Masakit. Hindi iyon maipagkakaila ni Dulce. Masakit na makitang may sinisintang iba ang iyong asawa.
Buong puso, buong kaluluwa, buong buhay niya, ibinuhos niya kay Raphael simula nang maikasal sila. Pero tanging sukli nito sa kanya ay ang kanilang...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
---💛---
Ang buong maghapong iyon ay isang kaparusuhan para kay Raphael. Halos isang oras niyang pinagdusahan ang pakikinig sa usapan ni Lazaro at Dulce, pati na ang pagpapakita ng aliw ng mga bata sa presensiya ng binata. Nasasali naman siya sa usapan pero may kung ano sa dalawa na hindi pabor sa dibdib niya.
Nabunutan lamang siya ng tinik nang magpaalam na si Lazaro na aalis na. Ngunit agad din itong bumalik nang matagpuan ang sarili sa likod-bahay kung saan naroon ang maliit na hardin ni Dulce. Sila lamang ng dating asawa ang narito samantalang ang dalawang bata ay naglalaro sa loob. Inaya siya ni Dulce dito para daw makapag-usap sila nang maayos.
Napapalunok ng laway si Raphael habang pinagmamasdan ang pag-upo nito sa kanyang tapat. Hindi niya alam kung anong dapat sabihin. Hindi siya tunay na handa para dito.
"Narinig kong klaro ang sinabi mo kanina," ani Dulce makaraan ang ilang segundong pamumuno ng katahimikan. "Hindi na ako bata para hindi iyon maintindihan pero gusto kong klaruhin para hindi naman ako magmukhang tanga. Noong sinabi mong gusto mo ring gawi ang kung anong ginagawa ni Lazaro, ibig mo bang sabihin na gusto mo ring... uh... manligaw?"
Napaubo si Raphael, hindi mapantayan ng kanyang kompyansa sa sarili ang prangkahang pakikipag-usap ni Dulce. Subalit, hindi niya nilubayan ng tingin ang dating asawa.
Humugot siya ng isang malalim na hininga at inipon ang lahat ng tapang ng loob sa puso bago tuluyang binigyan ng bagong anyo ang kanyang nararamdaman sa pamamagitan ng paglalahad ng mga salitang kaunting beses lamang nabuo sa kanyang dila. "Tama ka. Gusto kitang ligawan din."
Labis-labis ang pintig ng kanyang puso. Pero hindi niya iyon ipinahalata. Subalit ang kalmado niyang postura ay natupok nang umiwas si Dulce ng tingin. Ang mga mata nito'y nakatitig lamang sa pinagsugpong nitong kamay na nakapatong sa ibabaw ng lamesa. Kapansin-pansin rin ang biglaang pagtahimik nito.
"Dulce..." malunamay niyang tawag dito. Nang hindi ito sumagot ay itinuloy niya ang mga nais pang ipabatid sa babae. Puno ng pag-iingat niyang inabot ang kamay nito sa ibabaw ng lamesa. "Alam kong huli na para dito pero nitong mga nakaraang buwan ̶ "
"Napapagod ka na ba sa set-up natin?" biglang pagputol ni Dulce sa sana'y pagtatapat na ni Raphael, kasabay ng pagbawi nito sa sariling kamay.
Nangunot ang noo ni Raphael at mabilis na napailing. Mabilis niyang nakuha ang ibig sabihin ng dating asawa. Inaakala nitong ginagawa niya ang bagay na ito para lang matapos na ang ganitong buhay nila: ang pagpapalitan ng pag-aalaga ng kambal.
Napatayo siya sa kanyang kinauupuan at lumapit sa pwesto ni Dulce. Nanatili lamang itong nakayuko. Nais niyang makita ang emosyon sa mga mata nito kung kaya't lumuhod siya gamit ang isang tuhod sa gilid nito. Bigo mang makita ang kung anong kislap sa mga mata nito, pansin niya ang bahagyang panginginig ng mga labing mahigpit na nakatikom.
