Masakit. Hindi iyon maipagkakaila ni Dulce. Masakit na makitang may sinisintang iba ang iyong asawa.
Buong puso, buong kaluluwa, buong buhay niya, ibinuhos niya kay Raphael simula nang maikasal sila. Pero tanging sukli nito sa kanya ay ang kanilang...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
---💛---
"Pinas na talaga ito," bulong ni Dulce sa kanyang sarili nang masdan ang mukha ng mga taong nakakasalubong sa paglabas nila ni Lazaro sa paliparan.
Sumama si Lazaro sa kanyang pag-uwi sa bansa dahil sa naisipan nitong magbakasyon muna at bigyan ng panahon ang sarili at ang pamilya. Parehong may ngiti sa kanilang labi nang tuluyang makalabas. Napatabon siya sa kanyang noo nang salubungin siya ng tirik na araw. Nahuli niyang ngumisi si Lazaro at agad pumara ng taxi.
Inalalayan siya ni Lazaro sa pagpasok ng kanyang maleta sa compartment ng sasakyan. "Ihahatid lang kita tapos uuwi na ako sa amin."
"Huwag na, ano," tutol ni Dulce. "Alam kong pagod ka sa byahe."
Umiling ito at inilagay rin ang sariling bag sa tabi ng kanya. Minsan talaga hindi ito marunong makinig. Napabuntong-hininga na lamang siya at nauna nang pumasok sa taxi. Pagkatapos nitong ayusin ang mga gamit sa likod ay pumasok na rin ito at pinausog siya nang kunti.
"Sa Buenaventura po tayo, Kuya," aniya sa drayber nang sumilip ito sa kanila.
Mabilis ang naging pagtakbo ng sasakyan at kalahating oras lang ay nakarating na sila sa bahay nila ni Raphael. Magkasabay silang lumabas ni Raphael ngunit inunahan siya nito sa paglabas ng mga maleta niya sa likod ng taxi.
"Dulce?"
Napasinghap siya at mabilis na hinarap ang pinanggalingan ng boses. "Raphael!"
"Akala ko, sa susunod pang buwan ang uwi mo?" naguguluhang wika ni Raphael at siniplatan ng tingin ang gawi ni Lazaro. "O pre, umuwi ka rin pala?"
Ibinaba saglit ni Lazaro ang maleta niyang bitbit nito, humakbang palapit kay Raphael at kinamayan ang huli. "Long time no see, pare."
"Oo nga, eh," nakangiting sambit ni Raphael bago muling bumaling kay Dulce. "Nakapaghanda sana ako kung nagsabi kang uuwi kayo."
"Sa loob na tayo mag-usap ..."
Nabitin sa ere ang mga salitang dapat sabihin ni Dulce nang mula sa kung saan ay nang mamataan niya ang bulto ng isang babaeng palabas ng kanilang gate. Umawang ang labi niya nang mapagtantong nasa bahay si Rosalinda.
"Raphael..." tawag nito sa dati niyang asawa bago sinilip ang gawi nila.
Napalingon ang dalawang lalaki sa gawi nito. Napasinghap si Rosalinda at nanlaki ang mga matang napaatras. "Ah... Pasok na muna ako ulit."
Hindi sumagot si Raphael, bagkus ay tumingin ito sa kanyang direksyon. Tila may gustong sabihin ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.
Imbes na bigyang kahulugan iyon ay ibinaling niya ang atensiyon kay Lazaro at pinasibat na ito. Sa pangungunot ng noo nito, alam niyang ayaw nitong iwanan siya.
"Gusto ko sanang imbitahan ka sa loob pero alam kong pagod ka na." Hinawakan niya ang braso nito at bahagyang itinulak. "Sige na at naghihintay iyong drayber."
