"O çocuksu günler eskide kaldı, o çiçek kokuları, sevgi dolu gülüşmeler, o saf ve mutlu günler, senin de bana aşık olduğun günler çok eskide kaldı...
Ne sen bakabilirsin artık yüzüme, ne de ben sevebilirim seni yeniden.
Beni öyle çok kırdın ki, seni...
Bu kapıdan hayatında ilk kez girdiği gün, Jaemin'in kollarında, beyaz, kabarık gelinliğiyle girmişti.
O gün Jaemin bu kapıyı açmak için çok uğraşmıştı.
Bunun nedeni ise kucağındaki kızı indirmeden kapıyı açmaya çalışmasıydı.
Jisu ona dakikalarca gülmüş ve onu indirmesini söylemişti, fakat Jaemin ısrarla bunu devam ettirmiş ve beş kadar dakikanın ardından kapıyı en nihayetinde açabilmişti.
Şimdi ise, gülüşleriyle girdiği bu kapıdan sonsuza değin çıkmak için ağlayarak son kez giriyordu.
Onunda elleri titredi.
Tıpkı yıllar önce heyecandan elleri titreyen Jaemin gibi, ama aradan geçen yıllar ve Na Jaemin'in sebebi olduğu farklılıklar yüzünden değişen çok şey vardı.
Öncelikle Jisu heyecanlı değildi, kırık ve aşağılanmış bir şekildeydi. Elleri titriyordu çünkü, canı çok yanıyordu.
Ve en önemlisi bu kapıdan ilk kez değil, son bir defa giriyordu.
Açılan kapıdan girdiğinde, üzerindeki duygu yoğunluğu fazlasıyla artmıştı.
Baktığı her köşede, her eşya da, her oda da hatta duvarlarda bile tatlı, ufak anılar süslüyordu kafasını.
Bütün bunların bitmiş ve geçmişte kalmış olduğu gerçeği yüzüne öyle bir çarpmıştı ki kendini sanki bütün bu anları onlar değilde yabancı insanlar yaşamış gibi hissetti.
Yanına ne alması gerektiğini bilmeden, odasına gitti.
Gardrobun üzerindeki büyük iki bavulu alarak yatağa bıraktı.
Dolapta ki kıyafetlerini yerleştirdi hızlıca.
Gözü Jaemin'in takımlarına kayınca, makyaj masasındaki makası alarak kıyafetleri kesmeye başladı.
Yeterince kestiğinden emin olduktan sonra alması gereken diğer eşyalarını da diğer bavula doldurdu. Bunlara Na Jaemin'den kalma birkaç fotoğraf karesi de dahildi.
Son olarak sık kullandığı el çantasını da alarak içine kimliğini, pasaportunu, telefonunu, ve açacağı boşanma davası için evlilik cüzdanıyla birlikte birkaç resmi evrak daha koyarak onu da koluna takmış, bavullarını da arkasından sürükleyerek çocuk odası olarak hayal ettikleri o odaya girmiş ve masaya oturmuştu.
Bir kalem ve kağıt alarak geçmişine, ellerine batan dikenlerin sebebi, bileğine bıraktığı her ufak kesiğin sahibi olan adama, gençliğini ve tüm kalbiyle sevgisini verdiği ona aldatan eski eşine bir mektup yazmak için kağıda itafını bıraktı.
Zehrini değil, kinini değil, aşkını bıraktı kelimelerine, gözyaşlarını akıttı kağıda.
Sorularına cevaplar aradı, bir neden bekliyordu hala.
En sonunda yine askıda kalancevapsız sorularını da bavuluna ekleyip, eskiden huzur yuvası olan evinden çıktı genç bayan.
Çıkmadan önce evin her köşesine bakmaktan alamadı kendini.
Özleyeceğini biliyordu, şimdiden başlamıştı bile bu elem.
Bahçedeki gül ağaçlarına küstü, birlikte yaptıkları kuş evine son kez el salladı.
Hiçbir kuş yuva yapmamış olsa da, bu ev Jisu ve Jaemin'e yıllarca sıcak bir yuva olmuştu.
Sonu her ne kadar biterse bitsin bazı gerçeklerin reddi olmuyordu.
Mutlu anlar bunlardan başlıcalarıydı.
Artık bu evde her gece Jaemin'in gelmesini bekleyen bir Jisu olmayacaktı.
Na Jaemin kapıyı her çaldığında sıcak kollarla değil, soğuk duvarlarla karşılaşacaktı.
┬──┬
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
fin du neuvième chapitre
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
