Bazen etrafınızda insanlar olmasına rağmen yalnız hissettiğiniz oldu mu? Etrafınızda hiç kimse yokmuş gibi hissettiğiniz oldu mu?
Bazen zaman geliyor yapayalnız hissediyorum. Kocaman dünyada sadece ben varım ve hiçbir şeyim yokmuş gibi geliyor. Özelliklede ağlarken bu hisle başbaşa kalıyorum. Hani kimsenin sizi anlamadığını düşündüğünüz zamanlar olmuştur. O zamanlar yalnızlık bütün bedeninizi sarar. Hiçbir çıkış yolu bulamazsınız. Her şeyden kaçarsınız. "İyi olan insanlar daima yalnızdır." lafına katılıyorum. Siz insanlara yardım ediyorsunuz. Ama zaman geliyor sonunda yalnız kalan yine siz oluyorsunuz.
İnsanları tanıdıkça daha fazla içine kapanık biri oluyoruz. Bazen yalnızlığın dibini sıyırısın işte.
"HAYATTA KALMAK, YAŞAMAK DEĞİL. VE GÜLMEK, MUTLU OLMAK DEMEK DEĞİL. GÜZEL GÖZÜKMEK, GÜZEL HİSSETMEKLE AYNI ŞEY DEĞİL VE GENELDE BÜYÜK LAFLARIN KÜÇÜK ANLAMLARI VAR. SEVİYORSAN BU SEVİLECEKSİN ANLAMINA GELMİYOR VE İNSANLARIN ARASINDA OLMAK YALNIZ OLMADIĞINI GÖSTERMİYOR."
