New life with u (დასრულებული)

part 24

Elisabed's POV.

2 თვის შემდეგ:

2 თვე გავიდა, ახლა ლუის სახლში ვცხოვრობთ მე და ჩემი პატარა. როგორც ვივარაუდე, როცა ჰარი დაბრუნდა და არ დავხვდი ყველაფერი დალეწა. 2 კვირა მეძებდა, არ ჯეროდა რომ მივატოვე და წავედი. მაგრამ მალე შეეჩვია ჩემს არ ყოფნას და ბიძამისთან გადავიდა საცხოვრებლად. 2 თვეა მისი შეხედა არ მიგრძვნია, მისი სურნელი. საშინლად მენატრება...

დილით როცა ვიღვიძებ ჩემს გვერდით ცარიელ ბალიშსს ვეფერები ხოლმე სადაც ჰარი უნდა ყოფილიყო. რა მოხდებოდა მას რომ ბავშვები ყვარებოდა? არ მომიწევდა მისგან დამალვა და ბავშვის ჩუმად გაჩენა... ყველფერი იდეალურად წავიდოდა...

ნიკი ჩემი ექიმია, ისევე დავახლოვდით როგორც ბავშვობაში. ყოველ დღე მოდის ჩემთან და მართობს. ლუიც აქ ცხოვრობს არ უნდოდა ჩემი მარტო დატოვსბა. მე და ბავშვსს თვალის ჩინივით გვიფრთხილდება.

ნერვიულობის და სტრესის გამო 1 თვია წინ კინაღამ ბავშვი დავკარგე, მაგრამ ნიკმა გადამარჩინა. ახლაც არის მუცლის მოშლის საშიშროება ამიტომ ყოველ კვირაში ნაყოფის შემანარჩუნებენ ნემსს ვიკეთებ, რის გამოცმუცელი სულ დაჩხვლეტილი მაქვს. ყველაზე მეტად მეშინია ნემსების მაგრამ ჩემი პატარად გამო ვიტან. წარმოვიდგენ რომ ჰარო ჩემს გვერდითაა და ხელს მკიდებს...

_ პატარავ მოვედი_ ყვირის ლუი ქვედა სართულიდან.
_ აუუ ლუუ მშიაა.
_ სხვას არც არაფერს მოველოდი. ჩამოდი, ნახე რა მოგიტანე.

ორი წლის ბავშვივით წამოვხტი ფეხზე და კიბეზე დავეშვი.

_ რა მომიტანე?
_ შოკოლადები და ბანანები.
_ აუუ ლუუუუ, საუკეთესო ხარრ.
_ კარგი მეც არ შემჭამო. შენ კი ონავარო_ ჩემი მუცლის სიმაღლეზე ჩაიკუზა_ ამდენს ნუ ჭამ თორე შენი დედიკო მალე სპილოს დაემსგავსება.
_ ლუიი.
_ რაა ამდენს მე კი არ ვჭამ.
_ უფფ.

3 თვის შემდეგ:

კიდევ 3 თვე... დრო უსასრულოდ იწელება. ყოველი დღე, ყოველი წამი მის გარეშე უბტალოდ საშინელებაა... მენატრება, უზომოდ მენატრება... ნეტა ახლა სად არის ან რას აკეთებს... ნეტა კიდე თუ ვახსოვარ, ან თუ ფიქრობს ჩემზე...