My Patient | Yoonnie

18

"Üzgünüm gençler, Yoongi gelmedi. Önemli bir işi çıkmış gelemediği için üzgün olduğunu söyledi. Bir dahaki sefere mutlaka gelicekmiş"

Jinin söyledikleri ile Jennie bir anlık mutlu olmuştu ama daha sonra üzülmüştü. Onun da burda olmasını istediğini fark ermişti. Onun olduğu bir ortam da rahattı. Şu an ise oldukça gergin.

"Eeee jendukie, sen nasılsın neler yapıyorsun?"

Jennie kendine sorulan sorulan soru ile ilgisini ortama verdi ve yüzüne bir gülücük yerleştirdi. Biraz muhabbet ettiler. Bir şeyler yediler ve daha sonra ise içtiler.

Hepsi sarhoş değildi, erkekler sağlamdı fakat kızlar ciddi manada sarhoştu. İrene, seulgi aşşağıya eve inmek istemişlerdi ve erkeklerde onlar ile beraber gidiyordu. Hoseok giderken arkasına baktı ve öylece şehiri izleyen Jennieyi gördü.

"Gelmiyormusun? Biz iniyoruz."

Jennie başını hiç çevirmeden şehire bakarak tanır verdi "inmiyeceğim" Hoseok saate baktı ve gülümseyerek ordan uzaklaştı. Jennie o çok sevdiği yalnızlığa kavuştu.

Kendi kendine şarkı mırıldanıyor ve gökyüzü ile yeryüzünü birleştiren o çizgiye bakıyordu. İçinden "ne de kusursuz yaratmış tanrı" diyordu. Sarhoşluğu ile manzara ona daha güzel gözüküyordu.

"Sometimes its hard to be a woman, giving all your love to just a man..."

Sarhoşluşu pürüzsüz sesini etkilememişti aksine korkmadan şarkı söylüyordu narin sesiyle. Her şarkı söylediğinde şarkı söyleyerek saçlarını tarayan ablasının görüntüleri gelirdi aklına.

Arkada ise sessizce onu izliyordu birisi bütün ilgisi ile bütün sevgisi ile ve de bütün şüphesi ile... Onun sesi harikaydı. Yoongi böyle düşünüyordu.

"Waooow, sesin gerçekten huzur verici Jennie!"

Yoongi o şarkıyı söylemeye bitirdiğinde hafif tempolu bir alkışdan sonra söylemişti bu kelimeleri. Jennie ona bakmıştım ve gülmüştü. Ona gülmüştü dahası da vardı.

"Senin kadar huzur ve güven verici değil Yoongi, yanımda olduğunda huzurlu ve güvenli hissediyorum!"