အခ်ိန္က ည ၁၀ နာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာေတာ့ လူေတြအျပည့္နဲ႕ ရႈပ္ေထြးေနတုန္းပဲ။
ေရွာင္းက်န႔္က ဝမ္ရိေပၚနဲ႕အတူ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ လမ္းတဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ တက္စီေတြအကုန္လုံးက လူေတြအျပည့္နဲ႕။ ၾကည့္ရတာ ခရီးသည္မပါတဲ့ကား ငွားဖို႔ ခက္ဦးမယ့္ ပုံပါပဲ။
ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးထဲ ေကြ႕လိုက္တဲ့ေနာက္ လမ္းၾကားတစ္ခုက ေရွ႕ဆက္စရာ လမ္းမရွိတဲ့အဆုံးကို ျမင္ရတယ္။ ဝမ္ရိေပၚက လမ္းေလွ်ာက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ဘက္ကို လွည့္လို႔ ေမးလာတယ္။
“မင္း ဘာစားခ်င္တာလဲ? ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီလား?”
“ဟင့္အင္း”
ေရွာင္းက်န႔္က ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ သူ႕ပုံစံဟာ တကယ္ဗိုက္ဆာတဲ့ပုံလည္း ေပါက္မေနဘူး။
“ဗိုက္မဆာေတာ့ဘူးလား?”
ဝမ္ရိေပၚက ေဝခြဲမရတဲ့ပုံနဲ႕ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ လူသုံးေယာက္က လမ္းေရွာင္ေပးဖို႔ ေအာ္လာရင္း သူတို႔ေရွ႕ကေန စက္ဘီးနဲ႕ ျဖတ္သြားတယ္။ ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ေရွ႕ကို လက္ကာလိုက္ၿပီး ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္တယ္။
“ဆာတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာစားခ်င္မွန္း မသိဘူး”
ဝမ္ရိေပၚက ရပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီ့ေနာက္ သူတို႔ေရွ႕က ခ်ဳံခ်င္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို လက္ညိုးထိုးျပရင္း ေမးလာတယ္။
“အဲ့ဒါဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ?”
ေရွာင္းက်န႔္က ခ်ဳံခ်င္းေခါက္ဆြဲကို ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ အရင္ သူတို႔ New York မွာေနတုန္းက ခ်ဳံခ်င္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို ခဏခဏ သြားစားခဲ့ဖူးၾကတယ္။ ဆိုင္က မနက္ ၃ နာရီထိ ဖြင့္တဲ့ဆိုင္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကားကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ကတည္းက ေရာက္ေနတဲ့ ခ်ဳံခ်င္းက အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ပိုင္တာျဖစ္တယ္။
အဲ့ဒီ့ဆိုင္ကို ပထမဆုံးေရာက္ဖူးတာကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚ ေခၚသြားတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းကေပါ့။ ေရွာင္းက်န႔္ဟာ ခ်ဳံခ်င္းေခါက္ဆြဲစားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာေနခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္ကို ဘယ္လိုမွ ရွာလို႔ မရနိုင္ခဲ့ဘူး။ ဝမ္ရိေပၚမွာ ဟိုလိုက္ေမး ဒီလိုက္ေမးနဲ႕ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခ်ဳံခ်င္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို ရွာေတြ႕သြားခဲ့တယ္။
YOU ARE READING
မင်းရဲ့အလိုတော်အတိုင်း (As Your Wish) ||Completed||
Fanfictionမာလ်ဘိုရို။ ဖြူတယ်။ နီကိုတင်း ပြင်းတယ်။ ပြီးတော့ လောင်ကျွမ်းတာလည်း မြန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကတော့ စွဲစွဲလမ်းလမ်း နှစ်ခြိုက်နေတုန်းပဲ။ မာလ္ဘိုရို။ ျဖဴတယ္။ နီကိုတင္း ျပင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလာင္ကြၽမ္းတာလည္း ျမန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကေတ...
