Yürek yangınım

20. Kisim

Yusuf sinirlendi ve duvara karsi elini vurdu. Öfkesi öyle büyüktü ki, sanki zarar vericekti. Elifi sevdigi baskasindan hamile saniyordu. Sadece bir hata yüzünden herseyini kaybetmisti. O öfkeyle elife bir bakti ki, elif yerin dibine girmek istedi.. O bakislarda hayal kirikligi vardi. Bir mahcubiyet vardi. O beklemisken elifin evlenmesi ona agir gelmisti..
Elif den hic bir söz cikmiyordu. Ona hic birsey aciklamiyordu.. Neden susuyordu? Belkide fatihi üzmemek icin. Onun gözlerinin önünde yusufuna bakamazdi. Baska bir gönül severken onu, ve helaliyken o cani yakamazdi. Ögrendigi seyi uyguluyordu; Es-Sabur.
Yusuf "allah ikinizide mesut etsin kardesim, allah anali babali büyütsün! " demisti. Ama o bakislar da sanki bir nefret vardi. Elifi yerin dibine sokan bir bakisti. Cok yakmisti elifin canini.. "yusuf..." Diyip devam konusmak isterken elif. Konusturmadi bile yusuf. "Allah sifa versin sana da kardesim, ben gideyim artik, allah dan baska kimimiz var dimi!" Demisti.. Ve cikip gitmisti oradan.
Elife bir tokat daha.. Elif öyle cok agladi ki orada. Fatih onun agalmasina dayanamayip orada oda agladi. "benim yüzümden elif. Eger seninle evlenmeyi istemeseydim belkide siz coktan evlenmisdiniz" demisti fatih. "Öyle deme fatih. Buda bir intiham, ve ben seninle evlendigime yinede pisman degilim, sen bana sadakati ögrettin. Buda gecer elbet... " demisti elif. Ama söylediklerine o bile yaniyordu. Yusufu gitmisti. Birkez daha gitti. Onu dinlemeden sormadan yine birakip gitti...

Elif hic dayanamadi kendini secdeye atti. Öyle bir yalvardi ki... Fatih onu izledikce kötü oldu.. Sevda böyle birseymis; yanmak.. Elif kül olmustu.
Secdeden kalkmiyordu.. Sadece agliyordu orada..
Fatih o haliyle yatagindan sürünerek yanina geldi. Oda orada secdeye indi.. Ikiside dakikalarca oradan kalkmadi.
Sonra fatih dayanamadi. Elifi kaldirmaya calisti.. O güzel gözleri sismisti. Parlayan hayat dolu olan gözler kanlanmisti.. O güzel tebessümlü yüzü hüzünle kalmisti..
Fatih elife sarilmak istedi ama yapamadi.. Eger ona dokunursa belki elifin cani daha da yanar diye yapamadi..
Elif fatihi yatagina tekrar yatirdiktan sonra lavobaya gidip abdest aldi.
"Müsaden olursa ben kaabeye gitmek istiyorum " diye sormustu elif.. Fatihin yüzüne bile bakmiyordu. Basi yerde konusyordu.
"Tabi sen nasil istersen, yanliz gitmesen keske " diye cevap verdi fatih.
"Merak etme iyim ben, biraz yanliz kalmak istiyorum, tavaf yapicam zaten birsey olmaz. Sonra da gelirim yemek yeriz beraber olurmu? " demisti elif.
"Tamam ahu gözlüm. " Demisti fatih güzel bir tebessümp ile. Elif o tebessüme dayanamadi o da orada güldü. "Ya elif yine aglayinca cirkinlestin ya " demisti fatih.
"Gercektenmi?! Cok mu kötü görünüyorum" diye endiselendi elif. Fatih yine ugrasiyordu elifle. Saf iste hemen inaniyordu.
"Saka yaptim hemen inanma ya" diye gülerek cevap verdi fatih.
"Ya cok kötüsün ya! " Diye kizdi elif.. "Hahaha cok tatli oluyorsun böyle inaninca napim" diye dalga geciyordu fatih.
"Demek öyle. Bekle sen ne yapcam ben simdi sana" diye lavobaya gitti elif.
Bir kabin icine su doldurmus fatihi islatiyordu. "Duur eliif. Ya haksizlik ama hahaha eliif dur " diye bagran fatihi dinlemiyordu bile elif. Ona sulari sicratiyordu.
Böyle biraz sakalastiktan sonra anladiki fatihin ici az da olsa rahatladi.. Distan elif iyi görünüyordu ve fatihin buna ihtiyaci vardi. Icindeki kopan firtinalari gizlemisti elif.
"Ben cikiyorum, cok gec kalmam. Sende uyu biraz " demisti elif.
Ve odadan cikmisti. Fatih sessizce "sanki görmüyorum feryadini elifim..." Demisti.

Elif bakislarini kaldiramamisti. Yusufu belki biryerdedir ona bakmaya dayanamazdi. Sessizce gizlice kacmak istedi kaabeye..
Oraya vardiginda hemen tavafa atti kendini. "Lebbeyk allahume lebbeyk, lebbeyk kela serikele lebbeyk. Innel hamde ve nigmete ve tevekkel mülk la serikele" diye söylüyordu sessizce.
Baska erkeklere duyurmamaliydi sesini. Haramdi..
Her tavafinda dua ediyordu. O ilk gün aklina gelmisti. Ne de güzeldi. Kaabeyi ilk gördügünde nasil da inanamadi. Nasil da kalbi durucak gibi oldu. Rabbinin yüceligini orda nasil da anlamisti. Islamiyetin güzelligini nurunu nasilda görmüstü..
Son tavafinda birseyler oldu.
Birileri mührüne basti. Yusufun mühürledigi yere basti. Öylesine acidi ki.. Arkasina dönoü bakarken iste orda bir yangin daha vardi. Yusufun gözlerine degdi gözleri. Ikiside saskinlikla baskmisti birbirine. Allahuzulcelal yine bir güzel tevafuk ile onlara dualarini hatirlatti...
Elif bakislarini dindirdi ve bakamadi daha fazla.. Hemen kaybolmak istedi oradan. Yusuf arkasina gitmeye calisti konusmak istedi ama o kalabalikta onu bulmak münkün degildi. Heryere bakiyordu elifi bulmak icin.. Ama elif yoktu. O konusmaya dayanamazdi elif. Yapamazdi.. Ondan kacmaliydi.
Tavaf bittikten sonra hemen cikti oradan. Namaz kilmaliydi ama abfesti bozulmustu. Mührü kaniyordu..
Bir kenara gecti ve oturdu. Sadece agladi. Cani yandigi icin degil mührünün bir kez daha vurulmasina agladi..
Orayi oksadi, bir teselli gibiyidi orasi ona. Yusufun degdi yerdi.
Yusuf tavaftan ciktiktan sonra buldu elifi. Gizlice izledi onu orada. Agladigini görünce cani yandi. Dayanamiyordu onun öyle olmasina. Hic bir anlam veremiyordu bu olanlara. Hem evliydi hemde agliyoru. Neden evlendi o zaman diye soru isareti vardi..

Elif tekrar gidip abdestini tazeledi ve namazini kildi..
Yusuf ise hic arkasindan ayrilmadi. Onu izledi. Aglayisini izledi. Ellerini acip dua edisini izledi. Ayni ilk bulusmalari gibi. Ilk tevafuklari gibi.

Sonra elifin mendile ihtiyaci vardi. Cantasindan mendil ariyordu.
Yusuf daha fazla dayanamadi onunla konusmaya gidiyordu. Tam arkasindayken ne görsün. O ilk unresinde ona mendile yazip gönlün akitigi mendili cikardi elif.
Elif onu okudukca daha da agladi. Ne de özlemisti o günü.. Ne kadar da kücüktü o zamanlar.
Ve habersizdi yusuf arkasinda duruyordu.
Elif mendili kalbine götürdü.. Ve öylece agladi. Yusuf onu öyle görünce sessizce gitti oradan. Yaklasamadi..

Daha sonra bir genc kiz gelip elifi oradan kaldirmak istedi.. Onunla konustu ve toparlanmasi icin yardim etti..
Yusuf duyuyordu konustuklarini.
"Neden agliyorsun canim? " diye sordu o yabanci kiz..
"Yüregim yaniyor " demisti elif...
Kiz hic birsey anlamamisti...
"Anlayamadim?" Diye sordu.
Elif daha fazla konusamadi, "bosver. Allah razi olsun senden. Ben gideyim artik. " demisti..
Ve oradan kalkti..
Otele dogru yürüdü. Mendili cantasina koydu ve göz yaslarini elleriyle sildi.
Yusuf arkasindan bakarken aniden elid arabalarin oraya yürüdü. Hic bakmadi sagina soluna ve nerdeyse araba carpiyordu. Cok kokmustu elif. Sok icinde kiprayamadi. Yusuf hemen yanina kosmak isterken ayaklari yürümedi sanki. Durdu orada. Ama canindan can gitti..
Hemen sokaktan bir teyze durdurup durumu anlatti ve ona gitmesini rica etti. Teyze hemen elifin yanina gitti ve onu oradan cekti.. Elif simsyki sarildi o teyzeye ve agladi..

.............................

"Ben geldim ya nebi.... Ben geldim ey allahin resulu.. Huzuruna geldim. Kapina geldim... Allaha sükürler olsun davet etti beni medineye. Simdi geldim sana ya resulallah... Sana teslim olmaya geldim. Ümmetin fatih geldi.. Sana ümmet olamadim affeyle beni... " diye agliyordu fatih yesil kubbenin önünde. Medinedelerdi..
Elif tekerlekli sandalyesini sürüyordu.. Fatihin o askini gördükce oda hissediyordu. Simdi daha da mutlu olmustu onu buralara getirdigi icin.
"Biz geldik ya nebi. Huzuruna geldik. Seni özledikde geldik ey allahin resulu. Kokuna geldik.. Senin topraklarina geldik.. Sen bizleri kabul eyle " diye de elif seslendi. Farih elifi izledi ve tebessüm etti..
"Allah senden razi olsun elif.. Sen beni getirdin buralara. Sen bana tattirdin ya buralari allahim senin cennetine koysun. Sen benim en güzel vesilem oldun.. Allah seni sykintilarindan kurtarsin. " diye minnettardi fatih elife.
Elif o güzel tebessümünü etti...
"Benden razi misin" diye sordu.
"Senden raziyim, ve sen olmadan cennete girmeyecegim" dedi fatih..
"Iyiki allah seni gönderdi bana fatih. Sen bana sabri ögrettin. Sen bana allah diyerek susumayi ögrettin. Sen bana en güzel dost oldun.. " dedi elif.
"Bana hakkini helal ediyormusun." Diye sordu fatih.
"Helal olsun, peki ya sen?" Diye elifde sordu..
"Helal olsun ahu gözlüm" diyerek cevap verdi fatih. Öyle güzel bakti ki elife. Sanki son bakisti. Öyle güzel dua ettiki ona sanki sonsuzdu...
"Neden öyle bakiyorsun? " diye sordu elif.
"Seni cok özlemim diye " cevap verdi fatih.
"Ben yanindayim, neden özleyesinki" diye sordu elif. Korkmustu o öyle diyince.
"Icimden geldi iste " demisti fatih.
"Hadi gel bir resim cekinelim. Hatira kalsin, döndügümüzde bakariz " demisti elif..
fatih cekinmek istemiyordu. Elif cok kizmisti. Ve cekinmeye ikna etmisti.
Beraber gülerek yesil kubbenin önünde bir resim cekindiler.. Fatih elife bakiyor elife de resime.. Ve en güzel kareleri olmustu...

"Beni resulallahin yanina götür ne olursun" demisti fatih..
Elif hemen onu birine emanet edip oraya göndermisti.
Fatih iceriye girene kadar öyle bir bakti ki elife. Elini bile salladi. Elif de mutluluktan sandi...
Disarida bekliyordu fatihini...
Dakikalar gecmisti... Saatler gecmisti ama hala cikmamisti fatih..
Elif onu beklerken yusufu gördü... Ona bakiyordu ama bir aci ile bakiyordu yusufuna. Yaninda bir genc kiz vardi.. Kolunu tutuyordu... Cok kiskanmisti elif. Bakislari yusufu yerle bir etti. Bunu fark eden yusuf hemen o kizin yanindan ayrildi.
Elifin yanina geldi ve "yanlis anladin elif" dedi. "Git burdan " diye sinirli cevap verdi elif.
"Sen evlendin, seni ne ilgilendir ki hem! " diye bagirdi yusuf ona.
"Sen varya! Hic birsey bilmiyorsun tamammi! Ben senden baskasina hic bakmadim! Senden baskasina hic akmadi bu gönül. Ama o kadar bencilsin ki görmeyecek kadar körsün! " dedi elif.
"Neyi görcem ya neyi! Hersey ortada! " diye yusuf bagirdi.
"Allah acsin gözlerini" dedi elif. Ve son sözüydü. Baska diyecek kelimesi kalmamisti...
B
Sonra iste o sonra varya elife bir yangin düsmüstü..
Fatih tekerlekli sandalyede degil. Sedyenin üzerinde cansiz bedeniyle cikmisti......................