Chapter 71

3.3K 124 14
                                    

*Christine POV*

"Yoha, tapos ka na ba?" Tanong ni Yuu sa labas, nabalik ako sa ulirat ko at nagmadaling magbihis.

Floral pink ang dress na nandito at isang flat shoe na black, all I can say is her style is so freaking cute. Kapag mismong katawan ko ang nandito, bagay kaya sa'kin 'to? Seriously mas prefer ko ang jeans, hoodie at polo kaysa sa dress, it's making me more comfortable than dresses.

"I'm done, you can enter now!" Sigaw ko sa kaniya, pumasok naman siya at tiningnan ako at namula.

The fuck dude, you're freaking obvious about your feelings but too bad, this little girl you adore is dense.

"Anong oras ako ma d-discharge?" Tanong ko sa kaniya, tiningnan naman niya ang wrist watch niya.

"Around 4 pm pwede ka na daw ma discharge and it's already 2 pm, so may 2 hrs pa. Hintayin na muna natin sila Yuki." Sabi niya na tinanguan ko naman.

Masarap kausap si Yuu at halatang kampante siya na kausap ako habang ako naman ay hindi komportable kase hindi ako sanay dumaldal ng ganito kahaba.

"So habang wala kang malay kahapon ay dumalaw si Vien kasama si Chairman, they're asking if you already awake but I told them that you're still unconcious pero nung magising ka kanina ay sinabi ko na agad sa kanila." Nakangiting kwento niya.

The Chairman, huh? I can't remember anything about him, did Yoha already meet him? I don't know.

I shrugged, so pati si Yoha ay hindi pa siya nakikilala and what the fuck? Sa isang lagnat lang dumadalaw na agad ang Chairman nila? That's a little odd, right?

"Oh they're here!" Yuu told me, napatingin ako sa pinto at nakita ko ang dalawang pumasok, isang lalaki at isang babae.

Shizuku Yuki at Sato Izinami.

Patakbong lumapit sa'kin si Yuki at niyakap ako, she's a petite girl with a little curly brown hair at round eyes.

"Yoha, are you okay? Do you know me? Oh my god! Did she have an amnesia? She didn't forget us right? Noo!" Sunod sunod na tanong niya, wtf? Amnesia?

"Yuki, you're over reacting." Malamig na sabi sa kaniya ni Izinami na kakapasok lang.

"But, what if she didn't remember us?" Sabi niya at kaunti na lang alam kong iiyak na siya.

"Yuki, I'm really fine and yes I still remember you." Nakangiting sabi ko, tiningnan niya ako at umiyak.

W-wait! I didn't do anything wrong, right?

"Yohaaa!" She called my name while she's crying, I don't know what to do that's why I just hugged her. Ah, what a pain in the ass.

"Are you okay now? Tumigil ka na pag-iyak, right?" Tanong ko at pinunasan ko ng panyo ang pisnge niyang pinag landasan ng luha.

Tumango naman siya kaya napa buntong hininga na lang ako at napatingin sa oras, 3:35 pm na at may ilang minuto pa ang bibilangin bago ako lumabas pero dahil ayoko talaga sa hospital ay nagpumilit ako na kausapin ang Doctor ko.

"Pwede na po ba akong umuwi?" Tanong ko sa Doctor na tumingin sa'kin, he shake his head saying na hindi pa pwede.

"Not yet, Ms. Ichinami. You just gained your concious, you still need some rest." He told me, kasama ko sila Yuu ngayon at talagang pansin ko din na naiinip sila at the same point ay nag aalala.

Cristal Academy; The Long Lost Powerful PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon