Yürek yangınım

25. Kisim

Ikiside cok heyecanliydi. Yusufun eli ayag titrek bir sekilde iceride oturuyor ve basini kaldirmiyordu. Sevdigine bir adim daha yakinlasmisti. Onun evinde onu istemeye gelmisti.. Onca yasananlara ragmen basarmislardi. Icten ice durmadan sükür ediyordu yusuf.. "Allahim sana sonsuz hamd olsun. Sen beni sevdigime kavusturdun rabbim.. Bize imtihanlar sundun ve bize sabrini da verdin. Sükürler olsun allahim.." Diye.
Elif bir köseden yusufu görebilme umudundan bakmaya calisiyordu...
Aileler güzel bir sohbet icerisinde konusuyorlardi..
Ve elifin babasi kahveleri getirmesini söyledi. Elif heyecandan eli ayag birbine dolanip hemen mutfaga kosup hazirliyordu. Yusufun kahvesine biraz tuz atmisti.. Hersey hayalindeki gibiydi..
Kahveler hazir olduktan sonra üstünü biraz daha düzeltip iceriye dogru yürümeye baslamisti. Yüzünde tatli bir tebessümle girmisti. Kimsenin gözünden kacmayan bir tebessüm ile...
Büyüklerine kahveleri ikram ettikten sonra sira yusufa gelmisti. Yürek yanginina.. Tepsi titriyordu adeta.. Elif heyecandan kendini kaybetmisti. Yusuf ikram edilen kahveyi alirken elifde onun heyecanini fark etti. Cünkü kahve dökülüyordu titremesinden..
Ve sonra cikti elif oradan. Mutfakta bir oraya bir buraya yürüyordu..
"Sebebi ziyaretimiz belli. Allahin emri peygamberin kavli ile kiziniz elifi oglumuz yusufa istiyoruz insaAllah" demisti yusufun babasi.
Elif bunu duydugunda cok sevinmisti. Sonunda diye sükür ediyordu...
Ve elifin babasi konusmaya basladi... Bir hüzünün baslangici gibi....

"Allah razi olsun geldiginiz icin. Ikiside istedikten sonra bize laf düsmez ama biliyorsunuzdur insaAllah. Benim kizim bir kac hafta öncesine kadar evliydi... Ve esi vefat etti... Ve ben kizimin bu yüzden sizlerin acisindan üzülmesini istemiyorum. Eger buna sizler aile olarak da rizaniz var ise kizima birakiyorum son sözü... "
Yusufun annesi ve babasi birbirine bakiyorlardi. Cok sasirmislardi duyduklarina.. Bilmiyorlardi cünkü...
Yusuf ve elif göz göze geldiler...
"Oglum yusuf sen bunu biliyormuydun! " diye kizgin bir ses ile sordu yusufa...
"Evet baba biliyordum" dedi yusuf.. Basi yerde degildi ama dimdikti. Cünkü biliyordu elifin nasil bir evlilik sürdügünü...
Annesi ve babasi tam ayag kalkip gitmek isterken yusuf heybeti ile kalkti ve konustu..
"Anne baba! Elif evet evliydi ama nasil bir evlilikti bilmiyorsunuz! Elif allahin rizasini kazanabilmek icin hasta kanser konusamayan yürüyemeyen felc bir insan ile evlendi ve ona bakti. Hizmet etti. Allah icin yapti." Diye sinirlenmisti. Kimse dinlemek bile istemiyordu ama yusufu. Elif yine cok üzülmüstü ama aglamiyordu. Dimdikdi. Cünkü o yalnis birsey yapmadi.
Yusuf son cümlesini söyledi. "Söylesenize hanginizde böylesine bir allah sevdasi var ki sadece yaradan icin bir insan ile evlenmeyi kabul ediyor ve ona bakiyor?! Bu kiz varya bu kiz ona en büyük hayalini gerceklestirdi. Konusuyordu o oglan yeniden. Yürüyebiliyordu yavasca. O oglan bir cok sey basarmisti elifin sayesinde ve elif aldi onu umreye, resulallahin topraklarina götürdü. Ve son nefesini orada verdi oglan. Simdi söyleyin bana sizlerde varmi o allah aski?!" Diye.
Herkes dona kalmisti. Cünkü hakliydi. Kimsede yoktu öyle bir yürek..
Yusufun ailesi bir an düsünmeye basladi. Utandilar. Cünkü yusuf hakliydi. Elif o kücücük yasinda nefsini kör etmeyi basarmisti ve böyle bir hizmez eylemisti..
Herkes tekrsrdan yerine oturdu ve elife baktilar. Son karar ondaydi..
"Siz nasil uygun görürseniz baba " dedi elif son olarak.
Babasi aslinda ailesinin bu tepkiden sonra vermek istemiyordu ama söz konusu elif di. Bir kez daha onu mutsuz etmek istemiyordu. Ve oda razi gelmisti... Yusuf hemen yüzükleri cikardi ve babasina teslim etti. Hemen sözleniceklerdi. Elif cok mutluydu. Hic birsey bozulmamisti. Yaradan yinede onlari kavusturuyordu..
Aileler yüzükleride taktiktan sonra kücükler büyüklerin ellerini öptüler. Elif ve yusuf bir an göz göze geldiler. Ikisininde gözlerinde o sevda vardi. Hasretligin sonunu gösteren bir murad vardi. Sonunu görebilcekleri bir hayat vardi. Ama hasret yoktu artik. Agalamak yoktu artik diyorlardi.
Yusufun annesi tekrardan elifden özür diledi. Ne kadar üzgün oldugu yüzünden belliydi... "Onun sadece bakima ve sevgiye ihtiyaci vardi, bende haram olmasin diye mecburen evlendim" demisti elif.
"Senin yaptigini ben yapamazdim kizim, hakkini helal et" demisti annesi üzgünce.
Elif ona sarildi ve " helall olsun ANNE" demisti. Bunu duyan yusuf cok sevinmisti. Ona anne diye hitap etmisti.. Bu onun icin bir mutluluktu...
O gece bittikten sonra yusuf ve elif telefonda görüsüyorlardi. Elif yine utangac halleriyle. Sevdiginin karsisinda cok utaniyordu iste.
Yusufun ise bu cok hosuna gidiyordu.
Telefonda dügününde hemen olmasini istedigini söylüyordu yusuf. Hemen camiilere bakip gün alacagini söylemisti. Elifde istiyordu ama babasi ile konusup riza almasi gerektigini söylemisti.. Konusacaklardi ertesi sabah hemen.

..........................

"Baba aslinda benim sana sormak istedigim birsey var. " diye mirildaniyordu elif. Tepkisinden korkuyordu..
"Ya sey baba hani bizim bu sey meselesi varya. Hani sey yapsak diyoruz. " diye birseyler diyordu elif korkusundan.
"Kizim sey sey demenden haric baska hic birsey anlamadim. Cikar azindaki baklayida ögrenelim neymis. " demisti babasi.
Elif yutkunarak söylemeye calisti.
"Simdi ne aceleniz var diceksinde baba. Hani sende dersin ya hep hayirli is uzatilmaz diye. Hani yusufa sordu ki bu aya dügünü yapsakmi diye. " demisti elif sonunda.
"Kizim ne oluyor. Ne bu acele. Durun bir hele. " diye sasirmisti babasi.
Elifin hemen yüzü düstü. Biliyordu hemen izin vermeyecegini. yavas yavas odasina dogru giderken babasi cagirdi onu sert bir ton ile.
Elif korktu ve hemen yanina gitti. Ellerini sykiyordu.
"Efendim baba" demisti elif hemen.
"Haklisin kizim sen yeterki daha fazla üzülme. Ne zaman istiyorsaniz dügün o zaman olsun" demisti babasi. Elif öyle cok sevinmisti ki hemen babasina sykica sarildi.
Bunu gören annesi cok sevinmisti ve "bakiyorumda baba kiz beni yine kiskandirmays calisiyordunuz" demisti. Herkes gülmüstü orada. Elif hemen odasina gidip yusufa haber vermisti. Dügün hazirliklari baslayabilirdi.

................

Yusufla elif bugün gelinlik bakicaklardi. Yusuf hic bir gelinligi elife layik görmüyordu. Yakistiramiyordu. Cok daha güzel birsey istiyordu. Ve elif sonunda birtane bulmustu. Ama yusufa göstermemekte kararliydi. Dügüne saklanak istiyordu. Bir bayan ona gigerken yardim ediyordu ama tuhaf bir kizdi. Elife tuhaf bakislari vardi.
Ve yusufun elife her seslendiginde kizda bir kiskanclik vardi.
"Cok güzel oldunuz hanim efendi " demisti o satici kiz. "Gercekten olmusmu" diye sordu elif. "Evet üzerinize cok yakisti. Nisanliniz mi o disaridaki? Perfeyi acalimda oda görsün? " demisti. Elif korkmustu. "Hayir dur acma. o dügünde görücek beni böyle. Simdi süpriz. " Demisti.
"Elif gelinligi cikarirkwn kiz cikti soyunma odasindan.
Herseyi bittikten sonra elifin yusufun yanina gidicekken o kizi gördü onun yaninda. Rahatsiz olmustu.
Ana duyduklari ise yine canini yakmisti.
"Ooo bakiyorumda yusuf bey. Eskileri hemen unutmussun. Beni unutmussun. Bulmussun temiz bir kiz oh evleniyorsun. Olmuyor böyle! " demisti..