"Дулаахан тэврэлт, хангалттай дулаахан санагдах атал яагаад зүрх минь догдолж булгилах биш харин ч эсэргээрээ гансран зовиноно вэ?
Надад юу юунаас илүүтэй хайртай хүнд тэврүүлэн сууж буй нь надад хангалттай биш гэж үү?"
Тэхёны бодлыг таслан Юнги хүзүүн дээр нь зөөлхөн үнсээд
-Юунд санаа зовоов?
-Н-нөгөө... Зүгээр л хоёулаа долоо хоног хичээлдээ очсонгүй шүү дээ.
-Битгий санаа зов. Би аргалчихна гэсээр мөрөн дээр нь эрүүгээ тавих аж. Юнги нэг гүн санаа алдаад
-Чамд ямар санагдаж байна?
Тэхён тэдний урд тоглохдох кино руу тасралтгүй ширтэх зуураа
-Мадэхгүй юм даа. Би адал явдалтай кинонд илүү дуртай.
-Кино бишээ. Надтай хамт байх ямархуу санагдаж байна? Б-бидний харилцааны тухай...
Тэхён энэ удаа харцаа шал руу шилжүүлэх агаад
-Хён, бид хоёулаа энэ харилцааг юун дээр тогтож буйг мэдэж байгаа. Та миний юу яриад байгааг ойлгож байгаа биз дээ?
Түүний хариуд Юнги хөнгөхөн инээд алдан толгойгоо хальт дохисхийн
-Уучлаарай, би тэнэг юм ярьчих шиг боллоо.
Тэхён түүнийг өөр лүүгээ бага зэрэг ойртуулан хоёр нүдэн дээр нь ээлжлэн зөөлхөнөөр үнсээд
-Хён, өөр зүйлд сатааралгүй яг энэ мөчүүдээ л мэдэрхийг хичээе. Тэгэх үү?
Түүний бүдүүн чихэрлэг хоолойнд ховсдуулж орхисон Юнги толгойгоо удаанаар дохино. Тэхён бага багаар ойртсоор л...
...
