Yürek yangınım

8. Kisim

Elif cok utanmisti.. Titriyordu elleri... Bir heyecan bürümüstü icini.. Kivilcimlar dügümleniyordu sanki.. Yusufum diye seviyordu onu icinden.. Elif elini cekti ama yüregi kaldi.. Yusufunda kaldi...
Yusuf ona bakmaya utandi. Biliyordu elif cok utaniyordu.. O masum kiz alisik degildi bunlara. Temiz kizdi o...

Elif vedalasip oradan hemen ayrildi.. Yürüyerek gitti..
Yusuf annesine bakti ve annesi ona söyle dedi "kos oglum arkasindan, söyle ona beklesin seni, kos".
Yusuf annesini oracikta birakti ve elife kostu...
Önüne gecti ve ona bakti. Elif ise daha da heyecanlanmisti.. Bu nasil bir sevdaydi icindeki..
"Benim karsimda simdi utan, ama helalim oldugunda gözlerime bakmaktan ellerime deymekten utanma..." Demisti yusuf. Elif tebessüm etmisti. Öylesine hosuna gitmisti ki bu cümle. Helalim demisti...

..........................

Aradan günler gecmisti. Umre vakti dolmustu... Yusufu o günden berri hic görmemisti.. Nasip olmamisti....
Oysa yusuf onu uzaktan izliyordu. Sevdigini uzaktan seviyordu. Sadece ona zarar gelmesin diye. O daha cok kücüktü belki de anlayamazdi bunu. Ama yusuf iste bu kücük kiza kaptirmisti gönlünü...

Bu gece elif yola cikicakti. Artik dönüs vardi almanyaya evine dönüyordu...
Öyle cok dua etmisti ki yusufu birdaha görmeye.. Ama umudu yoktu....
Gece oldugunda hazirliklari bittiginde asag indi elif. Abisine babullarini verdi..
"Abi ben hemen ravzaya gidiyorum. Son bir kez.. Resulallaha veda etmek istiyorum..." Demisti... Abisi basina bir öpücük kondurup göndermisti...

Son vedasini yapiyordu. Ravzada sükür namazini kilmisti.. Buralara gelmek nasib oldugu icin. Hak yolunu daha iyi tanidigi icin ve tabi yusufu icin.... Dua ederken ayaklarina bakti. O iz ise hala duruyordu... O kadar mi güzel olur o iz... Yusufun mührüydü...

Bittikten sonra oradan aglayarak ayrildi elif... Öyle cok agliyordu ki. Dönmek istemiyordu oralara. Cehennem gibi geliyordu oralar ona artik...
Otobüse geldiginde abisi onu orada bekliyordu.. Hadi bin demisti. ..
Elif göz yaslari ile son kez daha bakmisti etrafina ama yusufu yoktu...

Otobüse binip basini cama yasladi. Agliyordu cok.. Ici sizliyordu... Buranin ayriligina agliyordu.. Ama ne fayda cagre yoktu...
Sonra birden ne görsün. Yusuf camin önünde ona tebessüm ediyor. Elleri arkasinda ona bakiyor...
Zeynep öyle cok mutlu olmustu ki... Bir an yalsari dinmisti... Hemen müsade alip indi otobüsden.. Bir köseye gitti yusuf, oda arkasindan...
Hic birsey demedi ona. Sadece tebessüm etti o yakisikli yusuf.. Elife sonra elini uzatti. Bir gül vardi orada. Kirmizi ama cok güzel bir güldü....
Bir not yaziliydi orada "ayrilik larda sevdaya dahildir, ama veda degildir" yaziyordu. Yusuf yazmisti ona...
Binlerce kez kokladi elif gülü. Öyle güzel kokuyordu ki... Doyamiyordu...
Gülü hemen feracesine saklayip son kez yusufa bakti. Ama gözlerine degil sakallarina... Sakallarinda melekler dolaniyordu sanki....
Ve sonra ayrildi oradan.. Yusuf hep arkasindan bakiyordu..
Elif ise arkasindan göz yaslarini birakiyordu....

Otobüse bindi ve yusufu camdan izledi.. Ve hareket etmeye baslayinca eli her saniye daha da agalamaya basladi. Ama icine yutarak. Bogazi dügümleniyordu sanki...
Acitiyordu tüm bedenini..
Ama öyle güzel kalbi vardi ki "aska dahil dir böyle acilar" demisti... Ve oradan gitti....

....................

Iiki gün olmustu elifin almanyaya gelmesi... Basindan hic cikartmamisti örtüsünü... Cok seviyordu onu.. Bir hediyeydi o ona sanki...
Cok güzel sahipleniyordu... Herkes onun bu degisimine sasiriyordu...

Birgün bir telefon caldi.. Umre arkadasindaki komusu aradi.. elifin annesi ile konustu.. " hayir, sakin, siz elife de söylemeyin bisey. Ben müsade vermiyorum zaten. Oda cok kücük, takmasin kafasina böyle seyleri" demisti..
Anlamamisti elif... Ama amdiris etmedi...

Aylar gecti böyle. Elif hergün yusufu bekliyordu..
Yusuf ise onu karisina cikmak icin cesaret gününü beklyiordu. Cünki yapacagi ilk sey evlenme rizasini almakti....

Birgün elif okul cikisinda arkadaslari ile eve dönerken, siyah bir arabali birisi ona bakiyordu... elif hic ilgilenmemisri ama arkadaslari ise icine düsücekti. O yusufu gelmisti..bir an gözlerine inanamadi..
Hemen arabadan inip yusuf elifin yanina gitti...
Ve onunla "bana biraz müsade edersen seninle konusmak istiyorum" demisti yusuf...

Arkadaslari kiskanmisti onu adeta... Herkes onlara bakiyordu. Elif ise azini bicak acmiyordu. Saskinliklari icerisindeydi.. Yusufu o kadar uzaktan gelmsti. Seviyordu demek gercekten..

Bir kenara gittiklerinde ise, iste hikayeleri asil orda basladi...