I Travel Back in 1941

Chapter 2

Melissa Pov

"ma'am andito na po tayo!" nagising ako sa boses ni manong at dahil sa weird kung panaginip ay di ko na malayan nasa harap na ako ng bahay namin.

"salamat po!"nagbayad na ako at pumasok na sa bahay.

Tulog na sila mama at delfin. Mayroon naman akong duplicate key ng bahay kaya di ko na sila ginising pa.

Nahiga na ako sa kama at naalala ko yung binigay nung matanda. Dahil sobrang ganda nito ay isuot ko ito. At bigla na lang akung lumuha at tinitigan ang singsing para bang ang bigat sa kalooban.

Humiga na lang ako sa kama at natulog sa subrang pagod lang siguro kaya ako nagkakaganito.

"senorita! senorita gising!"boses ng isang babae.

"give me five minutes please!"sagot ko.

"senorita! Bakit po kayo nagsasalita ng engles? di po ba ayaw nyung magsalita ng wikang engles?"sagot ng babaeng boses na ngayon ko lang marono at dahil sa pagkairita,
I wake up.

"I told you just give me five.....," nahinto ako ng makitang ibang tao ang nasa harapan ko at dali-daling tumayo.

"sino ka at nasaan ako? Teka hindi ito ang kwarto ko?"tanong ko sa babae at kumunot ang nuo niya.

"senorita Trinidad, si Guadalupe po ito tagapagsilbi my at nasa kwarto nyu kayo"sagot niya.

"joke ba to? Kailan pa naging old theme ang kwarto ko"nasa lumang kwarto ako na parang old spanish house style at tinignan ko ang sarili ko at naka baro't saya ako pero may pagka moderno.

"po di po ako nagbibiro at kailan pa po kayo nagsalita ng engles? Di po ba ayaw nyu ng wikang iyan?"dahil sa mga nakikita ko at lalim ng pagsasalita niya ay kinutuban ako.

This is cannot be, marami pa akong dapat gawin.

Bakit ako pa?

"Anong taon na ngayon?"tanong sa babae.

"isang libo’t siyam na daan at apat na pu’t isa, senorita"sagot ni Guadalupe na tagapagsilbi ko daw.

1941

bakit kailangan kung mapunta sa panahon nato?

"Nag papatawa kaba"

"Hindi po senorita"

May nakita akung bintana at nakita kung yung mga tao na naka sout ng lumang damit yung vintage style na napapanoud ko lang sa mga classical movie.

This is cannot be.

How did I get here?

"senorita po kayo"

"anong buwan na ba?

"Agusto po senorita"sagot niya.

Kung ganon apat na buwan na lang world war 2 na.

At kung hindi pa rin ako makabalik bago mag december ay aabutin ako ng gyera.

"ano ang pangalan ko?"tanong ko at mukhang na werduhan sya tanong ko dahil tinignan niya ako ng naka kunot nuo.

"ho! bakit nyu po ako tinatanong kung anong pangalan nyu?"sagot niya.

Aba malay ko kung bakit ako nasa katawan ng amo mo.

"sagutin mo na lang!"sigaw ko at mukhang natakot siya.

"kayo ho si senorita Trinidad Dela Fuente at bunsong anak ni Don Carlito Dela Fuente at Dona Margarita Dela Fuente"halos maiyak na siya habang sinasagot ako.

Kung ganon Trinidad ang may-ari ng katawang ito.

Sila Carlito at Margarita ang magulang niya.

"yun lang?"tanong ko uli.

"tatlo po kayong magkakapatid, si senorito Lucas Dela Fuente ang  panganay at senorito  Delfin Dela Fuente pangalawa kayo po ang bunso"
Sagot niya

"Di ko na maalala kaya ko tinanong, nag ka amnesia yata ako"pangatwiran ko at sana tumalab naman.

"Ganon ho ba? Siguro dahil sa pagkamatay ni senor delfin kaya kayo nagkakaganyan"sagot niya.

Patay na yung delfin?

"delfin, kapatid ko yun di ba patay na siya?"tanong ko.

At ito na naman siya dahil yung mukha niya.
 
Ay parang sinasabi na baliw ba tung kausap ko?

Malay ko ba kung si Delfin.

"Opo, pinaginitan po siya ng isang may katukulang amerikano. Kaya po galit sa mga kano"sagot niya na puno ng lungkot sa mga mata.

"may mga bagay kasi akong nakalimutan at sana tulungan mo akong maalala yun"pangangatwiran ko.

Sana naman di siya maghinala para di mag hinala.

"Opo tutulongan ko po kayo na maalala ang lahat dahil kaibigan nyu po ako"sagot niya.

Kaibigan naman pala to ni Trinidad.

"Hali na po kayo sa baba para mag-agahan"nahilamos na ako at nagbihis.

Nasa hagdan pa lang ako ay rinig ko na ang pauusap sa baba.

"simula nung namatay si Delfin ay iniiwasan na ni Trinidad si David"rinig kung sabi ng lalaking boses.

"mukhang di na matutuloy ang kasalan, Ama"sagot ng isa pang boses.

Ng tuluyan na akong nasa baba ay na sa akin na lahat ng atensyon nila at pagkain. Para silang nakakita ng multo.

"Trinidad, Buti at lumabas ka na ng silid mo"sabi ng matipunong lalaki na naka sout itim na lumang suite. At nagmumukaha siyang pormal dahil sa sout niya.

"si senorita Lucas ho yan senorita"bulong ni Guadalupe.

Kung kuya ni Trinidad.

"Oo naman kuya, okay na ako"sagot ko.

"Teka di ba ay ayaw mo magsalita ng wikang engles simula ng mamatay"di na natapos ang susonod na sasabihin ni Lucas na kuya ko sa panahon na ito.

Ay oo nga pala ayaw ni Trinidad magsalita ng wikang engles.

"ah!Trinidad anak anong gusto mo? At ipaghahain kita" tanong ng medyo na babae na sa tingin ko ay nanay ni Trinidad.

"okay...., ang ibig ko pung sabihin ay ayus na sa akin itong nakahain"good Melissa wag kang pahahalata kung gusto mo pang mabuhay.

"ayos na ba ang iyong pakiramdam anak?" tanong ng mabiguting lalaki na sa tingin ko na si Don Carlito ama ni Trinidad.

"Opo ama, maayos na po ako"sagot ko at kumain na ako ng pakbet.

"Don Carlito, nasa labas po si heneral David"pahayag ng isang katulong.

Tinignan nila ako na para bang hinihingi ang ipinyon ko.

"nan diyan na ang nobyo mo Trinidad"nakangising sabi ni Lucas.

"ah! anak matagal ka ng kinakamusta ng heneral"turan ni Dona Margarita.

Hay ano pa magagawa ko edi pumunta para di ako paghinalaan.

Sinama ko si Guadalupe.

"sino si heneral David?"tanong ko.

"nobyo nyu po at isa siyang heneral ng sandatahang lakas ng amerika senorita, siya si heneral David Mitchell"sagot niya.

Ayos ah! may instant jowa na ako dito.

Amerikano pa, siguro guwapo yun.

Binuksan ko ang pinto ng mansyon. At nakita ko ang bulto ng isang lalaki na nakasout ng pormal na sa tingin ko ay pang heneral.

Iba ito sa sout ni Lucas.

"My love, are you not mad of me anymore?"sabi niya at mayhawak siyang rosas.

************************************
Please vote if you want this chapter

Saranghamida

See you next chapter :-)