Basic Bitch. (VOLTOOID!)

23

'Is dit echt een goed idee?' Vraag ik aan Maysae. Ze knikt meteen. 'Dit is het verstandigste om te doen op dit moment. Geloof me, niemand vind ons hier.' Zegt Maysae terwijl ze krachteloos haar koffer de stijle berg omhoog trekt.

Uitgeput komen we aan bij het hotel. Het ziet er vies uit en het stinkt. Maysae loopt naar binnen en ik loop achter haar aan. 'Een kamer voor 2 alsjeblieft, met een bad graag.' Zegt Maysae in het Engels. De vrouw achter de balie moet lachen. 'We hebben geen bad hier mevrouw. Mag ik jullie legitimatie zien.' Zegt ze. Ik rol mijn ogen en pak onze paspoorten uit mijn tas. 'Hier.' Zeg ik terwijl ik het op de toonbank smijt. 'Doe normaal joh, zijn lieve mensen.' Fluistert Maysae stiekem. De receptioniste loopt naar achter om onze paspoorten te kopiëren. Ik hoor haar grinniken. 'Deze meiden uit Europa denken dat ze in een 5 sterren restaurant zijn. Zielige meisjes.' Hoor ik haar zeggen in het Arabisch. 'Pardon? De prijs van 1 kamer is jouw maandloon bitch.' Zegt Maysae boos in het Arabisch. Ik zie haar schrikken als ze hoort dat we gewoon Arabisch spreken. Als ik vraag om haar baas word ze helemaal bleek. 'Ik geef je een gratis kamer.' Smeekt ze. 'Alsjeblieft zeg niks tegen hem.' Volgt ze. Ik kijk Maysae aan en knik. 'Oké dan.' Zeg ik. Ik smijt het geld op de toonbank voordat ze problemen gaat krijgen daarmee en loop naar de kamer. Op de kamer aangekomen duiken we meteen in het grote bed. Heerlijk slapen...

8 maanden later.....

'Hou vast zus.' Snauwt de inmiddels hoogzwangere Maysae. Ze gooit een plastic tas op de grond met verse groenten van de markt. Het is vrijdag en we gaan vandaag samen couscous maken voor ons tweeën. Sinds we in Marokko wonen zijn we niet van elkaars zijde geraakt. We staan allebei altijd voor elkaar klaar en hebben geen contact met de buitenwereld. We noemen elkaar ook niet bij naam in het openbaar en dragen bedekte kleding. Samen hebben we een appartement gehuurd in een klein dorpje naast de grote stad Tanger.

Ik pak de plastic tas op en loop naar de auto. 'Stap in mevrouw.' Zeg ik terwijl ik de deur voor haar openhoud. Ik stap zelf ook in en rij naar ons huisje.

'Olaa.' De buurman rent meteen naar ons toe om de zware boodschappen van ons over te nemen. 'Mijn vrouw maakt vandaag vers brood voor jullie.' Zegt hij terwijl hij de deur voor ons openhoud. 'Chokran (dankjewel), dat vinden we heel lief. Wij maken ook couscous voor jullie natuurlijk dus zeg tegen je vrouw dat ze niets hoeft te maken.' Zeg ik met een enorme glimlach. 'Nee zoveel moeite hoeven jullie niet te doen.. bewaar het zodat jullie het morgen kunnen eten. Brood met boter en olijfolie is genoeg voor ons.' Zegt hij oprecht. Ik kijk Maysae aan en zie dat ze tranen begint te krijgen in haar ogen. Zwangerschapshormonen weer. Ik bedank de buurman en trek Maysae snel naar binnen.

Als we hebben gegeten en gedeeld met de buren lig ik op de bank. Ik schrik door geschreeuw van Maysae uit de badkamer. Ik ren er meteen heen en zie haar met wijde benen staan en een plas water op de vloer. 'Het gaat beginnen.' Zeg ik bang. Ik pak een handdoek en veeg de vloer schoon. 'Ik ben bang Amira.' Hoor ik Maysae schreeuwen. Door haar geschreeuw raak ik ook in paniek. Ik pak Maysae's jas en gooi het over haar heen. De vluchttas staat al in de baby's kamertje dus die grijp ik ook snel. 'We gaan nu al.' Zeg ik. Ik weet dat het waarschijnlijk nog niet eens is begonnen maar ik kan hier niet blijven met een gillende Maysae. Op dit moment mis ik mama, papa en zelfs Esma. Ik start de auto en rij naar de privé kliniek waar de verloskundige al stond te wachten op ons. 'Je kan het zussie ik ben trots op je.' Zeg ik tegen Maysae. Als de verloskundige kijkt op hoeveel cm ontsluiting Maysae zit ontstaat er ineens gekke paniek. Iedereen rent door elkaar en ik word weggetrokken door een aantal mannen. Ik begin te gillen en duw ze allemaal van me af. 'Wat is er aan de hand? Wat is er?' Schreeuw ik. 'Het gaat enorm slecht met de baby, we gaan het kindje halen met een keizersnede!' Zegt een arts. Ik schud mijn hoofd. Met mijn handen op mijn hoofd schreeuw ik. 'Dit willen wij niet!!!' Ik laat mijn tranen de vrije loop gaan. Ik wil niet dat Maysae een keizersnede krijgt in Marokko. Ik voel me enorm eenzaam en bang, de seconden duren minuten en minuten duren uren. Na een aantal minuten komt een arts op me afgerend. 'Je zus moet je spreken, snel het is dringend. Met mijn hart in mijn kont ren ik achter de arts aan. Ik zie Maysae helemaal gebroken liggen en ik verwacht het ergste.

'Mira ik hou van je, zorg voor de baby alsof het de jouwe is.' Zegt ze. Ze pakt mijn hand vast en sluit haar ogen. 'Wat bedoel je Maysae?' Vraag ik geschrokken. 'Beloof het me.' Zegt ze. Ik begin te lachen door alle zenuwen. 'Je gaat zelf voor je baby zorgen.' Zeg ik. Ik draai me om. 'DOE IETS!' Schreeuw ik. 'HELP HAAR!' 'Beloof het me.' Zegt Maysae weer. Dit keer is haar stem heel zwak. 'Ik beloof het je Maysae maar dit gaan we samen doen. Één team, één taak net zoals vroeger.' Zeg ik. Ik kus haar voorhoofd en laat haar los. 'WAT WILLEN JULLIE? GELD??? IK BETAAL JULLIE JE HELE LEVENSLOON, HELP HAAR!' Roep ik. Niemand doet iets. Ik hoor een lange piep en weet meteen wat het betekend. Alles word zwart voor mijn ogen en ik voel de grond onder mijn voeten verdwijnen.