Masakit. Hindi iyon maipagkakaila ni Dulce. Masakit na makitang may sinisintang iba ang iyong asawa.
Buong puso, buong kaluluwa, buong buhay niya, ibinuhos niya kay Raphael simula nang maikasal sila. Pero tanging sukli nito sa kanya ay ang kanilang...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
---💛---
NAHINTO si Dulce sa kanyang entrada sa kwarto nang maabutan ang mister na may tinititigang litrato sa kamay. Hindi man niya silipin, kilalang-kilala niya ang laman ng litratong sinasamba nito.
Talagang dito pa sa sa mismong kama natin ha, sarkastikong aniya sa isipan.
"Tingnan mo nga naman, o," hindi mapigil ang yamot ni Dulce sa kanyang panimulang tutsada. "Miss na miss mo na iyang gagang iyan?"
Pansin niya ang pagkabigla ni Raphael sa biglaan niyang pagdistorbo sa katahimikan nito. Nanatiling tikom ang bibig ni Raphael nang tumayo ito at ibinalik ang litrato sa drawer na nasa gilid ng kama. Umakto itong tila walang naririnig kaya lalong uminit ang ulo ni Dulce.
"Hanggang kailan mo ba panghahawakan ang pagmamahal mo diyan sa babaeng iyan? Wala na siya sa buhay mo, Raphael!"
Labis na ang kanyang pagmamaktol sa harapan nito ngunit dinaanan lang siya ng mister na parang hangin. Ni hindi man lang siya nagawang tingnan nito. Lumabas ito ng silid ng walang paalam. Lalo lamang siyang nainis. Agad niyang nilisan ang kwarto at mabilis na hinabol ang asawa, tila asong ayaw pakawalan ang amo.
"Saan ka na naman pupunta, aber? Magkikita na naman kayo niyang ex mo? Ano, doon ka na naman magpapaligaya?" walang tigil niyang paratang.
Nakabuntot pa rin siya asawa pababa sa kanilang pahabang hagdan, hindi alintana kung matapilok man sa mga baitang basta hindi lang mawala sa paningin ang bulto ng asawa.
"Raphael!"
Nag-isang linya ang labi ni Raphael dulot ng pinipigilang inis sa pinagsasabi ng asawa. Nauumay na siyang talaga sa paulit-ulit nitong pagkayag sa kanya na kuno nangangaliwa siya o kaya ay nakikipagkita siya sa dating kasintahang si Rosalinda.
Minsan, gusto nalang niyang totohanin ang mga delusyon nito dahil sa totoo lang, may nararamdaman pa naman siya sa babaeng minsan niya rin talagang minahal. At hindi niya maitatanggi sa sarili na hanggang ngayon ito pa rin ang laman ng puso niya. Kahit may Dulce na, kahit may mga anak na sila, kahit na may asawa na ring tao ang babae.
"Aalis ako," kalmadong pagpapaalam niya sa asawa nang hindi ito nililingon sa likod. Diretso lamang siya sa paglakad hanggang sa makababa sa sala.
"Saan ka nga pupunta, Raphael? Doon na naman sa kay Rosalinda? Aba, talagang bwisit iyang babaeng iyan! Mapanira ng pamilya!"
Natigilan si Raphael. Kumulo ang dugo niya sa narinig. Lahat ng mga salitang tinatapon ni Dulce ay kaya niyang palampasin sa magkabilang tenga, pero hindi niya maaaring pahintulutan nalang ang pambabastos nito kay Rosalinda. Walang ginagawa ang tao para pagsalitaan niya ng ganoon.
Huminto siya sa gitna ng ma-espasyo nilang sala at pumihit paharap kay Dulce.
