Symphony Of The Past

14

SHADDEN...

"I have never been so disappointed in my life." Pabagsak na ibinaba ni Shadden ang hawak na handbook sa lamesa. Listahan iyun ng mga students na nasangkot sa gulo kanina.

"Same thing with this committee. Anong nangyari sa inyo ngayun? Why let such a chaos happened? Ngayun pa talaga na nag visit ang ating former head principal!? What a disgraced." Napapailing pa nyang komento. May bahid ng di pag ka gusto sa nangyari ang gwapong mukha.

As he instructed ay andito silang lahat ngayun sa conference room ng office nya. Exact 3pm ay kompleto na sila. All head officers per departments are present with few representatives tagging a long.

Tahimik ang buong silid. The air was too think and stagnant. The tension was to die for. Apakabigat ng atmosphere sa paligid. Iyung tipong feeling mo na mahihirapan kang huminga kahit naman di ka hinihika.

Tuloy at halos lahat ng asa kwarto nayun ay nakakaramdam ng kaba.Takot even, sa kung ano ang kaya ni Shadden na gawin.Napakadilim kase ng anyo nya, kaya hindi nya masisi ang mga ito.

Sinusubukan naman nyang kumalma pero mainit lang talaga ang ulo nya. No matter what he do para kalmahin ay sarili ay hindi mga gumagana. Lalo na ngayun na kaharap nya ang lahat ng mga officer.

He was mad cause they couldn't do their job properly out there earlier. Tuloy at napanuod pa ng ina nya ang buong nangyari.

Though, hindi nya sinisisi ang mga ito. Talagang nakakaramdam lang sya ng inis. Kung tutuosin kase ay kasalanan nya ang lahat. Masyado syang abala sa ibang bagay this past few weeks. Hindi nya ganung natutukan ang sariling responsibilidad. 

Mariin syang napapikit. Nagagalit lang lalo sya sarali nya.

Almost 100plus students are involve. Pero ni isa ay walang nag tangkang tumulong kay Celeste. Hindi sya aware na apaka walang pake halos karamihan ng mga estudyante sa paaralan nya. Ang alam lang ng mga ito ay chismis sa social media.

Just thinking it that way, Shadden was beyond mad.

He sighed. Kailangan nyang kumalma. Wala syang matatapos ngayung arae kung galit ang paiiralin nya.

"We apologize, Pres. No one really expecting it to happened." It was Frost.

"Of course, Mr. McLuhan. No one expected it. That's the main purpose of your team. Correct me if I'm wrong, but your team, the security and disciplinary committee is in charge on handling the school ground violations and student activities that may violate the school rules and law. Responsibilidad ninyong ayusin at tugunan ang ano mang kaguluhan sa school nato."

"Your team was design for unexpected things, Mr. McLuhan. If not then why would i let such committee run my school with me in the first place? Huwag mo akong rasonan ng mga bagay na dapat ay alam nyo nang mangyayari. Expected or not. You all should be on guard all the time. Responsibilidad nyo iyun. Nangako kayo na punan ang posisyon na yan." Mahabang pahayag ni Shadden kay Frost.

Seryoso. May diin ang bawat salita. Nag papaalala sa lahat, hindi lang kay Frost.

Nagbaba ng tingin si Frost.

"Again, I apologize as the behalf of my team. We let you down this time, Pres."

Shadden nodded for encouragement.

"This is a reminder not only for Mr. McLuhan. This is for everyone that's here. Take your responsibility seriously officers. Hindi kayo nalagay sa posisyon nayan para maging display. The blame will not fall into your shoulders, but to the one who's in charge. At hindi ako nag aalaga ng nga estudyanteng takot masisi kaya nag tanga tangahan. That kind of students are good for nothing in my school. Ako mismo ang mag papatalsik sa kanila sa school nato."