Basic Bitch. (VOLTOOID!)

15

Ik pak mijn telefoon en kijk op mijn camerabeelden. Ik zie dat Nadir ongeduldig staat te wachten voor de deur. Ik hoor weer geklop en geschreeuw. Ik ga dus echt niet opstaan om de deur te openen voor deze idioot en pak geluidsdichte oordopjes en stop die in mijn oren. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.

Als ik wakker word voel ik me kapot. Ik sta op en zie geen berichtjes op mijn telefoon. Heerlijk vliegtuigstand..

Ik was mezelf en doe een comfortabele outfit aan. Mijn vlucht is in de middag dus ik moet snel doen. Ik poets mijn tanden en loop naar beneden. Mijn koffer is al ingepakt door de huishoudster en netjes klaargelegd voor de deur. Ik bel Pablo en vertel hem dat hij dit absoluut niet aan iemand mag vertellen. Ik pak een banaantje en loop naar de garage met mijn loodzware koffers.

Ik kijk om me heen of ik niemand herken en stap snel in bij Pablo. 'Hola Amira.' Zegt hij blij. We voeren een kort gesprekje en zijn al snel aangekomen op het vliegveld. Ik bedank Pablo en loop naar binnen. Ik kan meteen inchecken en ben al snel het hele proces voorbij.

Ik zet mijn telefoon snel van vliegtuigstand om te kijken of Dalila al gereageerd heeft en zie dat ze niets heeft gezegd.. Heel raar dit, niks voor Dalila. Ik zie wel een heleboel gemiste oproepen en berichtjes van papa, Esma, Maysae en NADIR! Ik zet mijn telefoon uit en loop het vliegtuig binnen.

'Dames en heren, we zijn zojuist geland op Schiphol Airport. De lokale tijd is 16:30 en de temperatuur is 24 graden.'

Ik neem een diepe zucht. Eindelijk...

Als ik met mijn bagage bij de aankomsthal aankom voel ik me enorm eenzaam. Iedereen word opgewacht door familie of vrienden. Ik kijk stiekem nog of Dalila er staat als verrassing maar helaas ze staat er niet. Dit is de eerste keer dat ik vlieg zonder Maysae en het voelt heel raar. Ik loop naar de taxi standplaats en wacht op een taxi die me naar Dalila gaat brengen.

De taxichauffeur is een knappe Marokkaanse jongeman. 'Je hebt een mooie kleurtje, waar ben je heen geweest?' Vraagt hij. 'Spanje, woon daar.' Zeg ik. 'Heerlijk hoor, heb daar ook een huisje.' Zegt hij. 'Oh waar dan?' Vraag ik. Hij grinnikt. 'Marbella.' Zegt hij. Ik knik maar vertel niet dat ik daar woon. Ik vertrouw geen enkele jongen op dit moment. Hij blijft vragen stellen en geïnteresseerd doen maar ik kap hem af. Voordat we uitstappen geeft hij mij zijn visitekaartje. 'Voor als je ooit een taxi nodig hebt.' Zegt hij. Ik neem het aan en stop het in mijn tas. Als ik hem wil betalen weigert hij. 'Ik moest nog een goede daad verrichten vandaag.' Zegt hij. Dankjewel.' Fluister ik. Ik voel een brok in mijn keel opkomen en gooi de deur snel dicht. Zulke kleine dingen doen mij echt goed.

Met knikkende knieën loop ik naar de voordeur van Dalila. Ik word blij van de spelende kinderen voor haar deur, van het lekkere weer en gewoon van Nederland. Ik moet denken aan Maysae en ik die hier altijd heen kwamen samen met mama toen ze nog leefde. Goede herinneringen...

Ik bel aan en hoor een heleboel stemmen. Het is zeker druk bij hun thuis aangezien Soufian, Dalila's broer over een paar dagen gaat trouwen. De deur word geopend door haar moeder. Ze kijkt me van top tot teen aan en groet me met 4 kusjes. 'Wat een verrassing, ben je alleen?' Vraagt ze. Ik knik en wacht tot ze opzij gaat zodat ik naar binnen kan gaan.

'Ik ga Dalila voor je roepen oké?' Vraagt ze. 'Oke tante.' Zeg ik. Ik voel me awkward en niet welkom hier. Dalila komt even later aanlopen en knuffelt me strak. 'Wat doe jij hier als verassing?' Vraagt ze. 'Lang verhaal Dal, ik vertel het je straks wel. Ben doodmoe.' Zeg ik. Ik word blij als ik haar zie en voel me eindelijk een beetje rustig. 'Uhmm, ik moet thuis blijven helaas! Het is druk hier.' Zegt ze. Ik weet niet wat ik moet reageren en blijf stil. Ik staar naar de grond en schaam me. Waarom vraagt ze me niet om naar binnen te komen?

'In welk hotel ga je overnachten deze dagen dan?' Vraagt ze na een aantal seconden stilte. Ik voel mijn hart alweer breken. Ik focus en antwoord;' Ik ga zo pas een hotel boeken.' 'Ik spreek je later dan.' Zeg ik. Ik zet mijn haren in een hoge staart en loop haar tuin uit met mijn zware koffers. Als ze de deur dicht doet barst ik uit in tranen. Ik ga op mijn koffer zitten en doe mijn handen voor mijn gezicht. Het boeit me niet wie mij op dit moment ziet. Het voelt alsof iedereen mij om de beurt naait terwijl ik niemand iets aandoe.

Ik zet mijn telefoon aan en pak het visitekaartje van de taxichauffeur van net. Al schaam ik me dood om hem te bellen moet ik wel. Ik bel hem en vraag hem om precies weer naar het adres van net te komen. Ik pak alvast een aantal geld briefjes zodat ik het in zijn auto kan leggen zo zonder wat te zeggen. Hij is er binnen 5 minuten en helpt me meteen met mijn bagage. 'Niet thuis?' Vraagt hij. Ik knik en lach nep. 'Waar ga je nu heen dame?' Vraagt hij. Ik denk goed na en noem het adres van mijn oma op. De moeder van mijn moeder. Heb haar niet gezien sinds mama's begrafenis aangezien papa ons daar niet heen wilde laten.

'Dit keer blijf ik voor de deur wachten tot je binnen bent.' Zegt hij. 'Zied ga eerst aanbellen zonder bagage.' Zegt hij. Ik twijfel even maar doe het toch. Ik blijf hem aankijken aangezien ik bang ben dat hij weg gaat rijden met mijn bagage en zie niet dat mijn oma de deur allang heeft geopend. 'Amira?'