya çalışarak odaya ulaştım ve yavaşça kapıyı açtım.
Genel olarak siyah, beyaz ve gri tonları hakimdi. Arada lacivertlerde vardı fakat çok dikkat çekici değildi.
Gözlerimi yatakta yatmakta olan kişiye çevirdim. Çok tatlı uyuyordu. Normalde insanlara karşı olan sert tavrının tam tersiydi. Bu gülümsememe neden olmuştu.
Çıplak yattığı için metal kolundaki yaraları görebiliyordum. Ona yaptıkları her şey için cezalarını çekeceklerdi.
Tam kolundaki yaraya dokunacakken kımıldamaya başlamasıyla kendimi geri çektim. O beni yakalamadan ben onu uyandırsam iyi olacaktı.
"Bucky." Anında uyanmasıyla gözlerimi şaşkınca açtım. Ben kendi iradem dışında biri tarafından uyandırılmaya kalksam yarım saate anca kalkardım.
Kafasını çevirip beni gördüğünde hızla yerinde doğruldu ve yüzünü sıvazlayıp bana baktı.
"Valeriya, bir sorun mu var?"
"Şey, tekrar kabus gördüm de yani...geçen seninle uyuduğumda kabus görmemiştim ve bende düşündüm ki-"
Aniden kolumu tutup yatağa çekmesiyle lafım kesilirken ona baktığımda gözlerini kapatmıştı.
Hâlâ ona baktığımı anlamış olacak ki gülerek gözlerini açtı ve yavaşça bana doğru gelip kollarını belime sararak kendine çekti.
Tekrar gözlerini yumduğunda gülümsedim ve bende ona sarılarak gözlerimi kapattım. Vücudundan yayılan sıcaklık mayışmama neden olmuştu.
Sanırım buna alışabilirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
