Night Life in Tokyo

Chapter 31

Chapter 31

I came to Japan with a purpose before, now I'm going back because someone was waiting for me.

Habang nasa eroplano ay super dasal ako na maging ligtas ang paglipad namin hangga't sa paglapad namin sa Tokyo. I don't wanna ruin this moment. Hindi ko man inaasahan na sa buwan na nakalipas na makakabalik agad ako rito and this time, iba na ang dahilan no'n.

I wasn't escaping my problems, I won't be restricting myself to tell my life back there because the person I will be meeting surely understand what's happening and I'm fortunate that he did.

Huminga ako nang malalim habang tinatahak ko ang daan palabas ng airport. Hindi dahil kinakabahan ako, kung hindi ay sobra sobra ang tuwa na nararamdam ko. I can't explain how I'm excited to see how our story will go at this point but I'm all up for the unexpected things to come. I just hope I won't crying at the end of the day.

When I walked out of the airport, I immediately looked around to see him and there I found him talking to his personal driver. Tinapik lamang ang kanyang atensyon nang makita ako kaya nang tumapon ang mata sa akin ni Trent ay mabilis niya akong nilapit at sinalubong ng mahigpit ng yakap. Pinaulanan niya rin ako ng halik sa noo at pisngi ko. Natatawa na lamang ako dahil masyadong PDA ang gianwa niya.

"I believe you missed doing that," hagikgik ko pa.

"Two weeks was such a disaster," ngisi pa nito. Binaba nito ang tingin sa akin at pansin ko naman kung gaano kalaki ang ngiti nito kahit hindi niya pa ipahalata sa akin. "Good thing you're here."

I giggled. "So what did you do by yourself to those two weeks?"

"You know... I can still play myself," he grinned. Hinampas ko naman siya sa dibdib at doon ko lang din naman nahalata na medyo matigas ang kanyang dibdib. Kinapa ko naman iyon at binaba niya ang tingin niya kung nasaan ang kamay ko. I know he couldn't stop smiling. I can see him. "Have you been working out? Lumaki ata ang katawan mo."

"Oh, you did notice it that quick, huh?" he laughed. "Well, I've been."

"For what?"

"For our wedding?"

Sinampal ko siya ng mahina sa pisngi. Halos daplis lang iyon kasi alam kong nagbibiro lang siya. But I'm not sure though. I know he can pull off a million worth of wedding event in anytime so I shouldn't making any lead to him baka ro'n talaga ang punta namin.

"Wedding ka r'yan? Wala pang gano'n. Excited ka naman masyado."

He chuckled. "Well, that's what I was expecting when you decided to live with me. Because you know at some point, you'll be my wife, right?"

I smiled and didn't give a hint to anything. We then head to his car. Siya naman ang nagtulak ng cart ko kung nasaan ang mga gamit ko. Habang nilalagay nila mula sa likod ng sasakyan ang mga bagahe ko ay pinagbuksan din naman ako ni Trent pinto and what I saw shocked me to the core.

"Gilr!" Sasa screamed at saka siya biglang lumabas ng sasakyan para bigyan ako ng mahigpit na yakap. Para kaming tanga na nagyayakapan dahil pinagtitinginan na rin kami ng ilang dumaraan sa tabi namin. We apologized right after to our sudden excitement. Pumasok na lang din kami sa loob ng sasakyan para ipagpatuloy ang pag-uusap pero hindi ako tinigiilan ni Sasa kakayakap.

"Kalma, girl. Nandito na ako pero 'wag mo naman akong lamugin."

Natawa na lamang si Sasa. "Girl, kung alam mo lang kung gaano ko hinintay ang two weeks. Nakakakaba na ewan. I'm so happy na nandito ka na ulit sa Tokyo! Gusto sana kitang sabunutan kasi may pasabi-sabi ka pang hindi ka na makakarating dito tapos ngayon malalaman kong dati na kayo ni Trent? Speed ha."