En çok acı çektiğiniz anı hatırlayın. Hem fiziksel, hem ruhsal, farketmez. Sonuçta hepsi canımızı yakıyor, değil mi?
Peki sizce fiziksel acı mı daha çok acı verir, yoksa ruhsal acı mı? Fiziksel acıyı yüzümüze yalancı bir gülümseme yerleştirerek saklayabiliriz. Ama hiçbir şeyi kendinizden saklayamazsınız. Fiziksel acı hiçbir zaman geçmez. Ruhsal acı da öyle. Fiziksel acı cildimizde kaybolur. Peki nereye? O iz öylece kayboluyor mu sanıyorsunuz? Bedenimize aldığımız hiçbir darbe, hiçbir yara, hiçbir acı kaybolmaz. Ruhumuza işler. Milyonlarca yara birikir orada. Hiçbirinin kanaması durmaz. Gerek bir sözde, gerekse tek bir harekette açık yaraya iğne batırılırmışcasına acır. Ruhsal acıda hissedilmek ister.
Aslında hayata yüzeysel olarak baktığımızda herkesin bir isteği var hayattan. Küçük bir çocuğun annesinden oyuncak istemesi, sokak insanının sokaklarda dolaşıp bir lokma ekmek istemesi, hatta hayatı boyunca her türlü imkânlara sahip birinin biraz olsun mutluluk istemesi gibi. Şimdi hayatınız boyunca en çok istediğiniz şeyi isteyebilirsiniz. Ama şimdi. Geçmişe bakma. Bir şey isterken söze "keşke" diyerek başlama. "Keşke" hayatına ne yaralar açar, sana ne pişmanlıklar yaşatır bilemezsin. Geçmişte acı çekmişsen ve yaraların varsa "keşke" kelimesinin üstünü karala. "Keşke" yerine "İnşallah" de. Allah her şeyin en hayırlısını bilir.
"ACI HER YERDE."
