ZEMHERİ (Kırık Hayaller Serisi I)

83

"Immm. Bu pizzalar da olmasaydı açlıktan ölürdük."

Uğur pizzayla aşk yaşayarak ağzını şapurdatırken kolamdan bir yudum alıp dolu ağzıyla Uğur'a bakan Kartal'a baktım.

"Şu ağzını şapurdatma bebe!"

"Abi açım."

"Düzgün ye o zaman!"

"Kartal Uğur'la uğraşmayı bırakır mısım?"

"Ağzını şapurdatıyor!"

"Uğur ağzını şapurdatma lütfen."

"Tomom."

Gülümseyere ikisine baktım. Sonunda bir aile olmuştuk. Her şeyin üstesinden gelmiştik. Kartal kardeşini kabullenmişti. Ben onu affetmiştim. Mutluyduk işte.

Gözlerim istemsizce dolmuştu. Kartal kolasından bir yudum alıp sertçe masaya indirince gözlerimi devirdim.

Bugün huysuzluğu üzerindeydi. Uğur'la uğraşacak bahane arıyordu. Herkes yemeğini yiyince ayağa kalkıp bardakları toplamaya başladım.

"Ellerine sağlık yengecim."

"Ben hazırlamadım ama afiyet olsun."

Karnını tutarak geriye yaslandı. Kartal hiç beklemediğim bir hareket yaparak masadan sertçe kalkmıl ve arka bahçeye çıkmıştı.

Uğur kendini göstererek kaşlarını kaldırdı.

"Ben mi bir şey yaptım?"

"Zannetmiyorum. Ben bir bakayım."

Başını sallayınca elimdeki bardakları masaya bırakıp Kartal'ın peşinden çıktım.

"Kartal?"

"Yok bir şey!"

"Soru sormamıştım."

"O kız ölmeden önce bir şeyler söyledi. Sen ona hayatını mı anlattın?"

"Ne söyledi?"

"Saçmaladı işte."

"Anlat."

"Yaptıkları için özür diledi. Sanki annemi geri getirebilecekmiş gibi."

"Gözlerinde gördüm Kartal. Acıyı gördüm. Annesinin ve babasının ona çektirdiği acıyı gördüm. Konuşmak istedim. Özgür'ün eşine şiddet uyguladığını biliyor muydun?"

Başımı olumsuz anlamda sallayarak ellerini cebine koydu.

"O kızın psikolojisi iyi değildi. Umarım tedavi olur."

"Olamaz. Çünkü öldü."

Bakışlarımı hızla Kartal'a çevirdim.

"Ben öldürmedim. Omzundan yaralanmıştı. Ölmeden önce de bunları söyledi."

"B-Ben...."

"Onun için üzüldüğünü söyleme."

"H-Hayır. Sadece şaşırdım."

Şiddet yanlısı bir ailede büyümüş ve psikolojisinin etkisiyle kendi hayatını karartmıştı. Onun için üzülmek istemiyordum. Kartal'ın annesini öldürmüştü. Ama kalbimde bir sızı oluşmuştu.

"Abi?"

Konuşmamızı bölen Uğur'a baktık. Eliyle içeriyi işaret ederek sıkıntıyla kaşlarını kaldırdı.

"Yengenin misafirleri var."

Kartal'ın bakışları bana döndü. En az onun kadar bende bilmiyordum. Aklıma tek bir kişi geliyordu o da Canan. Eminim ki olayları öğrenmişti ve iyi olduğumu kontrol etmek için gelmişti.