My Patient | Yoonnie

12

"Evet Jennie, artık bence yavaş yavaş anlatmaya başlamalısın baştan her şeyi, değilmi? Bunun senin için zor ve garip olduğunu biliyorum ama seni içten içe neyin yediğini bulmak zorundayım tamammı?"

Jennie korkuyordu, onaylar bir biçimde başını hafifçe salladı ve derin bir nefes aldı. Yoongi içinde işler zordu. Hoşlandığı kadının en korktuğu anıları tekrardan yaşamasını izleyecekti binevi.

Jennieye hoşlanması öyle bir anda olmamıştı. Dersler de Jennie ile bir konu da tartışırken Jennienin mimikleri, gülüşü ve sesi onu kendine çekmişti. Devamlı da görünce onu ve duyunca haliyle yapacak bir şey kalmamıştı geriye...

Jennie ise ona karşı bir hissi varmı bilmiyordu. Yakışıklı biri olduğunu biliyordu ve ayrıca zeki fakat onun şuan tek derdi iyileşmekti.

"Yoongi, ben korkuyorum. Ya gerçekten ben de sıkıntı varsa, anılarımın suçu yoksa? Acı çekmesi gereken bensem?"

İşte Yoonginin duymaktan korktuğu cümlelerdi bunlar. Şuan ona sarılıp moral vermek istiyordu ama bunu yapamazdı. Onun yerine ona bir bardak kahve verdi.

"Jennie, kelebek etkisini bilirmisin... Bir kelebeğin kanat çırpışı ile bir çok şey birbirini tetikler fakat herşeyi kelebek yapmaz!"