Episode 23
යුන්ගි ජිමින් ගෙ පස්සෙන් ම හොස්පිටල් එකෙන් එලියට ආවත් ජිමින් ට ඒ ගැන අංශුමාත්‍රයක්වත් දැනුනෙ නෑ.. හිතේ තිබුන හිස් හැගීමත් එක්කම ජිමින් හොස්පිටල් එකේ ගාර්ඩ්න් එකට වෙනකල්ම ආවා.. හුගක් රෑ වෙලා හින්දා ගාර්ඩ්න් එකේ කිසිම කෙනෙක් හිටියෙ නෑ.. තවදුරටත් හිතේ තියන වේදනාව හංගගෙන ඉන්න ජිමින් ට පුලුවන් වුනේ නෑ.. ජිමින් කෑගහගනම ගාර්ඩ්න් එකේ තනපියල්ල උඩ දනගහගත්තා.. හොස්පිටල් එක ඇතුලෙ කිසිම කෙනෙක් ට ඒ කෑගැහිල්ල ඇහුනෙ නැතත් ජිමින් ගෙ පස්සෙන් ජිමින් එක්කම ගාර්ඩ්න් එකට ආව යුන්ගි ට ඒ වේදනාත්මක කෑගැහිල්ල හොදටම ඇහුනා..
ජිමින් ව කවදාවත් මෙහෙම නොදැකපු යුන්ගි ටත් මේක දරාගන්න අමාරු වුන හින්දා යුන්ගි දුවගන ගිහින් ජිමින් ලගින් දනගහගත්තා ..
"ජිමිනා... ඇයි!! ඔයා.හොදින්ද???"
ජිමින් ලගින් දනගහගන යුන්ගි ජිමින් ගෙ උරහිසෙන් අල්ලලා හෙලෙව්වෙ ජිමින් ට මොකක් හරි වෙලාවත්ද කියලා බය හිතුන හින්දා.. ඒ වෙලාවෙ ජිමින් කදුලු පිරිලා රතුවුන ඇස වලින් යුන්ගි දිහා බැලුවෙ හුගක් අසරණ විදියට..
"අනේ හ්‍යුන්.. මගෙ ජූ!!"
ජිමින් යුන්ගි ව බදාගන අඩන්න ගත්තෙ හිතාගන්නවත් බැරි විදියට.. ජිමින් මේ තරම් දුර්වල වෙලා ඉන්නවා යුන්ගි කවදාවත් දැකලා තිබුනෙ නෑ..
"ජිමින්.. මොකද මේ.. මං කිව්වනෙ ජූරි ට මුකුත්ම වෙන්නෙ නෑ.. අපි එයාව සනීප කරගමු"
යුන්ගි ට ජූරි ව සනීප කරගන්න එක කෙසේවෙතත් ජිමින් ව මේ තත්වෙන් දකින්න කොහොමවත්ම ඕනි උනේ නෑ.. හුගක් හිත හයිය කෙනෙක් වුනත් තමන්ගෙ කෙනෙක් මෙහෙම වැටිලා ඉන්නවා දකින එක කොයිවගේ වේදනාවක්ද කියලා යුන්ගිට හොදටම තේරුනා.
"න් නෑ හ්‍යුන්... නෑ..එයාව එයා.. මගේ ජූ!! ජූ ව බේරගන්න බෑලු හ්‍යුන්"
හුගක් ලොකු ඉකිබිදුම් එක්ක ජිමින් යුන්ගි ගෙ මූන දිහා බැලුවෙ තමන් පරාද වුනා කියලා තමන්ගෙ අයියට කියන්න ඕනි වුන හින්දා.. තමන් ආදරේ කරපු කෙනා ඒ ආදරේ පිලිනොගෙනම තමන්ව දාලා යන්න හදනව කියන හැගීම ජිමින් ව හුගක් හෙම්බත් කරලයි තිබුනේ..
