Basic Bitch. (VOLTOOID!)

25

Het is inmiddels al een paar maanden geleden sinds Maysae is overleden. Ik heb het verlies geaccepteerd maar niet verwerkt. Het breekt me nog elke keer als ik eraan denk. Niemand weet van Ramzi's bestaan af, ik durf het nog niet te vertellen. Inmiddels woon ik in Spanje in mijn eentje in het huis waar Maysae en ik samen woonden. Het huis waar alle elende begon, waar Maysae Moes ontmoette bij het zwembad.

Dit huis word vandaag verkocht aan een gezin uit Nederland. Ik loop naar beneden en sluit de deur achter me dicht. 'Doei huis.' Fluister ik. Ik kijk nog een keer naar de deur en loop met de trap naar beneden. Ik neem afscheid van Pablo, onze chauffeur die Maysae en mij heel vaak heeft bijgestaan. Ik stap mijn nieuwe auto in en rij naar mijn nieuwe huisje midden in de stad. Als ik de deur open zie ik een brief op de grond liggen.

'Beste Amira el Moussaoui,

Ik ben Hanane Tahri. Via via ben ik aan jouw adres gekomen. Wil je me bellen? Het gaat over Ramzi...

Groetjes,

Hanane.'

Ik draai de brief om en zie haar nummer staan. Als ik haar bel neemt ze meteen op. 'Spreek ik met Amira?' Vraagt ze. 'Wat is er met Ramzi?' Vraag ik. 'Je moet hem komen halen Amira, zijn pleeggezin gaat zijn dood worden.' Fluistert ze bang. Mijn hart begint sneller te kloppen. 'Stuur me je adres, ik kom eraan.' Zeg ik. Ze antwoord niet maar hangt meteen op. Een aantal seconden later krijg ik een adres toegestuurd van een huis in Rabat. Zonder twijfel bel ik Dalila, ookal haat ik haar heb ik haar toch nodig aangezien zij een advocate is. Als ze opneemt vertel ik haar de hele situatie. Ik hoor aan haar stem dat ze schrikt. Ze vertelt dat ze bereid is om me te helpen dus ik boek meteen een ticket voor haar naar Rabat. Voor mezelf ook trouwens.

Aangekomen in Marokko wacht ik ongeduldig op Dalila op het vliegveld die een andere vlucht heeft genomen vanuit Nederland. Ik loop naar een mannetje die waarschijnlijk auto's verhuurd. Na een hele discussie met hem huur ik een klein autootje. Als alle papierwerk is gedaan zie ik Dalila in de verte aanlopen. Ze rent op me af met haar armen wijd en knuffelt me. 'Sorry sorry sorry.' Snikt ze. Ik zeg niks en luister naar haar gesnik. 'We moeten gaan Dal.' Zeg ik. Ik laat haar zachtjes los en stap in de auto.

Als we zijn aangekomen op het adres wat het meisje heeft gestuurd voel ik een gekke adrenalinekick omhoog komen. 'Je kan het Amira.' Zegt Dalila. Ze houdt de deur voor me open. Ik stap uit en loop meteen naar het huis. Ik hoor een vrouw scheldend naar de deur lopen. Als ze ons ziet doet ze de deur op een kiertje en steekt ze alleen haar oog eruit. 'Wie zijn jullie?' Vraagt ze. 'Amira el Moussaoui, ik kom Ramzi ophalen.' Zeg ik. 'Ramzi is mijn kind!!' Schreeuwt ze. Ze probeert de deur dicht te doen maar ik hou het tegen. Met alle kracht die ik heb gooi ik de deur open. 'RAMZI TANTE AMIRA IS HIER!' Roep ik. Ik zie hoe Dalila die vrouw tegenhoudt en neem mijn kans. Ik ren het huis naar binnen en doorzoek de hele woonkamer. Als ik boven ben zie ik Ramzi naakt op een harde matras liggen. 'Ik ben er schatje.' Zeg ik. Ik pak hem op en hou hem stevig tegen me aan. Gek genoeg word ik heel rustig, het lijkt alsof Maysae eindelijk tevreden is. 'Amira snel die heks komt eraan!' Roept Dalila. Ik hou Ramzi tegen me aan en die die vrouw naar boven rennen met een mes. Dan gaat alles heel snel

De deur stormt open en ik hoor allemaal voetstappen naar boven komen. Ik ga op de grond zitten en sluit mijn ogen. 'Sorry Ramzi.' Fluister ik. Een traan valt naar beneden en ik bereid me voor op de dood. Ik ben doodstil en hou Ramzi strak tegen me aan terwijl ik kusjes op zijn hoofd druk. Ik hoor die vrouw heel hard schreeuwen. Ik hoor schoten. Ik voel getrek aan mijn lichaam. 'Snel sta op voordat politie hier is.' 'Nadir?' Fluister ik zachtjes. 'Ik ben hier prinses.' Zegt hij. Met trillende benen loop ik naar beneden. 'Ik heb hem.' Fluister ik. Ik zie Dalila met een enorme wond op haar gezicht naar me. 'Gelukkig jullie leven.' Fluistert ze. Haar ogen gaan dicht en ze valt neer op de grond.

Nadirs vrienden pakken Dalila meteen op en rennen naar de auto's die voor de deur staan. Alle buren kijken nieuwsgierig uit hun raam en durven niks te zeggen. 'Wat kijken jullie??!' Roep ik uit emotie. Ik ren achter Dalila aan met Ramzi in mijn handen. 'Hou vol Dal.' Smeek ik. De auto word gestart en we rijden naar een privékliniek. Daar aangekomen word Dalila meteen binnengelaten zonder enige vragen. 'Kliniek is van mijn vader.' Zegt Nadir. Dalila word meegenomen naar de OK en wij blijven ongerust achter. Nadir komt naast me staan en pakt me stevig vast. 'Ze is in de beste handen.' Zegt hij. 'Ramzi moet ook gecheckt worden.' Fluistert hij. Ik schud mijn hoofd. 'Niet zonder mij.' Zeg ik. 'Vertrouw je me?' Vraagt hij. Ik moet even nadenken maar knik langzaam. Hij komt dichterbij en neemt Ramzi over. We hebben niet veel tijd want ik hoor weer allemaal dokters aanrennen. 'Wat is er aan de hand? WATTTT?' Schreeuw ik. Ze rennen richting de operatiekamer waar ze bezig zijn met Dalila. Ik raak in paniek en leun tegen een muurtje aan. Ik maak mezelf klein en begin te huilen als een baby.

Eerst mama, toen Maysae en nu Dalila? Verlies ik iedereen waarvan ik hou? Waarom is dit zo?