Yürek yangınım

3. Kisim

Yusuf tavafta aglamaya baslamisti. Gönlüne hakim olmak istiyordu. Elifin birisine ayit oldugunu düsünüyordu. Sevemezdi onu.. Rabbine dua ediyordu...
"Allahim senden hayir diledim, karsima onu cikardin.. Düsürdün kalbime bir ates. Simdi söz geciremiyorum.. Allahim ama o birisinin söz verilmisi zaten.. Ben nasil ona yan gözle bakarim. Sen affeyle beni. Kurtar beni bu cikmazin icinden..."

Gözlerine hakim olamiyordu Yusuf.. O elife tutulmustu bile. O güzelligine. O duali ellerine. O secde sevdasina..
Sonra bir an tavafta birbirlerine denk geldiler. Yusuf arkada Elif ise önündeydi. Fark etmemisti Elif onu..
Arkadasiyla sohbet ediyordu. Merak etmisti arkadasida o yanindaki oglan kim diye. " abim o benim, o beni getirdi buralara.." Diye cevap vermisti. Yusuf kulaklarina inanamadi.. Saskina dönmüstü. Yüce yaradan ona da duyurmustu abisi oldugunu.. Utanmisti kendisinden. Ona haksizlik etmisti.. Onun hakkinda yanlis seyler düsünmüstü..
Sonra elifin arkadasi " bende nisanlin veya esin felan sandim.."diye karsilik verdi. Elif ise ona bekar oldugunu. Kalbinde kimseyi buraya gelen kadar tasimadigini aciklamisti...
Bunu duyan yusuf kendine hakim olamadi. Cok sevindi. Gülmeye basladi.. Elifi baskasina ayit degildi..

Mutluluktan arkadasina sarilan Yusuf elifin tam önünde oldugunu unutup yanlislikla tekrar ayni yere ayagina basmisti.. Daha taze olan yara bu defa cok daha canini yakmisti elifin. Sinirli bir bakisla arkasina dönüp uyarmak istemisti ki, karsisinda Yusufu gördü.. Bir an acisi sönmüstü.. Kalbi yumsacik olmustu. Nasil kizardi ona. Kizamazdi.. Basini hemen yere egerek ona dedikleri aklina gelmisti. Üzülmüstü. Bunu fark eden Yusufun cani yanmisti onu öyle görünce...
Pismandi dedikleri icin. Ama ne yapsaydi, kiskanmisti onu iste. Elife bakan baska gözlere dayanamamisti. Seytanin sözleri kandirmisti onu...
Yusuf durumu nasil düzeltecegini bilemiyordu.. Elif hic bisey demeden oradan kacti. Yusufun yakininda olmak istemiyordu..
Tavaf bittikten sonra namaz kilip kur an okumaya karar vermislerdi elif gil...
Yusuf gil ise Kaabeyi izlemek icin en yukariya cikmak istediler. Elif gilde oradaydi.. Yusuf hemen bir kagit kalem bulup elife bir not yazmak istedi. Ve yazdiktan sonra o anlamicak bir sekilde elifin cantasina yerlestirmisti. Hersey düzelicek diye seviniyordu Yusuf.. Biliyordu artik abisiydi o...

Bir kac dakika sonra Elif yine göz yaslarina hakim olamamisti. Rabbinin sözlerini okumak onu böyle huzurlu yapiyordu.. Birde yusuf aklina gelmisti. Bu durum onu cok üzüyordu. Ne oldu da birden bana öyle davrandi. O beni ne saniyorki hem onun mektublarini alicam hemde nisanli olucam diye icten ice yiyordu kendini Elif. Rahman ve rahime birakmisti artik her biseyi. Sonra cantasindan mendil cikarmak istedi. Ve ne görsün orada bir not var..
Eli ayag titredi biliyordu yusuftan di bu. Ama bir o kadarda cok sinirliydi. Ne yapsa bilmiyordu. Karar verememisti okusami diye.. Ve en sonu okumak icin arkadaslarindan bir kac adim geriye gitti..
"Allah c.c. Kullarini öyle cok severmiski, kiskanirmis. Kullarim benden baskasini sevmesin öyle cok. Benden baskasina gitmesin, kiskanirim demis. Yüce allahta ki bu özellik bizim yaradilisimiza da yerlestirilmis... Bende seni baskasinin yakininda görünce kiskandim.. Seni üzmek istemem kaabe duam. Ne olursun sen beni kabul gör..."

Elif bunu okuduktan sonra göz yaslarina bogulmus.. Cok hircinlasmisti ve kirgindi. O sinirle o meltubu alip yirtii. Ve "allahim benim affet ne olursun" diye yalvarmaya baslamisti. Bunu gören yusuf utanmisti. Cok utanmisti. Simdi daha iyi anlamisti onu ne kadar kirdigini..

................

7 gün gecmisti. Elif bir kez olsun yusufun yanindan gecmedi. Ismini azina almadi ve birkez olsun ona bakmadi.. Icinde saklicana söz vermisti kendince..
Hergün yemek hane de o teyzeyle oturup sohbet ediyordu. Teyze Elifi cok sevmeye baslamisti.. Elif de ayni..

Birgün gece vaktinde elifin karni cok acikmisti. Bütün gün bogazindan bisey gecirmemisti. Hastalanmisti cünki. Aksam ilaclari vesilesiyle biraz iyi hissediyordu kendini. Ve asagya indi otelin. Orada kendine yigecek birsey almak istiyordu ama alamiyordu. Cünki her yer erkek doluydu. Biraz beklemesine ragmen o erkek kalabaligi gitmemisti. Elif umudunu kesip odasina gitmek isterken asansörw bindi. Yusuf vardi iceride. Girmek istemiyordu ama yusuf "lütfen bin" diye rica etmisti. Hemen kapilari kapatan yusuf gitmesini istemiyordu.
" ne olursun izin ver bu durumu düzelteyim" diye konusmaya calisiyordu. Hic biri birbirine bakmiyordu. Biri bir kösede digeri diger kösedeydi. Elif arkasina dönmüs icten ice dua ediyordu bayilmamak icin. Cünki hem acti hemde heyecanlanmisti yusufun yaninda.. Onu affetmicekti kararliydi..
Asansör durunca hemen indi.. O yasli teyzeyi gördü ve onu cay icmeye kadinlarin yemek hanesine davet etti.. Orada teyze börekler fln ikram etmisti. Elif saskina dönmüstü "bunlar nerden geldi teyze" diye saskinlikla konusmustu. "Oglum var benim sevdigimi biliyor ya gitmis almis. Hadi kizim ye sen, bütün gün ac kalmissin" diye israr ediOrdu. Elif zaten hayir dicek hali yoktu, cünki artik migdesi agridordu.
Herseyi yedikten sonra bir ses geldi " ANNEE?!!". Zeynepin bogazinda kalicakti nimetler. Cok sasirmisti. Anne diyordu. Yusuftu bu ...
Yusuf yanlarina geldi ve gözleri büyümüstü Elifi taniyinca. " anne anne konusmamiz lazim" diye annesini cekisziriyordu. Elif kendine gelditen sonra kalkmak kstemisti ama annesi birakmadi. "Anne bu sana anlattigim kiz iste, bunu istyiorum ben" diye kücük cocuk gibiydi. Annesi de günlerdir ona bir kizdan anlatiyordu ama ikiside birbirinden habersiz di...

elif utanmasti ki teyze durdurdu " dur kizim, bu oglan kac gündür basimin etini yedi, ne olursun bu kizla tanis ailesininin nr sini al " diye tebessüm etti.
Elif bir an " istemiyorum" diyip cekip gitti.......