Yürek yangınım

26. Kisim

Yusuf ne diyecegini bilemedi. Budefa edebini asmadan durucakti. Düsmeyecekti o seviyeye. elifi üzmemek icin elinden gelenini yapicakti. Yusuf sustukca kiz daha da konusuyordu...
Ve yusuf elifi fark ettiginde hemen ayag kalkti ve sadece elifin gözlerinin icine bakti. Gördü yine caninin nasil yandigini. Hissetti elifin kirilisini..
" ah elifim. Keske gecmisimi silecek bir kalemim olsa.. Biliyorum sana layik degilim ama kalbime söz geciremedim iste. Senden gayrisini kabul etmez oldu yüregim. Simdi ise helalim oluyorsun.." Demisti icinden gözlerinin icine bakarak.. Elif duyuyordu sanki söylediklerini. Hissedermiydi bir kalp? Elifin ki hissederdi iste.
Elif usulca yusufa yaklasti ve onun elini aldi kendi kalbine koydu. Sicak bir tebessüm ile "sen benimsin" dedi.. Yusuf cok mutlu olmustu bu sözüne. Öyle mutlu olmustu ki gözlerinden cekemedi gözlerini... Kiz ise onlara bakti ve "cok yakisiyorsunuz birbirinize, kusura bakma bacim" demisti. Elif hic o kiza bakmadan yusufun yüregine bakarak "ben onu Allah icin sevmisim, bu yoldan beni gecmisi vazgeciremez allahtan gayri" demisti.. Kiz sanki yerin dibine girmisti..
Yusuf elife bakti ve birkez daha anladi nasil bir kizi sevdigini. O bir elifti. Sade ve saf bir gönlü vardi. Icinde allah ve yusuf olan bir gönül vardi..

Oradan gelinligi ödediler ve cikmislardi.. Elif kirgindi ama yusufa belli etmek istemiyordu. Birkez daha kavga istemiyordu. Silmisti iste gecmisini.. Beraber kina icin bir kac sey alip eve dönerken yusuf arabayla baska yola girmisti. Elif sasirmisti. Nereye gidiyordu bilmiyordu. Sormasina ragmen yusuf cevaplamiyordu..
Bir kac dakikalik yolculuktan sonra gelmislerdi. Yusuf okadar mutluydu ki elif o mutlulugu görmekten sorgu sual soramiyordu..
Bir binaya girmislerdi. Cok güzeldi. Kücük ve sicak biryere.
Yusuf elifin elini tuttu "iste helalim bak burasi bizim yuvamiz. Burada cocuklarimizi büyütücez, bak bu köse kütüphane. Burada sadece Allahin kelami gecicek. Hergün bir kac saat buraya oturup kur an okicaz allahi zikredicez ve sohbet edicez. Evimize televizyon almadim cünkü bizim en güzel filmimizi biz yasicaz. Evimde seytani istemiyorum sade sen ben ve Rabbimi istiyorum. Bak burasi yatak odamiz. Her sabah uyandigimda sana bakarak uyancam. Iste burasi da mutfak bana en lezziz yemekleri yapicaksin. Bende seni izlicem, kizdircam ve biraz daha sükredicem. Haa bak burasi da cocuklarimiz icin oda.. Burada büyütüp sevicez. Ah burasi da oturma odamiz.. Misafirlerimizi agirlicaz, hep birlikte aile olucaz.. " demisti. Elif saskinliktan aglamisti.. Saskin bir sekilde etrafa bakiniyordu. Herseyi hazirlamis bile. O kadar güzel di ki susa kalmisti.. Durmadan sükür ediyordu. "Allahim bu bana sundugun nasil bir nimet" diye agliyordu..
Yusuf elifin gözyaslarini sildi ve "elifim sen beni birakmadin ya sana söz ki ben senden vazgecmem.. Sana herseyi unutturcam. Birlikte allah yolunda yüricez. " demisti.. Elif utanmisti ve cok sevinmisti..

Daha sonra biraz sohbetten sonra eve dogru gittiler. Elif arabada hep yusufu izledi. Cok sevinmisti bugün olanlara. "Yusufum" demisti elif. "Söyle gönlümün bahari " demisti yusuf.
"Allah senden razi olsun, beni cok mutlu ettin " demisti.
"Daha cok mutlu olucaz allahin izni ile sevdigim" diye cevap verdi..

Ve eve geldiler. Beraber babasinin yanina gittiler ve hep beraber yemek yediler. Dügün tarihini konustular ve iki hafta sonra elifin ve yusufun dügünü vardi. Hepsi elifin mutlulugunu gördükce onlarda mutlu oluyorlardi.

Bir sabah yusuf uyandiginda annesine gitti. Balayi icin bir kac sey konustular beraber..
Yusuf fikrini acikladiginda annesi birkez daha sükretti böyle bir oglu ve gelini oldugu icin. Cok sevinmisti.. Yusuf bu fikirden sonra hemen halletmek icin evden cikti. Yolda elifi aradi. "Elifim " dedi. "Buyur sevdigim" diye cevap verdi elif.
"Benim bir kac saat isim var disarida, biraz gec kalabilirim rizan varmidir?" Diye sordu yusuf. Esinin rizasini gözetliyordu.. Böyle güzeldi onlarin asklari.
"Tabiki, ama beni merakta koyma tamammi? Arada haber et sesini duyayim.." Demisti elif utanarak. Yavas yavas oda gösteriyordu yusufa sadakatini.
Telefon görüsmelerinden sonra elif ailesi ile birlikte dügün icin bir kac hazirlik yapmak icin cikmislardi.
Babasi elif ne derse aliyordu. Bir dedigini iki etmiyordu. Elifin yüzündeki mutlulugu görüyordu ya o ona yetiyordu..

Biraz dolastiktan sonra birine rasladilar. Eskiden elifi istemeye gelen genc.. Elif basini yere egdi. Ama babasinin basi dik di. Onlar yalnis birsey yapmamisti. Elif istememisti ve konu kapanmisti.
O genc onlari görünce dayanamadi yanlarina geldi. "Selamunaleyküm amca" demisti.
"Ve aleykümselam evlat" diye cevap verdi babasi.
Elif basini hic yerden kaldirmiyordu. Konusacak ne bir söz vardi onun icin nede bir baska sey.
"Hayirli olsun kizini ikinci kez evlendiriyormussun?" Demisti hic utanmadan.. Elif bu duyduguna cok üzülmüstü. Kendi icin degil, babasi icin.
"Sagol allah razi olsun " demisti babasi ama mütevazice.
"Gerci kizinin ilk evliligi sizden habersiz olmus" demisti o oglan. Dalga gecer gibi.
Babasi susmustu. Sanki sabriyla oynuyordu o genc. Kizinin daha fazla bunlari dinlemesini de istemiyordu..
Elife ve annesine onlarin devam yürümesini ve onun arkadan gelecegini söylemisti..
Onlar gittikten sonra babasi o gencin omuzuna elini koydu ve söyle dedi.
"Bak evlat benim kizim benim basimi yere egecek bir sey dahi yapmadi. Allah ona öyle bir gönül vermiski ilk evliligini sadece Allahin rizasini kazanmak icin hasta bir genc ile evlendi. Ben kizimdan raziyim evladim. Bir insanin ayibini acmak isterken kendi ayiplarini actigini ve edebini unuttugunu unutma insaAllah.. Ben kizimdan razi oldugum kadar senin ailende senden razi ise o zaman var git sende kendi yoluna" demisti. O genc utanmisti. Basini yere egdi ve daha fazla söz etmeden gitti.
Babasida kizinin ve esinin yanina gitti. Elif hemen babasinin gözlerinin icine bakti. Görmüstü durgunlugunu ve sessizce "özür dilerim baba" demisti. "Sen özür dilencek birsey yapmadin kizim, basimi yere degil göge erdirdin. Ben senden raziyim, sende benden razi gel insaAllah " demisti. Elif öylesine sevinistiki. Babasini cok seviyordu..
Daha sonra yusuf aradi ve hal hatir sordu.. Elifi merakta birakmamak icindi.

Aksam olmustu. Elif evde ailesi ile gecirdigi son günler icin cok lezziz yemekler yapiyordu..
Babasina en sevdigi pastalardan annesine en sevdigi kurabiyeden yapmisti.. Ve tabiki yusufunada ayri bir pasta yapmisti..
Biraz sonra yusuf ta gelmisti. Dügün icin son seyler konusulurken bir yandan da muhabbet ediyorlardi..

......................

Ve bugün elifin kina gecesiydi.. Sabah erkenden kalkip hazirlanmaya baslamisti.. En yakin arkadasi ona yardim ediyordu. Bir yandan da yusufunu ariyordu ama acmiyordu.. Iyice endiselenmeye baslamisti. Tek bir haber dahi yoktu. Hic yapmamisti böyle.
Annesine hemen yusufu sormaya gitmisti. Ama anneside bilmiyordu..
Elif gittikce endiseleniyordu..
Yusufu defalarca aramisti. Ve gözlerinden yavas yavas yaslar akmaya baslamisti..
Coktan hazirlanmisti ama birtek yusufu eksikti artik. Yatagina oturdu ve gözlerinden yaslarini akita akita "yusufum nerdesin" diyordu.....