Bu Kitabın Yaş Sınırı +16
Eski Türkçe'de "Tardu" kelimesi "Armağan-Hediye" anlamlarına gelmektedir.
Bu hikaye içerisinde birleşecek olan iki kalp, birbirlerine tardu mu yoksa ivaz mı olacaklar?
Geçmişin acı dolu izlerini sevgi silebilir miydi?
Bü...
"Karışık olma durumu, Karışıklık, Kargaşa. Cadı Kazanı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kadın, olan bitene şaşkınlıkla bakakalmıştı. Şu an olanlara asla inanamıyordu. Bu olması imkânsız bir durumdu çünkü. Nasıl sırf cesedi buldu diye suçlu konumuna gelebilirdi? Böyle bir saçmalık olabilir miydi? Öfkeyle baktı karşısında bulunan adama. Sırf ilk olay yerinde onun olması suçlu olduğunu nasıl gösterirdi? Koşmakta mı suçtu ormanın içerisinde!
"Beni burada tutamazsınız! Buna hakkınız yok. Sırf ilk oraya ben geldim ve cesedi ilk ben buldum diye beni suçlayamazsınız!"
Komiserin bakışlarında bulunan alayı gördüğünde daha çok sinirlendi. Lakin yapabileceği bir şeyin olmadığının da farkındaydı. Ne kadar dil dökerse döksün, hiçbir çaresi olmayacaktı.
"İmre Hanım, herhalde söylediklerimi algılayamadınız. Bu dediklerinizden dolayı burada değilsiniz. Tarot kartlarından dolayı buradasınız."
"Tarot kartları mı?"
Genç komiser öne doğru eğildi. Kadının gözlerinin içerisine baktı. Hareleri o kadar çok duyguya ev sahipliği yapıyordu ki, biraz daha bakarsa o harelerdekaybolacağını hissetti.
"Hani, şu kasaba halkına bakarak bir şeyler söylediğiniz tarot kartları."
Kadın yutkundu. Kesinlikle olanlar çok kötüydü!
〽️
YİRMİ DÖRT SAAT ÖNCE
Necati ve Efken kendinden emin adımlarıyla otopsinin yapıldığı odaya girdiler. Buraya her geldiğinde kendisini ölüme bir adım daha yakın hissediyordu. Sanki ölüm, uzun bir merdivenin sonundaydı ve o, her buraya geldiğinde merdivene bir adım daha atıyordu. Gözlerini kapattı ve burun kemerini sıktı. Otopsi odasında Adli Tıp Doktoru Feza, onları maskesini çıkarmış ve yüzünde yorgun bir gülümseme ile karşıladı.
Gülümsemesi garip miydi? Hayır, değildi. Böyle bir ortamda çalışırken belki de en çok ihtiyacı olan şey gülümsemekti ve o, ziyarete gelenlere sunuyordu bu gülümsemesini. Çünkü burada yapmış olduğu iş, onları cevaplara; cevaplar ise sonuca götürüyordu. Ve bu, belki de onun bu mesleğe katlanmasının en büyük sebebiydi.
"Hoş geldiniz faslını geçiyorum. Çünkü hoş gelinecek bir durum içerisinde değiliz. Her neyse..." dediğinde Efken, konuşmasını bir hışımla kesti.
