LEGENDA (Herobrine x Steve)

Rozdział 7

Alex… Gdy mnie ujrzała od razu się rozpromieniła.

-Steve?! Co ty tu robisz?

Patrzała na mnie uśmiechnięta, ja się lekko uśmiechnąłem.

-A tak pogadać chciałem.

-Zapraszam.

Przepuściła mnie w drzwiach zamykając je za mną.

-To co porabiałeś przez ten czas?

Patrzała na mnie nadal uśmiechnięta. Chyba jej się podoba że przyszedłem. Ale aktualnie nie mam co robić więc no. A ona jest moja przyjaciółką, a kim jest Herobrine dla mnie?
Z zamyśleń wyrwała mnie Alex pytaniem

-Herbata czy kawa?

-Wystarczy woda.

Podrapałem się po karku uśmiechając się zawstydzony. Po paru minutach Alex przyniosła mi szklankę wody, wypiłem ją i podziękowałem.

-No to o czym chciałbyś pogadać?

-A ty o czym byś chciała?

-Sama nie wiem

<per. Alex>
Ale jestem szczęśliwa że przyszedł do mnie!! Chociaż mam do niego kilka pytań.

-A może jednak mam…

Widziałam że moja odpowiedzi go zaciekawiła.

-Tak ?

-Mam pytanie skąd masz ten diamentowy miecz?

-Uh on… jest od takiego jednego…

-Hm?

<per. Steve>
Co ja mam jej powiedzieć? Czemu akurat takie pytanie?

-Albo kim był ten mężczyzna?

To pytanie już mnie kompletnie załamało. Co ja mam teraz zrobić?

-T-to był…

Widziałem jak oczekuje odpowiedzi, ale nie wiedziałem co powiedzieć.

-To był podróżnik

-Podróżnik?

-Tak

Powiedziałem już pewniej. Przecież nie powiem jej że to Herobrine.

-A czego on od ciebie chciał?

-Um szukał osoby odważnej do podróży z nim

-Mnm rozumiem.

Jaka ulga uwierzyła mi, może to nie było najlepszym pomysłem do niej przychodzić.
Za dużo pytań mi zadaję, jest za ciekawa, a jej ciekawość na złe mi wyjdzie. Będę musiał kiedyś jej to wytłumaczyć, ale nie teraz.
Gadałem z nią tak jeszcze dwie godziny, po czym zacząłem się zbierać. Pożegnałem się i wyszedłem z jej domu, kierując się w wtórne własnego domu po drosze zaczepiło mnie kka wieśniaków, ale gdy już dotarłem do domu wszedłem do niego, podszedłem do łóżka o się na nie położyłem. Po chwili zasnąłem.

//313 słów. Wybaczcie mi.//