Basic Bitch. (VOLTOOID!)

22

Ik ren tot ik een bankje zie. Ik bel Maysae en ze neemt meteen op. 'He zussie.' Hoor ik haar zeggen. Ik haal opgelucht adem als ik haar stem hoor. 'Maysae je moet daar nu weg! Pak je belangrijke spullen in en kom naar de lievelingsplek van mama.' Zeg ik in 1 adem. 'Oké.' Zegt ze. Ze hangt de telefoon meteen op. Gelukkig stelt ze geen vragen. Ik pak mijn telefoon en boek 2 tickets naar Marokko. Tot het veilig is hier gaan Maysae en ik naar Marokko. Ik loop naar de speeltuin waar mama, Maysae en ik vroeger altijd kwamen. Als ik daar aankom is het vol met spelende kinderen. Ik neem plaats op een bankje en kijk de kinderen dromerig aan. In de verte zie ik Maysae aanrennen. Ik loop op haar af en geef haar een dikke knuffel. 'Sorry.' Fluister ik. Ik geef haar kusjes over haar hele gezicht en trek haar mee. 'Ik vertel je later alles, het is niet veilig hier.' Zeg ik huilend. Ik wil een taxi bestellen maar ben bang dat Wail erachter komt dus we gaan gewoon met de bus.

Als we eindelijk in het vliegtuig zitten barst ik los. Ik vertel haar het hele verhaal van A tot Z. Maysae luistert aandachtig naar mijn verhaal terwijl de tranen over haar wangen rollen. 'Waarom kwam je niet naar me toe Amira, ik kon je helpen.' Zegt ze verdrietig. 'Ik wilde niemand opzadelen met mijn problemen.' Zucht ik. 'Amira ik moet je ook wat vertellen.' Zegt ze. 'Ik heb je verteld dat Moes me heeft ontmaagd toch? Ik ben zwanger.' Zegt ze. Ik kijk haar geshockeerd aan. 'Wat?' Vraag ik. Ze krijgt een glimlach op haar gezicht. 'Iedereen weet het, daarom was pa zo boos maar ik ben zo blij met het kindje.' Zegt ze. Ik knuffel haar. 'Als jij dat wilt steun ik je 100%.' Zeg ik. 'Ik hou van je.' Zegt Maysae met een enorme glimlach. Diep vanbinnen doet het me wel pijn. Ik wil niet dat mijn zus nu al een kind krijgt zonder huwelijk en met een idioot als Moes.

'Het is heerlijk weer.' Zegt Maysae wanneer we het vliegveld uitlopen. Ik snuif de Marokkaanse geur op en voel me gek genoeg thuis. We lopen naar de taxi's en geven het adres op van onze tante, de tweelingzus van onze moeder. Ze woont in het dorp waar mama is geboren samen met haar man en kinderen. Zij wilde als enige van oma's kinderen niet naar Nederland. Als we voor de deur staan word ik opeens heel zenuwachtig. Alle buurtkinderen kijken ons nieuwsgierig aan omdat ze natuurlijk niet weten wie we zijn. 'Salaam Maysae en Amira!' Roept ons nichtje hard wanneer ze ons ziet in het Arabisch. Ze groet ons heel enthousiast en roept haar moeder. Wanneer tante Drifa ons ziet blijft ze verstijfd stilstaan. Ze barst in tranen uit en gaat op de grond zitten. Maysae en ik gooien onze bagage op de grond en rennen op haar af. 'Tante Drifa.' Fluister ik in haar oor. 'Jullie lijken precies op Khadija (onze moeder).' Snikt ze. Maysae veegt haar tranen weg en trekt haar omhoog. 'Kom binnen mijn knappe meisjes.' Zegt ze. Ze opent de deur en we ruiken de heerlijke geur van verse donuts (sfenzj). 'Hebben jullie al gegeten?' Vraagt ze blij. Ze loopt naar de keuken en roept haar zoon. 'Groet je nichten en breng hun bagage naar de logeerkamers.' Zegt ze. Hij kust ons allebei op onze voorhoofd en pakt Maysae's bagage.

Als we aan tafel zitten aan de heerlijke donuts en Marokkaanse muntthee begint de vragenronde van tante Drifa. Ik vertel haar alles gewoon eerlijk. 'Wat me het meest pijn doet is dat mijn broers en zussen zo gemeen doen tegen jullie.' Zegt ze huilend. Ik veeg haar tranen weg. 'Jij bent de belangrijkste voor ons.' Zeg ik. Mama's band met tante Drifa was echt heel goed, ze waren precies net als Maysae en ik. Als tante Drifa opstaat om een servetje te halen kijk ik Maysae aan. 'Ga je haar vertellen over de baby?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Je weet hoe ze in Marokko zijn.' Zegt ze. 'Tante Drifa is anders, net als mama.' Zeg ik. Ze schud meteen haar hoofd weer. Ik neem een diepe zucht. Dit betekend dat we een andere verblijfplaats moeten vinden. 'Gaan we Khadija's graf bezoeken?' Vraagt tante Drifa als ze terug komt lopen. Ik sta meteen op. 'Ja.' Zeg ik. Tante Drifa loopt naar haar slaapkamer en komt terug met 2 lange jurken voor Maysae en mij. Ik trek de jurk meteen aan en doe een sjaaltje over mijn hoofd heen. 'Staat je mooi.' Zegt tante Drifa trots. Ze pakt haar huissleutels en loopt naar buiten. Maysae en ik lopen achter haar aan. Na een lange tijd lopen komen we aan bij mama's graf.

Ik neem een grote hap lucht en hou me groot. Ik wil niet huilen. Ik ga aan de ene kant zitten en Maysae aan de andere kant. 'Sorry mama.' Fluistert Maysae. 'Sorry dat we niet eerder zijn gekomen.' Zegt ze weer. Ik voel een brok in mijn keel en knijp mijn ogen dicht. 'Je mag huilen Amira.' Zegt tante Drifa. Ik schud mijn ogen, nog steeds met dichtgeknepen ogen. Maysae begint al haar gevoelens te uiten. Nadat ze klaar is met praten roept tante Drifa haar. Ze knipoogt met me en samen lopen ze even weg. Ze laten me alleen achter.

Ik ga met mijn hoofd op mama's graf liggen en voel alle tranen opkomen. Dit keer hou ik ze niet tegen. 'Mama ik mis je.' Zeg ik. 'Je hebt Maysae en mij perfect opgevoed. We zijn nu echte dames dankzij alles wat je ons hebt geleerd. Ik wil dat je weet dat we alles samen aankunnen. Ik weet dat Allah ons beschermt en dat ons niets gaat overkomen. Mama mijn hart breekt als ik denk aan dat je onze kids niet gaat ontmoeten, dat ze niet weten wat een toffe oma ze hebben. Mijn hart breekt als ik denk aan de gedachte dat je niet op onze bruiloft gaat zijn, trots op ons. Mama jij bent een deel van ons, ik hou van je.' Fluister ik. Er loopt weer een traan naar beneden. Ik glimlach en ga rechtop zitten. 'Doe een (smeekbede) dua voor jullie moeder en mijn lieve zus.' Zegt tante Drifa die inmiddels komt aanlopen met een ontroostbare Maysae.

'Jullie moeder belde mij elke dag om te vertellen hoeveel ze van jullie houd. Ik wil dat jullie weten dat ik altijd voor jullie klaarsta mijn knappe meisjes.' Zegt tante Drifa als we klaarstaan met onze koffers om haar huis te verlaten. Ik pak tante Drifa's hand stevig vast en druk een kus op haar wang. 'We houden contact.' Fluister ik. Ik laat alweer een traan vallen en laat haar hand los. Het voelt alsof ik weer afscheid neem van mama. Samen met Maysae verlaat ik de oprit.

Iedereen verlaat ons....