Basic Bitch. (VOLTOOID!)

12

Ik blijf verbaasd achter. Gek genoeg raak ik niet eens in paniek en probeer ik rustig te blijven. Ik wil naar Maysae gaan maar ben bang om Nadir tegen te komen nu hij zo boos is. Ik pak mijn telefoon en ga op het bed liggen. Ik bel Dalila en wacht tot ze opneemt. Raar genoeg neemt ze niet op, ze slaapt vast.

Ik stuur haar een appje;

"Kan niet wachten om je bijna te zien meid!! Mis je!"

Ik gooi mijn telefoon weg en val in slaap. Een hele diepe slaap....

De volgende ochtend word ik wakker door een felle zonnestraal die dwars door het gordijn schijnt. Ik sta op en loop meteen naar de badkamer om mijn gezicht effe te wassen. Ik kijk in de spiegel en zie Nadir achter me staan. Hij zag er zo schattig uit nu hij net wakker is.

'Sorry van gisteren. Was niet me bedoeling.' Zegt hij. Ik draai me om en kijk omhoog, diep in zijn ogen. 'Is niet erg Nadir, ik begrijp je.' Zeg ik. Hij knikt en loopt de badkamer uit. Ik loop achter hem aan naar boven en zie dat Maysae al aan het ontbijten is. 'Heeee girl!' Roept ze blij. Ik ga naast haar zitten en pak meteen een croissantje. 'Jeetje nu pas zie ik hoeveel jullie op elkaar lijken.' Zegt Nadir die in zijn ogen wrijft. Ik moest lachen. 'Ja logisch we zijn een tweeling.' Zegt Maysae geïrriteerd. We stonden op om het ontbijt af te ruimen en liepen daarna naar de woonkamer.

'Wat gaan we vandaag doen?' Vraagt Nadir. 'Jij bent onze oppas niet dus we beslissen zelf wel wat we gaan doen.' Zeg ik. Hij moet lachen en negeert mijn opmerking. 'Kleed jullie om, we gaan naar die mensen van gisteren.' Zegt Nadir. Ik wilde met hem in discussie gaan maar heb op dit moment geen vervoer en geld dus Nadir is mijn beste optie. 'Ok.' Zeg ik. Ik loop snel naar Nadirs slaapkamer en trek een oversized t-shirt van hem aan aangezien het snikheet is buiten.

'Welke mensen van gisteren bedoelen jullie, Moes zeker?' Vraagt Maysae. Nadir proestte zijn water uit van het lachen;' Nee gek, nieuwe matties van je zus.' Zegt hij. Maysae rolde haar ogen en begon weer te zeuren zoals normaal. Zowel Nadir als ik negeerden beide haar gezeur en stapten in de auto. Hij reed richting een lokaal winkeltje en stapte uit. 'Stap uit mevrouw.' Zei hij terwijl hij de deur voor me open doet. Ik stap uit en loop rechtstreeks naar de winkel. Ik pak allemaal spulletjes en boodschappen voor de hele wijk van Léo en loop naar de toonbank waar Nadir en Maysae ongeduldig staan te wachten. 'Heb je geld bij je?' Fluister ik in Maysae's oor. 'Nadir betaald toch.' Roept Maysae onbeschoft. Ik voel mijn wangen helemaal rood worden en sta op het punt om Maysae een klap te verkopen maar ik hou me in.

'Geen probleem schatje, je hoeft het niet eens te vragen.' Zegt hij. Hij haalt een stapel geld uit zijn zakken en verstopt die voor ons. Goedzo, hij wil niet opvallen. Hij betaald en wij lopen de winkel uit. 'Wil je me alsjeblieft naar Isa brengen?' Vraagt Maysae aan Nadir. Ik zie dat Nadir twijfelt maar toch toestemming geeft. Voordat Maysae uitstapt waarschuwt hij haar nog een paar keer voor Moes. Als Maysae is uitgestapt en hij weg rijdt begin ik te praten. 'Hoezo is Moes zo gevaarlijk?' Vraag ik. Hij moet lachen. 'Dat zijn geen boys waarmee je grappen kunt maken Amira.' Zegt hij. Ik voel me weer misselijk worden en ben kapot van wat Maysae en mij is overkomen. 'Beloof me dat Moes of Idriss haar niks aan gaan doen.' Zeg ik. Hij blijft stil. 'Beloof het me Nadir.' Zeg ik terwijl er tranen over mijn gezicht rollen. 'Ik beloof het schatje, ik beloof het.' Zegt hij. Hij veegt mijn tranen weg met zijn vingers en pakt mijn hand vast. 'Bij mij moet je nooit bang zijn, ik ga door het vuur voor je.' Zegt hij. 'En oh ja, mijn geld is jouw geld.' Zegt hij. Ik voel me meteen weer rood worden. 'Sorry van net.' Zeg ik meteen. Hij doet zijn wijsvinger op mijn mond. 'Sssstttt.' Zegt hij. Ik glimlach en zeg niets meer.

'Hier toch?' Vraagt hij. Hij parkeert voor de sloppenwijk van Léo en stapt uit. Zijn auto valt meteen op en alle kinderen rennen naar buiten. Ze kijken ons allemaal nieuwsgierig aan. 'Wist niet dat er zoveel mensen waren.' Zeg ik verbaasd. We lopen naar de kofferbak en halen alle boodschappen en speelgoed eruit. 'Amira ik ben blij dat je bent gekomen!!!' Hoor ik. Ik draai me om en zie Léo staan met een enorme grijns op zijn gezicht. Hij knuffelt mij en Nadir meteen. Ik voel me enorm blij en opgelucht. Blij dat ik dit voor de mensheid kan doen.

We delen samen alle spullen uit en blijven nog uren kletsen met alle mensen daar. Nadir en ik hebben Léo's oma een bedragje gegeven zodat zij daarvan schoolgeld kan betalen voor Léo en zijn zussen. Ik beloof haar dat ik binnenkort terugkom om haar te bezoeken.

Met een voldaan gevoel lopen we terug naar de auto. 'Ik ben zo blij dat ik dit heb kunnen doen Nadir.' Zeg ik. Nadir glimlacht meteen. 'Amira ik wil met je trouwen.' Zegt hij. Ik zet een stap achteruit. 'Hoe bedoel je trouwen?' Vraag ik. Hij komt dichterbij en kijkt me in mijn ogen aan. 'Je maakt me gek. Je stem, je geur, je lach. Je bent de perfecte vrouw Amira.' Zegt hij. Ik voel zijn ademhaling en sluit mijn ogen. Ik als de vrouw van Nadir? Wat houdt me tegen?

'Nee Nadir het kan niet.' Fluister ik zachtjes. Ik moet denken aan Idriss en kan niet met het idee leven dat dit Nadir zijn beste vriend is. Ik wil dat Idriss uit mijn leven verdwijnt en met Nadir als man kan dat zeker niet. Nadir laat me los en loopt naar zijn auto. 'Stap in.' Zegt hij een beetje chagrijnig. Ik stap meteen in. 'We gaan met je vader praten.' Zegt hij.