မနက္မိုးလင္း မနက္စာစားျပီးသည္နဲ႔ လုက်န္းခ်န္ကပင္ ေရွာင္ေဖးတို႔ကို ကုမၸဏီသို႔လိုက္ပို႔ေပးသည္။
ရွင္းရွင္းနဲ႔ေရွာင္ေဖးလည္း သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ကုမၸဏီထဲသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ ရွင္းရွင္းရဲ႕ကားက ညေနက်ရင္လာပို႔လိမ့္မည္။
လုက်န္းခ်န္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္သည့္အေနနဲ႔ တစ္ညတာတည္းခိုခြင့္ေရာ ညစာေရာ မနက္စာပါ ဝယ္ေကၽြးခဲ့တာမို႔ ေနာက္ထပ္ေတြ႔စရာကိစၥမရွိေတာ့ေပ။
ရွင္းရွင္းနဲ႔ေရွာင္ေဖး ႏွစ္ေယာက္စလံုး အထဲသာဝင္သြားတာ. လုက်န္းခ်န္တစ္ေယာက္ ကုမၸဏီလိုက္ပို႔တာ သူမတို႔ဘယ္ကုမၸဏီလို႔ေတာင္ မေျပာရပဲ သူ႔ဟာသူလာပို႔သြားတာကို သတိမထားမိလိုက္ေပ။
“အဖြဲ႔မွဴးယီ”
အခန္းထဲဝင္ဖို႔ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားအခန္းဝမွာတင္ ရပ္တန္႔သြားသည္။ သူမကို ေခၚလိုက္သူက ဟို လုေခ်ာင္က်ိဳးရဲ႕ေနာက္လိုက္ေလးျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ကိစၥရွိလို႔လားဟင္”
“ဟုတ္ကဲ့ စီအီးအိုက အခန္းထဲခဏေလာက္လာခဲ့့ပါဦးလို႔ေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္”
“ေၾသာ္..ဟုတ္”
ရွင္းရွင္းလည္း အခန္းထဲမဝင္ေတာ့ပဲ လုေခ်ာင္က်ိဳးရဲ႕ရံုးခန္းသို႔ လိုက္လာလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ လာေခၚတဲ့ေကာင္ေလးက တံခါးျပန္ပိတ္ကာ အျပင္သို႔ျပန္ထြက္သြားသည္။ အခန္းထဲမွာ ရွင္းရွင္းနဲ႔လုေခ်ာင္က်ိဳး ႏွစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သည္။
“စီအီးအိုလု ဘာကိစၥရွိလို႔လဲမသိဘူးရွင့္”
လုေခ်ာင္းက်ိဳးက စာရြက္စာတမ္းေတြကို ခ်ျပီး သူမကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
“အကူအညီေတာင္းစရာေလးရွိလို႔ပါ”
ရွင္းရွင္းမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
လုေခ်ာင္းက်ိဳးလိုလူက သူမဆီကေန အကူအညီေတာင္းတယ္တဲ့ေလ။
“ဟို…စီအီးအိုလု ဘယ္လိုအကူအညီလိုမ်ိဳး ေတာင္းခ်င္တာလဲမသိဘူး”
“ေျပာျပပါ့မယ္။ အရင္ထိုင္လိုက္ပါဦး”
ရွင္းရွင္း ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ သူလည္း သူ႔ထိုင္ခံုမွထလာကာ ရွင္းရွင္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လာထိုင္သည္။
