"Bu gece kapılarını iyi kilitle."
Kalbim göğüs kafesimi delip geçecek derecede atarken kulaklarımda söyledikleri yankılanıyordu. Korkarak yutkundum. Yardım aramak amacıyla bulunduğumuz dar sokakta gezdirdim gözlerimi, kimse yoktu.
Kolumu avcunun iç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İYİ OKUMALAR DİLERİM 💐
Sesini duyduğum an gözlerim irice açılmıştı şaşkınlıkla önüme bakıyordum. Nefesini ensemde hissetmem bile tüm vücudumun ürpermesine sebep olmuştu. Korkudan ödümü patlatan kişi şu anda yanı başımda duruyordu. Mantığım beynimi terk ederek uçup gittiğinde fazla çaresiz olduğum nadir anlardan birisindeydim.
''Elis.''
İsmimi bozuk bir aksanda söylemişti ne yapacağımı bilemiyordum. Apartmanda bana yaşattığı korkulu günün aksine daha sakin gibiydi. Alaz'ın kükremeleri devam ederken İshak belime dokundu. İrkildim. İnsanları iterek ileriye doğru ilerlediğimde peşimden geldiğini hissedebiliyordum.
Ağırlaşan kalbim sızlamaya başlamıştı suratımda acı çeken bir ifade yer aldığında dudaklarımın arasından çıkan acı dolu iniltiler insanların sesinin arasına karışıyor, kimse tarafından fark edilmiyordu. Dudaklarımı açtığımda konuşamıyordum. Hiçbir harf hiçbir kelime çıkmıyor, duygularımı ifade edemiyordum. Önüme bakmadan dirseklerimle kalabalığı yarmaya devam ediyordum. Başımı çevirip omzumun ardından arkama baktığımda aynı şekilde peşimden geldiğini gördüm. Suratı daha fazla asılmış, sert hamlelerle insanları itiyor peşimden geliyordu. Nefesimin her geçen saniye daha fazla tükendiğini hissettim. Başıma katlanamadığım bir ağrı girmişti umursamamaya çalışarak ilerlemeye devam ettiğimde kalabalığı ayırmam benim için fazlasıyla zor olmaya başlamıştı.
Aklımdaki her şey bir kuş kanadı gibi çırpınarak uçup gitmişti. Hiçbir şey düşünemiyor, ne yapmam gerektiğini kestiremiyordum. Bu yaşıma kadar herhangi bir insan evladından bu kadar çok korkmamıştım. Alt dudağımı dişleyerek devam edecekken birisi kolumdan kavradı. Göğüs kafesim ardı ardına iki kez hızla inip kalktı, üçüncü kalktığı an aldığım nefesi kafesimin içinde tuttuğumda göğsüm fazlasıyla şişmişti. Dudaklarımdan çıkan iki kesik sesli nefes dışında hiçbir ses oluşmamıştı. Gözlerimi sıkıca yumduğumda içimde tuttuğum nefes yavaşça dudaklarımın arasından özgürlüğüne kavuşmuştu. Kolumdan çekerek beni kendisine doğru çevirdiğinde ani hareket karşısında saçlarım havalanmıştı. Önüme duran yüz ile bakışlarım anlam kazanmıştı.
Buz mavisi gözler... O an durdu. Saniyeler durdu. Herkes yok oldu. Sadece baktım, her zamanki hırçın bakışları vardı ifadesinde. İshak yerine onu görmek çölde susuz kalmış bir insana bir bardak buzlu su vermekten farksızdı, her nasıl o insanın içi rahatlamışsa, benim de ruhum ferahlamış, benliğim aydınlanmıştı. Kalbim ağrısını azaltmış, canım acımamaya başlamıştı.
Sanki senelerdir görmüyordum, gözlerim yüzünün her bir karesinde oyalandığında her zamankinden daha fazla heykel duruşunun olduğunu fark ettim. Hırçın bakışları bu sefer beni ürkütmüyordu. Şaşkın bir ifadeyle baktım ilk önce, dudaklarımın kenarları yukarıya doğru kıvrılmaya başladığı anda hissettiğim güvenceyle elimi koluna koyarak başımı yana yaslamıştım, hâlâ onun olduğuna inanamıyordum.
